دانلود ترجمه مقاله زمینه آموزش برای دانش آموزان استثنایی دوگانه (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

زمینه آموزش برای دانش آموزان استثنایی دوگانه: مروری بر مسائل آموزش کودکان تیزهوش و استثنایی

The education context for twice-exceptional students: An overview of issues in special and gifted education

چکیده

۱- مقدمه

۲- آموزش ویژه

۳- آموزش تیزهوشان و نخبگان

۴- دیدگاه ها درباره ی علوم اعصاب و آموزش استثنایی دوگانه

۵- نتیجه گیری

منابع

چکیده

     کودکان استثنایی دوگانه که دارای یک ناتوانایی و حوزه هایی با توانایی بالا هستند نیازمند گستره ی متنوعی از پشتیبانی و خدمات غنی سازی هستند. با وجود این، خدمات مرتبط با آموزش ویژه و دوره های تحصیلی تیزهوشان موانع متعددی پیش روی آموزش مناسب برای دانش آموزان استثنایی دوگانه قرار می دهند. در این مقاله، نگارنده به طور مختصر تجربیات خود به عنوان یک کودک استثنایی دوگانه را بازگو می کند و تجربیات دانش آموزان استثنایی دوگانه و خانواده هایشان که در نشست علوم اعصاب استثنایی های دوگانه در سال ۲۰۲۱ ارائه شدند را در میان می گذارد. چالش های مرتبط با فراهم سازی آموزش ویژه و تیزهوشان برای دانش آموزان استثنایی دوگانه نیز توصیف می شود. نقش علوم اعصاب در آموزش، از آنجا که با دانش آموزان استثنایی دوگانه مرتبط است، نیز مورد بحث قرار می گیرد. اگرچه بسیاری از موانع آموزش کارامد برای کودکان استثنایی دوگانه دارای سرشتی نظام مند هستند، اصلاحات در سطح مدرسه، و نیز پیشرفت های علمی، این قابلیت را دارند که برای این قشر بهبود پیدا کنند.

هدف
     همان گونه که از ارائه ها در نشست استثنایی های دوگانه در مقاله های ارائه شده در این شماره ی ویژه از عصب زیست شناسی یادگیری و حافظه پیداست، علوم اعصاب از این قابلیت برخوردار است که به درک، شناسایی، و آموزش به دانش آموزان استثنایی دوگانه کمک کند (برای نمونه، گیلگر و اولولاده، ۲۰۱۳؛ کلیمن و همکاران، ۲۰۱۳). با وجود این، پیشرفت ها در این حوزه در بافتی رخ می دهد که در آن دانش آموزان استثنایی دوگانه خدمات آموزشی دریافت می کنند. تجربیات شخصی من و تجربیات افراد استثنایی دوگانه و خانواده هایشان دلالت بر آن دارد که پشتیبانی های مرتبط با تشخیص ناتوانی و فعالیت های غنی سازی مرتبط با آموزش تیزهوشان اغلب مستقل هستند یا به کل برگزار نمی شوند، امری که منجر به پیامدهایی نامطلوبی برای این قشر می شود (ریس و همکاران، ۲۰۱۴). هدف از این مقاله، توصیف مشخصات آموزش ویژه و تیزهوشان و نمونه است، با تأکید بر ویژگی هایی که مانع از تأمین خدمات برای دانش آموزان استثنایی دوگانه می شود. این مقاله با یک بحث کوتاه و مختصر درباره ی یکپارچه سازی بالقوه ی پژوهش های علوم اعصاب و آموزش به پایان می رسد.

آموزش ویژه
مرور کلی
      آموزش ویژه به دوره های تحصیلی اشاره دارد که شامل مجموعه ای از پشتیبانی ها (مانند آموزش، حمل و نقل، دوره ی پس از دبیرستان) است که در سطح گستره ای از حوزه های خدماتی (مانند کلاس درس، اتاق منابع، خانه؛ فرانسیسکو و همکاران، ۲۰۲۰) اجرا می شوند. آموزش ویژه، حقی که در آغاز در سال ۱۹۷۵ به رسمیت شناخته شد و متعاقباً از طریق مجموعه ای از مجوزهای مجدد و اصلاحات شامل افراد برخوردار از قانون آموزش ناتوانی ها (IDEA) گسترش پیدا کرد، خدمات رایگان و اختصاصی برای افراد واجدشرایط از بدو تولد تا سن ۲۱ سالگی با پشتیبانی مالی فدرال فراهم می آورد (یل و همکاران، ۲۰۱۱). حفاظت های بیش تر تحت این قانون شامل حق افراد برای دریافت خدمات در محیطی با محدودیت های کم تر—پاسخی به سیاست های تاریخی که افراد دچار ناتوانی را از جمعیت عامه جدا می کنند—و نیز حقوق فرایندهای گوناگون که جزئیات قابل توجهی پیرامون چگونگی ارائه ی خدمات به دریافت کنندگان و ذینفعان ارائه می کنند (وینزر، ۲۰۱۴)، است.

     IDEA همچنین دوره ی تحصیلی اختصاصی به عنوان ابزار اصلی برای تصمیم گیری درباره ی ماهیت، طول مدت، مکان، و اهداف ارائه ی خدمات دایر کرد و همچنین مقرر کرد که دریافت کنندگان می بایستی یک نقش اصلی در تدوین و ارزیابی اهداف سنجش پذیر داشته باشند (روبل و همکاران، ۲۰۱۰). اگرچه میزان آموزش ویژه ی لازم برای فراهم آوردن خدمات بهینه محل بحث و مناقشه بوده است، دادگاه عالی اخیراً اهمیت فراهم کردن مزایای معنی دار برای دانش آموزان در تصمیم مهم ناحیه ی آموزش و پرورش شهرستان اندرو داگلاس (۲۰۱۷) را تأیید کرد (یل و باتیمن، ۲۰۱۹). IDEA همچنین ایالت ها را ملزم می کند که دانش آموزانی که ممکن است نیاز به آموزش ویژه داشته باشند (یعنی جست وجوی کودکان) را بیابند و واجد شرایط بودن برای خدمات به رضایت والدین، وجود یک ناتوانایی طبق تعریف IDEA، و یک نیاز قابل ارائه برای آموزش ویژه با توجه به تأثیر منفی ناتوانایی، بستگی دارد (زیرکل، ۲۰۱۷).