دانلود ترجمه مقاله عوامل تعیین کننده رفتاری قصد مصرف کنندگان برای استفاده مجدد از لباس هایی با عمر مفید به پایان رسیده (ساینس دایرکت – الزویر 2024)

عوامل تعیین کننده رفتاری قصد مصرف کنندگان برای استفاده مجدد از لباس هایی با عمر مفید به پایان رسیده در استرالیا

Behavioural determinants of consumers’ intention to reuse end-of-life garments in Australia

چکیده
1. مقدمه
2. مرور منابع
3. ایجاد فرضیه و مدل مفهومی
4. مواد و روش ها
5. یافته ها
6. نتیجه گیری و نوآوری ها
7. محدودیت ها و تحقیقات آتی
دسترسی به داده ها
منابع

چکیده
منابع موجود دربارۀ استفادۀ مجدد از البسه که بر رفتار مصرف کننده و محصولات ناخواسته، تمرکز داشته باشند، بسیار کم هستند. پژوهش ما با شناسایی پیشگوهای مهم در استفادۀ مجدّد از لباس های ناخواسته توسط مصرف کنندگان استرالیایی، این خلأ را برطرف می کند. همچنین، این مطالعه، به بسطِ نظریۀ رفتارِ برنامه ریزی شده (کنترل رفتاریِ درک شده ، نگرش، و هنجارهای ذهنی ) از طریق رفتارِ بازیافتِ عمومی ، هویت شخصی ، آگاهی از کیفیت ، سواد اکولوژیکی ، و خودکارآمدی به عنوان پیشگوهای رفتار و تمایل به استفادۀ مجدّد، می پردازد. برای تحلیل داده های حاصل از نمونه ای شامل 428 پاسخ به پرسشنامه، که از مصرف کنندگانِ استرالیایی، بین 16 تا 22 مارس 2022 جمع آوری شد، از مدلسازیِ معادلۀ ساختاری استفاده گردید. یافته ها این مفهوم را تأیید کردند که پیشگوهای اصلیِ نظریۀ رفتارِ برنامه ریزی شده، به همراه خودکارآمدی، و سواد اکولوژیکی، پیشگوهای مهم در درک رفتارهای پایدار مانند استفادۀ مجدّد هستند. با این حال، هیچ رابطۀ معنی داری بین خودکارآمدی، رفتار بازیافتِ عمومی، و آگاهی از کیفیت، دیده نشد. ما با برطرف کردن خلأِ موجود در منابعِ مربوط به استفادۀ مجدّد، با تمرکز بر رفتار مصرف کننده و البسۀ ناخواسته، منابع نظریِ مفیدی در این زمینه فراهم کردیم. همچنین، این مطالعه، با بسط دادنِ مفاهیم نظری، ادعا می کند که استفادۀ مجدّد، باید در مشارکت با کلّ زنجیرۀ تأمین باشد. به علاوه، این تحقیق، یک مفهوم فرهنگی برای رفتار و تمایل به استفادۀ مجدّد در بین مصرف کنندگانِ استرالیایی ایجاد می نماید. در مفهوم وسیع تر، یافته های این مطالعه می توانند تعداد البسۀ ارسال شده به زباله دان ها را کاهش دهند و استفاده از البسه را به چیزی فراتر از چرخۀ زندگی ، ارتقا دهند.

2. مرور منابع
2-1 استفادۀ مجدد
با یک مرور منابع گسترده، به این نتیجه رسیدیم که استفادۀ مجدّد، یکی ابعادِ ترجیح داده شده در رسیدن به اقتصاد چرخشی است (de Wagenaar et al., 2022; PBL, 2019; The Commonwealth of Australia, 2018). در استرالیا، استفادۀ مجدّد، به عنوان سوّمین روشِ ترجیح داده شده (پس از اجتناب از تولید ضایعات و کاهش ضایعات) برای خلاص شدن از ضایعات، شناخته شده است (The Commonwealth of Australia, 2018).

دربارۀ اثر مثبتِ استفادۀ مجدّد بر محیط زیست، دانش کافی وجود دارد، ولی تحقیقات اندکی فقط بر استفادۀ مجدّد به صورت عام، تمرکز کرده اند، و حتی مطالعاتِ کمتری به استفادۀ مجدّد از البسه پرداخته اند. ساندین و پیترز (2018)، در بررسیِ 41 تحقیق دربارۀ اثر زیست-محیطیِ بازیافت و استفادۀ مجدّد از پارچه، دریافتند که اکثر مقالات (85%) بر بازیافت، تمرکز داشتند، 27 درصد، هم به استفادۀ مجدّد و هم به بازیافت پرداخته اند و فقط 14 درصدِ مقالات، فقط به استفادۀ مجدّد از لباس پرداخته اند. آنها با تعریف بازیافت به عنوان پردازشِ مجّددِ ضایعاتِ پارچه ای، به منظور تولید پارچه جدید یا برای استفاده در صنعت دیگر، آن را موضوع متمایزی نشان

داده اند، در حالی که استفادۀ مجدّد، به معنای افزایش طول عمرِ یک محصولِ پارچه ای، از طریق ترمیم یا دادنِ آن به فردی دیگر است (Sandin & Peters, 2018). در حالی که تحقیق آنها بر صنعت نساجی متمرکز بود، یافته های اصلی شان، در این مورد بود که چگونه بازیافت و استفادۀ مجدّد از پارچه می تواند تا حدّ زیادی برای محیط زیست، مفید یا مضر باشد، و نیز بر این موضوع تمرکز داشتند که موانع رسیدن به مزایای هر دو روش چیستند (Sandin & Peters, 2018). در آخرین پژوهش موجود در منابع، نتایج مشابهی یافتیم، یعنی مطالعات اندکی فقط بر استفادۀ مجدّد و به طور ویژه، بر ز از البسه، تمرکز داشتند. به عنوان مثال، کسلر و همکاران (2021) به این موضوع پرداختند که آیا استفادۀ مجدّد یا بازیافت می توانند به کاهش مواد تولیدشده در بخش نساجی کمک کنند؟ اینکه آنها استفادۀ مجدّد را به عنوان یک مداخلۀ اقتصادِ چرخشی شناسایی کردند، نشان می دهد که چه چیزی می تواند بر دور انداختنِ لباس و در نتیجه، بر پذیرشِ رویکردِ استفادۀ مجدّد اثر بگذارد. البته این امر، موضوع اصلی تحقیق آنها نبود (Kessler et al., 2021). بنابراین، این پژوهش ها بر استفادۀ مجدّد و به ویژه، استفادۀ مجدّد از لباس، تمرکز دارند، ولی به نقش و پیشگوهای استفادۀ مجدّد از البسه نمی پردازند.

ارتز و همکاران (2017)، که به مشاهدۀ مصرف ظروفِ غیر یکبار-مصرف (قابل استفادۀ مجدّد) توسط دانشجویان در یک دانشگاه کانادایی و چینی پرداختند، بیان نمودند که منابع موجود دربارۀ استفادۀ مجدّد و مصرف- کنندگان، به یک اندازه، اندک هستند. لین و همکاران (2022)، اظهارات مشابهی داشتند و برای انجام تحقیقاتی دربارۀ رفتار استفادۀ مجدّد فراخوانی اعلان کردند. تحقیق آنها به تمایلِ مصرف کنندگان برای استفادۀ مجدّد در یک فروشگاه ِخُرده فروشی می پرداخت. محقّقان دیگر، مانند کیم (2021)، به استفادۀ مجدّد از داده ها (اطلاعات) پرداختند، و ونگ و همکاران (2022) تمایلِ مصرف کنندگان برای استفاده از فنجان های قابل استفادۀ چندباره را مورد مطالعه قرار دادند. این مطالعات، برای بررسیِ رفتار استفادۀ مجدّد، مفید بوده اند، ولی به طور ویژه، به استفادۀ مجدّدِ مصرف کنندگان از البسه (با تمرکز بر البسۀ ناخواسته) نمی پردازند.