دانلود ترجمه مقاله پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین در چین (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۳)

پایداری توسعه شهری، تعدیل ساختار صنعتی و کارایی کاربری زمین در چین

Urban development sustainability, industrial structure adjustment, and land use efficiency in China

چکیده
۱- مقدمه
۲- پیوند نظری
۳- روش ها
۴- نتایج
۵- بحث و گفتمان
۶- نتیجه گیری
منابع

چکیده
هنوز مشخص نیست که چطور تعدیل ساختار صنعتی با بهره وری کاربری ارضی تعامل دارد و اینکه چطور شهرنشینی علی رغم اهمیت آن برای پایداری توسعه ی شهری تعامل آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد. ما به بررسی دقیق چنین تعاملاتی در چین براساس یک مجموعه داده ی پانلی از ۳۱ واحد اداری استانی از سال های ۱۹۷۸ تا ۲۰۱۸ می پردازیم. نتایج نشان می دهند که با پیشرفت شهرنشینی، بهینه سازی ساختار صنعتی همبستگی خطی مثبتی با بهره وری کاربری ارضی شهری را نشان می دهد، درحالیکه رابطه ی بین بهسازی و ارتقاء ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری به سطح شهرنشینی بستگی دارد، که از یک U شکل معکوس پیروی می کند. تأثیر بهره وری کاربری ارضی شهری روی بهینه سازی ساختار صنعتی در میان استان ها متفاوت است. ما همچنین متوجه این مسئله می شویم که سطح بالاتری از شهرنشینی تعاملات مثبت بین تعدیل ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری در مناطق مرکزی و غربی کشور چین را تسهیل می نماید، اما این اثر در شرق چین خیلی چشمگیر نیست. ما توصیه های سیاست گذاری طراحی شده برای مناطق مختلف با سطوح متمایزی از وضعیت توسعه و رشد اقتصادی و ساختار صنعتی برای پایداری توسعه ی شهری را پیشنهاد و مطرح می کنیم.

۲- پیوند نظری
تعدیل ساختار صنعتی از نظریه ی تکامل ساختار صنعتی پیروی می کند، که به فرآیند ارتقا و به روزرسانی ساختار صنعتی از یک سطح اولیه به سطحی پیشرفته (پیپکین و فونتس، ۲۰۱۷؛ یانگ و همکاران، ۲۰۱۹)، و همچنین ارتقا و بهبود استفاده از راندمان و کارایی عوامل تولید و بهینه سازی تدریجی تخصیص صنایع اشاره می کند (ژو، ۲۰۱۴). ارتقاء ساختار صنعتی به فرآیند بهبود و پیشرفت مداوم سطح توسعه ی صنعتی و ساختار صنعتی اشاره می کند. بهینه سازی ساختار صنعتی به میزان استفاده ی مؤثر از منابع و تخصیص مطلوب و بهینه ی صنایع اطلاق می شود. برهمین اساس، ما از ارتقاء ساختار صنعتی و بهینه سازی ساختار صنعتی برای نشان دادن فرآیند تعدیل ساختار صنعتی استفاده می کنیم. بهره وری کاربری ارضی شهری براساس نظریه ی ورودی – خروجی عامل می باشد و به میزان بیشینه سازی کاربری ارضی اشاره می کند (لی، هو، کوآنگ، و چن، ۲۰۱۷). برهمین اساس، بهره وری کاربری ارضی شهری نتیجه ی تأثیر ترکیبی ورودی و خروجی ارضی می باشد.

۲-۱ رابطه ی بین تعدیل ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری
براساس تحلیل فوق و تحقیقات نظری روی رابطه ی میان شهرنشینی، تعدیل ساختار صنعتی، و بهره وری کاربری ارضی شهری (تانگ، لی، هو، و وو، ۲۰۲۰؛ تانگ، لیو، ما، ۲۰۱۷)، ما رابطه ی تکاملی بین تعدیل ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری در طول فرآیند شهرنشینی چین را پیشنهاد می کنیم (شکل ۱). با بهبود و پیشرفت شهرنشینی، منحنی رابطه ی بین ارتقاء ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری به صورت یک حالت U شکل دوطرفه نشان داده شده است (خط توپر و کامل در شکل ۱)، درحالیکه منحنی رابطه ی بین بهینه سازی ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری درکل افزایش می یابد و نهایتا ثبات پیدا می کند (نقطه چین در شکل ۱).

۲-۱-۱ ارتقاء ساختار صنعتی و بهره وری کاربری ارضی شهری
زمانی که شهرنشینی در مرحله ی اولیه و مقدماتی قرار دارد (مرحله ی I در شکل ۱)، توسعه ی صنعتی سازی به تازگی آغاز شده است، و صنعت مادر یک مزیت مطلق را اشغال می کند درحالیکه سطح بهره وری کاربری ارضی شهری در سطح پایینی قرار دارد. با این حال، همانطور که شهرنشینی به توسعه و رشد به سمت مرحله ی میانی ادامه می دهد (مرحله ی II در شکل ۱)، بهبود و پیشرفت بهره وری کاربری ارضی شهری عمدتا به شدت راندمان و کارایی ورودی و خروجی اراضی شهری بستگی دارد. علاوه براین، زمانی که سطح شهرنشینی به نقطه ی بحرانی b می رسد، در مرحله ی پیشرفته ی توسعه قرار دارد (مرحله ی III در شکل ۱). مطابق با نظریه ی بازده نزولی اراضی (ژائو، هوانگ، چن و چن، ۲۰۱۰)، زمانی که رقابت بین صنایع بیش از پیش برجسته و غالب می شود، ارتقاء ساختار صنعتی باعث خواهد شد که تأثیر ازدحام بیشتر از تأثیر تراکم و تجمع گردد. سپس کاربری ارزی خروجی مطلوب کمتری به همراه خواهد داشت، که تدریجا سطح بهره وری کاربری ارضی شهری را کاهش خواهد داد (چن و همکاران، ۲۰۲۰؛ فو و انگ، ۲۰۲۰). با این حال، زمانی که سطح شهرنشینی به نقطه ی بحرانی c می رسد، در مرحله ی تکامل یافته و کامل توسعه قرار دارد (مرحله ی IV در شکل ۱). بعد از نقطه ی تعادل c، مراحل بهره وری کاربری ارضی شهری می توانند سه روند رو به بالا، روبه پایین، یا متعادل را نشان دهند، که به سطح راهبری و حاکمیتی فناوری سبز در خروجی های نامطلوب بهره وری کاربری ارضی شهری بستگی دارد.