دانلود ترجمه مقاله روابط مدیریتی، نوآوری مدل کسب و کار و عملکرد شرکت های کوچک و متوسط (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۳)

روابط مدیریتی، نوآوری مدل کسب و کار و عملکرد شرکت های کوچک و متوسط (SME): نقش تعدیل کننده آشفتگی محیطی

Managerial ties, business model innovation & SME performance: Moderating role of environmental turbulence

چکیده

مقدمه

مروری بر تحقیقات پیشین

زمینه SME ها

روابط مدیریتی

روابط مدیریتی و BMI

روابط مدیریتی و عملکرد شرکت

BMI

BMI و عملکرد شرکت

BMI به عنوان یک تعدیلگر در رابطه بین روابط مدیریت و عملکرد شرکت

تلاطم محیطی

تلاطم محیطی به عنوان یک تعدیلگر رابطه بین روابط مدیریتی- عملکرد

روش های تحقیق

نمونه گیری

معیارها

سوگیری عدم پاسخ و روش مشترک

نتایج

مدل اندازه گیری

مدل ساختاری

تحلیل میانجی

تحلیل تعدیلگر

بحث

کاربردهایی برای نظریه

کاربردهای مدیریتی

محدودیت ها و حوزه هایی برای تحقیقات آتی

منابع

چکیده

علیرغم افزایش ادبیات آکادمیک و غیر آکادمیک در مورد نوآوری مدل کسب و کار(BMI) و پیامدهای آن بر عملکرد شرکت، تحقیق در مورد پیشایندهای BMI هنوز رو به تکامل است. بر اساس نظریه نهادی، به طور تجربی دانش موجود را با اثبات اینکه روابط مدیریتی نقش مهمی در BMI و عملکرد شرکت ایفا می‌کنند، توسعه می‌دهیم. همچنین پیشنهاد می کنیم که BMI ارتباط بین روابط مدیریتی و عملکرد شرکت را میانجی می کند. علاوه بر این، بیان می کنیم که ارتباط بین روابط مدیریتی و عملکرد شرکت وابسته به میزان تلاطم(آشفتگی) محیطی است. تحلیل ما از ۲۸۰ شرکت کوچک و متوسط در عربستان نشان می دهد که روابط مدیریتی تأثیر مثبت بر عملکرد شرکت دارد. آزمون‌های میانجی نشان دهنده اهمیت BMI در ارتباط بین روابط مدیریتی و عملکرد شرکت است. با این وجود، نتایج، نقش تعدیل کننده تلاطم محیطی را تایید نمی کنند. این مطالعه این دیدگاه را ارائه می دهد که مالکان و مدیران SME باید بیشتر به روابط مدیریتی توجه کنند تا از نوآوری مدل کسب و کار حمایت کنند.

مروری بر تحقیقات پیشین
ساختارهای سازمانی مطابق مشارکت کنندگان و محدودیت های ناشی از محیط خارجی شکل می گیرند. نهادها” ساختارهای سازمانی با میزان انعطاف پذیری بالا هستند” (اسکات، ۲۰۰۱، ص.۴۸)، در حالیکه نیروهای نهادینه سازی یک فرآیند اجتماعی ایجاد می کنند که توسط آن افراد یک تعریف مشترک از واقعیت اجتماعی را می پذیرند(اسکات، ۱۹۸۷، ص.۴۹۶). نهادها می توانند طبیعی یا طراحی شده باشند. می توانند تکاملی باشند؛ تعامل برقرار می کنند، انطباق می یابند تا ثبات را افزایش دهند(سلزنیک، ۱۹۵۷، ص.۱۶). برای این مطالعه، نظریه نهادی انتخاب می شود تا اقدام روابط مدیریتی جهت تدوین استراتژی کسب و کار را تعیین کنند(پنگ، ۲۰۰۳). محیط نهادی نقش مهمی در تسهیل یا ممانعت از روابط مدیریتی جهت دستیابی به حمایت مدیریتی ایفا می کند(ژایو و همکاران، ۲۰۱۴).

زمینه SME ها
SME ها در رشد اقتصادهای صنعتی در جهان از نظر نوآوری، تولید و استخدام نقش مهمی دارند(میملی و همکاران، ۲۰۱۵). در اروپا، SMEs برای دو سوم از نیروی کار، شغل فراهم می کند(مولر و همکاران، ۲۰۱۸). در چین، ۷۵ درصد از نیروی کار را استخدام می کنند و در ۵۰ درصد نقش دارد(ما، ۲۰۱۸). با این وجود، در حال حاضر بخاطر مدرن سازی (رابرتینو و همکاران، ۲۰۱۷)، دیجیتالی سازی(هولمستروم و همکاران، ۲۰۱۹)، تکنولوژی داده های کلان(ژانگ و همکاران، ۲۰۱۶)، و یا تغییر سیاست های دولت در ارتباط با صنعت ۴٫۰(گاج و همکاران، ۲۰۱۹) با دشواری هایی در دستیابی به مزیت رقابتی مواجه هستند. عواملی مانند دیجیتالی سازی و داده های کلان مزایایی برای شرکت های بزرگ دارند، اما SME ها فاقد منابع برای استفاده از آنها هستند(مولر، ۲۰۱۹). علاوه بر این، آنها با مشکلاتی در ارتباط با زنجیره های تامین مواجه هستند که به شدت در هم تنیده هستند.

روابط مدیریتی
نظریه سرمایه اجتماعی بیان می کند که عملکرد شرکت توسط روابط آن تعیین می شود(گابی و لیندرز، ۱۹۹۹). روابط مدیریتی شامل “فعالیت های فراگیر مرز گستری مدیران و تعاملات مرتبط با آنها با نهادهای خارجی” می باشد(گیلکانیکز و همبریک، ۱۹۹۷، ص. ۶۵۴). کیفیت تصمیمات استراتژیک شرکت ها به شایستگی ها و تجربه مدیران بستگی دارد (چایلد، ۱۹۹۷). ادبیات روابط اجتماعی را به کسب و کار و سیاسی تفکیک می کند (پنگ و لو، ۲۰۰۰) اما نمی تواند نحوه شکل گیری آنها را تعیین کند. روابط کسب و کار حاکی از روابط اجتماعی مدیریتی با بازیگران بازار است که به دستیابی به منابع بازار کمک می کند که ممکن است شامل ارتباطات اجتماعی غیررسمی با مشتریان، نهادهای زنجیره تامین و رقبا باشند (شنگ، ژو و لی، ۲۰۱۱؛ سو و یانگ، ۲۰۱۸). همچنین، روابط سیاسی، ارتباطات اجتماعی غیررسمی مدیریت با افراد درگیر در سطوح مختلف دولت، از جمله بانک های دولتی و ادار مالیات می باشد (لی و ژانگ، ۲۰۰۷؛ پنگ و لو، ۲۰۰۰). روابط مدیریتی، از جمله با سازمان‌ها، و ارتباطات میان فردی مدیران، بر فعالیت‌های سازمانی تأثیر می‌گذارد(آزی،۱۹۹۷)، عملکرد را بهبود می‌بخشد(پارک و لو، ۲۰۰۱)، و می‌تواند مزیت رقابتی ایجاد کند(تیسانگ، ۱۹۹۸). روابط مدیریتی محرک های کلیدی نوآوری شرکت در نظر گرفته شده اند (گائو و همکاران، ۲۰۰۸؛ وانگ و چانگ، ۲۰۱۳). چنین ارتباطاتی به نوآوری سازمانی کمک می کند: با ایجاد قابلیت(آزی، ۱۹۹۷) و مهارت ها(آجا، ۲۰۰۰)؛ با ایجاد دسترسی به اطلاعات و منابعی که از نوآوری حمایت می کند(اندرسون و همکاران، ۲۰۰۰)؛ و با تسهیل یادگیری از رقبا (شو و همکاران، ۲۰۱۲). مزیت دیگری که روابط مدیریتی فراهم می کند، دسترسی به منابع غیر اضافی است (وانگ و همکاران، ۲۰۱۷). روابط دولتی به کسب و کارها کمک می کند تا به منابع کمیاب مانند منابع انسانی، زمین، یارانه ها و سرمایه دسترسی پیدا کنند. در مورد SME ها، عدم تقارن اطلاعاتی منجر به تهدید بزرگتری می شود و می تواند از طریق شبکه ها یا واسطه ها حل شود. روابط شخصی کارآفرینان و/یا مدیریت ارشد نیز با عملکرد اقتصادی بهبود یافته در میان شرکت‌های کوچک و متوسط ارتباط دارد(واهلن و جانسون، ۲۰۱۷).