دانلود ترجمه مقاله پیوند شیوه های مدیریت زنجیره تامین سبز با رقابت پذیری (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

پیوند شیوه های مدیریت زنجیره تامین سبز با رقابت پذیری در طول کووید ۱۹: نقش تجزیه و تحلیل داده های بزرگ

Linking green supply chain management practices with competitiveness during covid 19: The role of big data analytics

چکیده

۱- مقدمه

۲- ادبیات تحقیقی، دیدگاه نظری، و فرضیه سازی

۳- متدولوژی

۴- نتایج و یافته ها

۵- بحث و گفتمان

ضمیمه A- گویه ها/ سازه (مفهوم)

ضمیمه B- بار عاملی و بارگذاری های تعاملی

منابع

چکیده

      هرچند شیوه ی مدیریت جهانی زنجیره تأمین سبز (GSCM) توجه محققان را به طور اساسی به خود جلب کرده است، اما میزان تأثیر آن برای سیستم مدیریت زیست محیطی (EMS) و رقابت پذیری بازار در طول پاندمی کووید ۱۹ کاملا مشخص نشده است. بنابراین، ادبیات تحقیقی موجود نشان می دهد که ارتباط مهمی بین GCSM، EMS، و رقابت پذیری بازار وجود ندارد زیرا مدیریت تأمین برای حفظ رقابت پذیری بازار حائز اهمیت است. در راستای پرکردن این شکاف پژوهشی، مطالعه ی حاضر به بررسی این مسئله می پردازد که آیا EMS رابطه ی بین شیوه های GSCM و رقابت پذیری بازار را تحت تأثیر قرار می دهد یا خیر. ما نیز نقش تعدیل کننده و میانجی واکاوش کلان داده ها و هوش مصنوعی (BDA-AI) و رویت پذیری محیطی در خصوص این روابط را از نقطه نظر پاندمی کووید ۱۹ مطرح می کنیم. ما یک مدل پیشنهادی را با استفاده از داده های اولیه ی (N=283) حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بر رگرسیون امتحان کردیم. نتایج از تأثیر GSCM روی ESM و رقابت پذیری بازار پشتیبانی تجربی می کنند. علاوه براین، نتایج نشان می دهند که BDA-AI و رویت پذیری زیست محیطی رابطه ی مثبت بین GSCM-EMS و EMSو رقابت پذیری بازار را به ترتیب تقویت و تشدید می کنند. تحقیق پیش رو بینش های متفکرانه ای برای متخصصان زنجیره تأمین، سیاستگذاران، مدیران، و دانشگاهیان ارائه می کند که سازمان ها باید EMS، BDA-A و رویت پذیری زیست محیطی را در اولویت خود قرار دهند تا به رقابت پذیری بازار حتی در زمان های بحران مثل پاندمی کووید ۱۹ دست پیدا کنند.

ادبیات تحقیقی، دیدگاه نظری، و فرضیه سازی
مدیریت زنجیره تأمین سبز (GSCM)
     مدیریت زنجیره تأمین سبز در زنجیره تأمین و محیط زیست طبیعی در ادبیات تحقیقی موجود توجه زیادی را به خود جلب کرده است [۱، ۲، ۶]. مدیریت زنجیره تأمین سبز به تلاش های کاملا منسجم و هماهنگ میان فرآیندهای تجاری مثل خرید، تولید، بازاریابی، و لجستیک نیاز دارد (برای مثال مرجع [۲۴] را مطالعه کنید). مدیریت زنجیره تأمین سبز نیازمند یک استراتژی تجاری همتراز با فرآیند زنجیره تأمین بود تا مشتریان نهایی و همچنین سایر ذینفعان را راضی و مجاب کند [۱۱]. به طور کلی، انگیزه ی شرکت ها برای اتخاذ شیوه ها و رویکردهای تجارت سبز (GBP) به احتمال زیاد کاهش آلودگی، کاهش پسماند و استفاده از انرژی، استفاده از مواد تجدیدپذیر، و ادغام و اجرای اقدامات محافظت از منابع برای تضمین این است که محصولات/ خدمات به یک شیوه ی پایدار از لحاظ زیست محیطی ارائه می شوند [۴۶]. برای مثال، ادبیات تحقیقی سه رویکرد کلیدی از GSCM را ارائه می کند: ۱) شرکت های منفعل تسلیم حداقل منابع برای مدیریت زیست محیطی می شوند، از محصولات دارای لیبل (برچسب) که قابل بازیافت هستند و از نوآوری های انتهای چرخه برای کم کردن محصولات زیست محیطی خود استفاده می کنند، ۲) شرکت های کنشگرایانه با محقق کردن به کارگیری منابع نسبتا کم برای شروع بازیافت محصولات و طراحی محصولات سبز از قوانین جدید زیست محیطی پیشی می گیرند، و نهایتا ۳) در جستجوی ارزش که در این حالت شرکت ها فعالیت های زیست محیطی را یکپارچه می کنند مثل خرید سبز و اجرای ISO به صورت ابتکارات و نوآوری های استراتژیک برای استراتژی کسب و کار خود [۴۷].

      با وجود این، ادبیات تحقیقی موجود در مورد پیامدهای مختلف اتخاذ شیوه های GSCM صحبت کرده است، با این حال، استدلال های ارائه شده مربوط به GSCM و رقابت پذیری بازار ناکافی و بحث برانگیز هستند. برای مثال، تحقیقات صورت گرفته روی GSCM یافته های نامتناقض در رابطه با اثربخشی GSCM در سازمان را ارائه کردند. محققان در مورد اینکه آیا شیوه های GSCM سودآور هستند یا خیر به اجماع نرسیدند. مطالعات موجود استدلال های نظری در تأیید هر دو استدلال و مخالفت با آن مطرح می کنند. برای مثال، از یک سو، محققان دلیل می آورند که شاید این بار مسئولیتی است بر گردن سازمان تا به مزیت رقابتی دست پیدا کند [۴۸]. [۴۹] نگرانی های جدی درخصوص از دست رفتن مزیت رقابتی نشان دادند زیرا شیوه های GSCM هزینه های کلی کسب و کار را افزایش می دهند. مطالعه ی دیگری نشان داد که شیوه های GSCM به احتمال قوی راندمان و کارایی عملیات را بالا می برند تا سودآوری آن را [۵۰]. [۵۱] نتوانست یک ارتباط قوی بین GSCM و سوآوری شرکت ها ایجاد کند.

     درحالیکه از سوی دیگر، محققان به نفع اتخاذ GSCM دلیل آوردند و براساس استدلال نظری ثابت کردند که اتخاذ GSCM عملکرد مالی سازمان را افزایش می دهد. برای مثال، فریمن [۵۲] براساس نظریه ی ذینفع مشخص کرد که سازمان ها تبعات و پیامدهای خارجی را ایجاد می کنند که هر دو طرف (ذینفعان) را به صورت داخلی به عنوان عوامل خارجی خوب تحت تأثیر قرار می دهند. تبعات خارجی روی سازمان فشار می آورند تا سیاست های سازگار با محیط زیست را اتخاذ کرده و اتلاف منابع را کاهش دهند. تئوری ذینفعان دلیل آورد که توجه به توقعات و انتظارات ذینفعان و تأمین آن ها عملکرد سازمانی را تقویت کرده و به موجب آن سودآوری شرکت ها را افزایش می دهد [۵۲، ۵۳]. علاوه براین، مشخص شده است که سازمان ها احتمالا در صورتی به یک مزیت رقابتی دست پیدا می کنند که شیوه های سازگار با محیط زیست را اتخاذ کرده و به بهترین شکل از ذینفعان حمایت کنند [۵۴]. تحقیقات کمی ادعا کردند که GSCM تأثیر غیرمستقیم روی سودآوری شرکت ها دارد. برای نمونه، فنگ و همکاران [۵۵] مشخص کردند که GSCM هیچ تأثیر مستقیمی روی سودآوری سازمان ها ندارد زیرا عمدتا روی فرآیند عملیاتی و مدیریت منابع تأکید می کند که نمی توانند مستقیما عملکرد مالی شرکت را بالا ببرند. در بخش بعدی، ما روی بحث جاری GSCM و کووید ۱۹ متمرکز شدیم.