دانلود ترجمه مقاله رضایت از دورکاری، رفاه و عملکرد در عصر دیجیتال (اسپرینگر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

رضایت از دورکاری، رفاه و عملکرد در عصر دیجیتال: درس های آموخته شده در طول قرنطینه COVID-19 در اسپانیا

Telework satisfaction, wellbeing and performance in the digital era. Lessons learned during COVID‑۱۹ lockdown in Spain

چکیده

مقدمه

بررسی ادبیات

روش

نتایج

بحث

محدودیت ها و تحقیقات آنی

نتیجه گیری

فهرست منابع

چکیده

     به منظور بررسی تاثیر رضایت از دورکاری (دوره ۱) بر سلامت روان و عملکرد خوداظهار شده (دوره ۲) در طی قرنطینه کووید-۱۹ مطالعه حاضر از طرح آینده نگر استفاده نمود. داده ها از ۱۱۱ دورکار و از طریق نظرسنجی آنلاین در هفته های اول قرنطینه شدید در اسپانیا گردآوری شد. رضایت از دورکاری تاثیر مستقیم و مثبتی بر سلامت روان و عملکرد خوداظهار شده داشت. در ضمن، سلامت روان نا حدی در رابطه بین رضایت از دورکاری و عملکرد خوداظهار شده میانجیگری می نماید. جالب آنکه کارکنان دارای کودک رضایت از دورکاری کمتری داشته اما از سلامت روان بالاتری برخوردار بودند. تازگی این مطالعه آن است که مت با استفاده از موارد خاصی که به سنجش خشنودی کارکنان با توجه به وجوه مختلف دورکاری می پردازند سطح رضایت از دورکاری را ارزیابی نمودیم. با توجه به گسترش دورکاری و افزایش رقابت پذیری سازمان ها، ما به بررسی پیامدهای عملی در مواقع بحرانی زمان حال و آینده می پردازیم.

بررسی ادبیات
دورکاری مرسوم در برابر دورکاری در مواقع بحرانی
     دورکاری که کار از حانه (WFH)، ارتباط از راه دور، کار از راه دور، کار الکترونیک یا کار با استقرار در حانه نوعی کار است که به دلیل پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) به شیوه محبوبی تبدیل شده است (لبوپو و همکاران، ۲۰۲۰). در حالی که اجماعی بر روی تعریفی واحد در میان رشته های مختلف دانشگاهی وجود ندارد، اکثر محققان بر ویژگی های اصلی این نوع کار اتفاق نظر دارند: الف) کارمندان وظایف شغلی خود را به رغم دور بودن از محیط کار معمول انجام می دهند، ب) کارمندان از تجهیزات دارای فناوری پیشرفته برای کار استفاده می کنند (باروک، ۲۰۰۰؛ کارلو و همکاران، ۲۰۲۰؛ گیجندرن و هریسون، ۲۰۰۷). مقاله حاضر از دورکاری و کار از حانه (WFH) بدون تمایز استفاده می نماید.

      قبل از این پاندمی تنها ۱۵ درصد کارمدان اروپا دورکاری می کردند در حالی که در اسپانیا فقط ۴ درصد کارمندان قیل از این بحران ویروسی به طور منظم دورکاری می نمودند (Instituto Nacional de Estadistica، ۲۰۲۰). لذا نرخ اجرای شیوه های کاری انعطاف پذیر در اسپانیا در اروپا جزء پایین ترین نرخ ها بود. به علاوه، بسیاری از کارمندان در مناسلن های خاصی دورکاری می نمودند. طبق گزارش Eurofound (2020) مجموعاً ۳۶٫۳ درصد از افراد شاغل در EU27، در نتیجه این پاندمی به دورکاری تمام وقت روی آوردند.

     تا ۲۰۱۹، عوامل موثر بر استفاده از دورکاری به عوامل فردی (مانند سبک کار)، عوامل شغلی (مانند خودگردانی، بازخورد)، عوامل سازمانی (مانند اعتماد مدیریت، حمایت فنی) و عوامل خانگی یا خانوادگی (مانند کودکان خردسال) مطابق مدل پیشنهادی باروک و نیکولسون (۱۹۹۷) تقسیم می شدند. عامل جدیدی که توسط کووید-۱۹ به ارمغان آورده شده یعنی عامل محیط زیست / ایمنی به شتاب پیش بینی نشده در اجرای شیوه های دورکاری در سراسر جهان منجر شده است (بلزونگوی – اراسو و ارو – گارسس، ۲۰۲۰؛ مالت و همکاران، ۲۰۲۰؛ رایزن و همکاران، ۲۰۲۰).