دانلود ترجمه مقاله نوآوری باز و مزیت رقابتی پایدار (ساینس دایرکت – الزویر 2023)

نوآوری باز و مزیت رقابتی پایدار: نقش یادگیری سازمانی

Open innovation and sustainable competitive advantage: The role of organizational learning

چکیده

1 مقدمه

2 پیشینه نظری

3 فرضیه ها

4 روش ها

5 تحلیل

6 نتایج

7 بحث

فهرست کلمات اختصاری

بیانیه مشترک تالیف CRediT

تامین مالی

در دسترس بودن داده ها

ضمیمه I. پرسشنامه نظرسنجی

تامین مالی

منابع

چکیده

نوآوری باز با تشدید رقابت و افزایش وابستگی به الگوهای خارجی به یک استراتژی اجتناب ناپذیر و رایج برای دستیابی به مزیت رقابتی بلند مدت تبدیل شده است. تحقیقات قابل توجهی مزیت نوآوری باز را بررسی کرده کرده اند، این مکانیسم که از طریق نوآوری باز به مزیت رقابتی پایدار تبدیل می شود، تابحال به خوبی مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق با تکیه بر چارچوب شایستگی استراتژی- مزیت رقابتی و دیدگاه مبتنی بر دانش، نقش یادگیری سازمانی دوسویه را در میانجی گری رابطه بین نوآوری باز و مزیت رقابتی پایدار و همچنین نقش واسطه ای قابلیت مدیریت دانش بررسی می کند. ما براساس داده های جمع آوری شده از 269 شرکت چینی با فناوری پیشرفته در سال 2021 در می یابیم که نوآوری باز از طریق ارتقای یادگیری سازمانی از جمله یادگیری اکتشافی و استثماری و همچنین توازن آنها به مزیت رقابتی پایدار کمک می کند. علاوه بر این، قابلیت مدیریت دانش به صورت مثبتی روابط بین نوآوری باز را با اکتشاف و بهره برداری و همچنین ترکیب آنها تعدیل می کند. پیامدهای تحقیق و توسعه مورد بحث قرار می گیرند.

پیشینه نظری
نوآوری باز
پارادایم نوآوری باز با تشدید رقابت و افزایش وابستگی به شرکای خارجی، توجه زیاد دانشگاهیان و متخصصان را به خود جلب کرده است (پوپا و همکاران، 2017؛ استانکو و همکاران، 2014؛ بوگرز و همکاران، 2018). ادبیات موجود با وجود افزایش علاقه به ساختار «گشودگی» در دانشگاه تعریف نوآوری باز را یکپارچه نکرده است. نوآوری باز از دیدگاه یک پارادایم به یک استراتژی نوآوری توزیع شده براساس جریان های دانش مدیریت شده هدفمند در مرزهای سازمانی با استفاده از مکانیسم های مالی و غیرمالی در راستای مدل کسب و کار سازمانی اشاره می کند (چسبروگ، 2006؛ چسبروگ و بوگرز، 2014). از دیدگاه فرایندی، فرایند نوآوری باز دارای سه فرایند اصلی است: بیرون به درون، درون به بیرون، و به هم پیوسته (گاسمن و انکل، 2004). گاهی اوقات، این فرایندها یکدیگر را تکمیل می کنند، اگرچه فرایند بیرون به درون معمولا غالب است. از دیدگاه نتایج، نوآوری باز بدین معنی است که راه حل های فنی خوب را می توان از بیرون و درون شرکت بدست آورد، و ایده های نوآورانه از داخل و خارج نوآوری را به صورت یکسان برای مصرف کنندگان در کوتاهترین زمان و کمترین هزینه ارائه می دهند (یانگ، 2006). ما در این مقاله بر مسئله چگونگی تبدیل یک استراتژی نوآوری باز به مزیت رقابتی پایدار تمرکز می کنیم. بنابراین، دیدگاه پاراداریم چسبروگ (2006) از نوآوری باز دنبال می شود. نوآوری باز به پارادایم نوآوری اشاره می کند که به صورت آگاهانه توانایی ها و منابع شرکت را با منابع بدست آمده خارجی ادغام می کند، و فرصت های بازار را از طریق کانال های مختلف توسعه می دهد.

در طول سال ها، نوآوری باز از دیدگاه های مختلف به شدت مورد بررسی قرار گرفته است. یک جریان از ادبیات با بررسی توانمندساز ها و سوابق آن مانند رفتارهای شهروندی (نقشبندی، 2016) و فرهنگ سازمانی (نقشبندی و همکاران، 2015)، ویژگی دارایی انسانی (حسیه و همکاران، 2016)، روابط غیررسمی (ژو و همکاران، 2019) و مدل های کسب و کار (هونگ و چیانگ، 2010) بر توسعه نوآوری باز تمرکز می کند.

سایر جریان های تحقیقاتی بر ارزش نوآوری باز از طریق بررسی تاثیر آن بر عملکرد شرکت (گرکو و همکاران، 2016؛ لوپس و دی کاروالهو، 2018) از نظر عملکرد اقتصادی (مانند رشد فروش، سهم بازار، سودآوری، شاخص های مالی، عملکرد مشتری، و حجم معاملات) و عملکرد نوآوری (مانند محصول جدید، R&D، و مالکیت معنوی) تمرکز می کنند. برخی نویسندگان از تاثیر مثبت استراتژی های نوآوری باز بر عملکرد یک شرکت طرفداری می کنند، در حالی که برخی نویسندگان ادعا می کنند که رویکرد نوآوری باز ممکن است بازده های حاشیه ای یا حتی تاثیر منفی بر عملکرد یک شرکت را کاهش دهد (دویسترز و لوکشین، 2011؛ کانگ و کانگ، 2009؛ لین، 2014). علاوه بر این، کارمونا-لاوادوآ و همکاران (2021) حتی ادعا می کنند که گشودگی به خودی خود ممکن است عامل تعیین کننده عملکردی نداشته باشد، مگر اینکه توسط دارایی های تکمیلی (بعنوان مثال، هماهنگی و قابلیت های یادگیری) پشتیبانی شود. در مجموع، اگرچه نوآوری باز در اصل مزایایی را به ارمغان آورده است، یافته های تحقیقات موجود بر رابطه بین نوآوری باز و عملکرد ثابت باقی می مانند. فقدان چنین نتیجه سازگاری نیاز به بررسی های بیشتر در این رابطه و به ویژه ضرورت بررسی مکانیسم های میانجی را از طریق نوآوری بازی نشان می دهد که به عملکرد احتمال وقوعی که بر ارزش نوآوری باز تاثیر تاثیر می گذارد، کمک می کند.