دانلود ترجمه مقاله بررسی اثر بابونه در ترمیم زخم دهان – نشریه NCBI

فهرست مطالب:

چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
نتایج
آنالیز های هیستومورفولوژیک
آنالیز های کمی
تجزیه تحلیل های نیمه کمی
بحث

بخشی از ترجمه:

بحث

درمان زخم متشکل از شاره هم زمان رویداد های سلولی و مولکولی است که برای تعمیر بافت با هم تعامل دارند. محققان مختلف به بررسی عوامل درمانی تسریع کننده درمان زخم، کاهش علایم مربوط به زخم دهان پرداخته و نسبت های هزینه به سود بهینه بدست آورده اند.
روش ها و فرمول های مختلفی برای بررسی تاثیر بابونه بر روی تعمیر بافت در حیوانات استفاده شده اند. نیاک و همکاران ۱۵ به ارزیابی اثرات تجویز ۱۲۰ mg/Kg عصاره بابونه در آب شرب پرداختند. آنها اپیتلیوم سریع تر، کاهش اندازه زخم، افزایش تعداد سلولهای فیبروبلاست و محتوای هیدروکسی شاخص گردش کلاژن، و همچنین کاهش التهاب در حیوانات درمان شده با عصاره گل بابونه مشاهده کردند. در مطالعه حاضر، بافت پوششی بیشتر و درصد کلاژن با استفاده از گل بابونه پس از ۱۰ روز از شروع درمان موضعی همراه بود. با این حال، هیچ گونه، بهبود معنی دار بعد از ۳ و ۷ روز دیده نشد. برنامه دوز تست شده بر اساس دستور العمل های تولید کننده بو.د. مقدار عصاره بابونه مورد استفاده در هر استعمال (۰٫۰۲ mL) برای پوشش زخم کافی بود.
برخی محققان(۱۰) تسریع درمان سوختکی پوست را در روز ۲۰ در موش های درمان شده با بابونه در روغن زیتون گزارش کردند. مارتینز و همکاران (۱۳) اثرات بابونه بر زخم با عرض ۳ میلی متر در زبان موش را با ، استفاده از دارویی مشابه با فرم مورد استفاده در مطالعه حاضر و روش کاملا مشابه بررسی کردند.محققان عنوان کردند که گروه حیوانات تیمار شده با بابونه درمان کامل زخم را در روز ۵ نشان دادند در حالی که حیوانات تیمار شده با کورتیکوستروید تنها به مرحله درمان تا روز ۱۴ رسیدند. کورتیکوستروید به طور کسترده در درمان موضعی شانکر و زخم های تروماتیک استفاده می شوند و هم چنین این که مسیر تجویز می تواند اثرات سیستمی نامطلوبی داشته باشد(۱۳).از این روی، برای اجتناب از چنین اثرات نامطلوبی( و هزینه پایین، دسترسی آسان، سمیت پایین و تجویز آسان)، برخی متخصصان تجویز داروهای گیاهی نظیر بابونه را گزارش کردند(۱۳). علی رغم اثرات مثبت درمان بابونه در خصوص درمان بافتی، مکانیسم دقیق عمل گیاهان هنوز مشخص نیست(۱۰).

بخشی از مقاله انگلیسی:

Discussion

Wound healing constitutes a perfectly coordinated cascade of cellular and molecular events that interact in order to promote tissue repair. Various authors have investigated medications that might accelerate wound healing, reduce painful symptoms associated with oral ulcers and have an optimal cost-benefit ratio.

Various methods and formulations have been used to investigate the effect of chamomile on tissue repair in animals. Nayak et al. (15) evaluated the effects of oral administration of 120 mg/Kg of chamomile flower extract in drinking water. They observed more rapid epithelialization, reduced wound size, increased number of fibroblasts and hydroxyproline content, an indicator of collagen turnover, as well as reduced inflammation in the animals treated with chamomile flower extract. In the present study, greater epithelialization and percentage of collagen were associated with the use of chamomile after 10 days of topical treatment. However, no statistically significant improvement occurred after 3 or 7 days of treatment. Dose schedule tested was based on manufacturer’s instructions. The amount of ointment used at each application (0.02 mL) was enough to cover the wound.

Some authors (10) noted accelerated healing of extensive skin burns, beginning at 20 days, in rats treated topically with chamomile in olive oil. Martins et al. (13) evaluated the effects of chamomile on 3-mm wide ulcers in rat tongues, employing the same pharmaceutical form used in the present study and quite similar methodology. The authors noted that the group of animals treated with chamomile showed complete ulcer healing on day 5, whereas animals treated with corticosteroids only reached that stage of repair on day 14. Corticosteroids are widely used in the topical treatment of canker sores (3) and traumatic ulcers and, despite the route of administration, can have adverse systemic effects (13). Therefore, in order to avoid such adverse effects (and also due to low cost, easy access, low toxicity and easy administration) some practitioners prefer to prescribe herbal medications such as chamomile (13). Despite the positive outcomes of chamomile treatment regarding tissue repair, the exact mechanism of action of the plant remains unclear (10).