دانلود ترجمه مقاله نانو ذرات ویروسی و شبه ویروسی در ساخت واکسن های نسل جدید و نوین – مجله وایلی

فهرست مطالب:

چکیده
مقدمه
استراتژی واکسن برای شروع پاسخ های ایمنی:
VLP ها به عنوان واکسن
VLPهای توسعه نیافته (غیر پیچیده)
VLP های پیچیده (پوششی یا توسعه نیافته)
استفاده از VLP ها به عنوان پلت فرم هایی برای قرار دادن و القاء پاسخ ایمنی علیه آنتی ژن های هترولوگوس:
آنتی ژن در VLP HBV
نمایش آنتی ژن در HPV VLP ها
نمایش اپی توپ های هترولوگوس در ویروس های گیاهی
ویروس موزاییک لوبیا چشم بلبلی (CPMV)
ویروس موزاییک توتون (TMV)
سایر ویروس های گیاهی: CMV، ALMV، PVX، PaPMV
پلت فرم های باکتریوفاژی برای قرار دادن اپی توپ های هترولوگوس :QB، MS2، AP205، M13
ویروس های حشره پلت فرم هایی برای قرار دادن آنتی ژن
ویروس طویله یا خانه گله Flock house virus(FHV)
استفاده از VLP ها برای قرار دادن آنتی ژن های خودی
سایر پلت فرم ها و نانوپارتیکل ها برای واکسن های ویروسی
جمع بندی

بخشی از ترجمه:

 در حال حاضر عمده واکسن هایی که در برابر بیماری های عفونی  حفاظت می کنند مبتنی بر پاتوژن ضعیف شده یا غیر فعال هستند.ذرات شبه ویروسی (VLP) ، که شامل پروتئین های کپسید آغاز کننده پاسخ ایمنی اما فاقد مواد ژنتیکی برای تکثیر هستند و برای ارتقاء ایمنوژنسیتی و توسعه واکسن در بری موارد تایید شده اند. علاوه بر این بسیاری از این VLP ها می توانند به عنوان پلت فرم های مولکولی برای ترکیب ژنتیکی یا اتچمنت شیمیایی اپی توپ های آنتی ژنیک هترولوگوس استفاده شوند. این روش نشان داده که حفاظت ایمنی علیه اپی توپ های خارجی در بسیاری از موارد ایجاد شده است. VLP ها و نانوذرات مبتنی بر ویروس های زیادی برای استفاده به عنوان پلت فرم اپی توپ و واکسن توسعه یافته اند. این ذرات دارای پتانسیل برای افزایش اثر بخشی واکسن های نسل جدید اخیر و همچنین درمان بیماری هایی فاقد واکسن موثر هستند.

جمع بندی
واکسن های مبتنی بر ویروس ها یکسری مشکلات مشابه با سایر واکسن ها را به اشتراک می گذارند. VLP ها وعده های بیشتری نسبت به سایر واکسن های زیر واحدی می دهند زیرا آنها دارای ساختارهای کونفوماسیونی معتبرو ایمنی بیشتر به دلیل نداشتن مواد ژنتیکی هستند. موفقیت ذرات مبتنی بر HPV و HBV در انسان ها موجب علاقه مندی شدید در توسعه VLP ها VNP ها به ویژه مهندسی آنتی ژن های ساختاری کمپلکس و سیستم فرستادن آنتی ژن چندتایی شده است.
چندین مانع بالقوه برای توسعه واکسن ها بر پایه ی ویروس با توجه به آورئن این ذرات از ابزار تحقیقاتی به استفاده در جمعیت های بیمار وجود دارد. یکی از آنها نگرانی سمیت بالقوه بیش از حد نانوذرات داخل بدن انسان است. سرعت پایین زیست تخریبی برخی از مواد، توانایی (گستردگی) غشاء های بیولوژیکی گسترده، و سطوح گسترده و واکنش پذیری بالا شاید منجر به تاثیرات سمی غیرقابل قبول در انسان شود. مشکل دیگر پیچیدگی مطالعات بالینی است. از آن جایی که معمولا واکسن ها در انسان های سالم از نوزاد تا بالغ تجویز می شود ف آزمایش در پستانداران غیر انسان نیاز دارد امنیت و تحمل پذیری واکسن را نشان دهد. علاوه براین، مطالعات پیش کلینیکی (پیش بالینی) شامل ایمن سازی و بالافاصله بعد از آن آلودگی برای آزمایشات محافظتی است. آزمایشات انسانی نیاز دارد منتظر شدن برای اینکه بیماری شیوع پیدا کند که قبل آن باید حفاظت آنالیز شده باشد. با این حال مزایای سلامتی انسان در طول تاریخ ارزشمند تر از این مشکلات و نقص ها است که برای این.واکسن ها در نظر گرفته می شوند. واکسن ها یکی از موثرترین وسایل بهبود بهداشت جهانی در سراسر دنیا هستند که بهبود مستمر ایمنی پایدار و موثر را تضمین می کند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Current vaccines that provide protection against infectious diseases have primarily relied on attenuated or inactivated pathogens. Virus-like particles (VLPs), comprised of capsid proteins that can initiate an immune response but do not include the genetic material required for replication, promote immunogenicity and have been developed and approved as vaccines in some cases. In addition, many of these VLPs can be used as molecular platforms for genetic fusion or chemical attachment of heterologous antigenic epitopes. This approach has been shown to provide protective immunity against the foreign epitopes in many cases. A variety of VLPs and virus-based nanoparticles are being developed for use as vaccines and epitope platforms. These particles have the potential to increase efficacy of current vaccines as well as treat diseases for which no effective vaccines are available

CONCLUSION

Virus-based vaccines share some of the same problems encountered with any vaccine. Even with efficient cellular and humoral immune responses, they rely on the longevity of the host response. In addition, use of VLPs as vaccines in immunocompromised patients will encounter the same problems with efficient immune response as other vaccine approaches. VLPs have shown more promise than many other subunit vaccines because they are conformationally authentic and safer due to lack of genetic material.183 The sucess of HBV and HPV-based particles in humans has spurred intense interest in the development of VLPs and VNPs of all kinds, particularly the engineering of more complex structural antigens and multiple antigen delivery systems.

There are several obstacles unique to virus-based vaccines when considering bringing these particles from research tool to use in patient populations. One of these is the concern over potential toxicity of the nanoparticles in the human body. The slow speed of biodegradability of some materials, the ability to span biological membranes, and high surface area and reactivity may lead to unacceptable toxic affects in humans. Another consideration is the complexity of clinical trials. Because vaccines are usually administered in healthy humans from infant to adult, trials in nonhuman primates are often needed to demonstrate safety and tolerability of the vaccine. In addition, preclinical studies involve immunization immediately followed by challenge to test for protection. Human trials require waiting for an outbreak to occur before protection can be analyzed. Nevertheless, the benefits to human health have historically outweighed these drawbacks, as vaccines are considered one of the most effective means of improving global health worldwide and thus warrant sustained efforts to continually improve safety and efficacy.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد

خرید نسخه پاورپوینت این مقاله جهت ارائه