دانلود ترجمه مقاله پیوستگی پایداری در استراتژی سازمانی، مدیریت پروژه و سبد پروژه (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

پیوستگی پایداری در استراتژی سازمانی، مدیریت سبد پروژه و مدیریت پروژه. چارچوبی مفهومی

Interlinking Sustainability in Organizational Strategy, Project Portfolio Management and Project Management; A Conceptual Framework

چکیده

۱ مقدمه

۲ ادبیات پیش زمینه

۳ رویکرد تحقیقاتی

۴ چارچوبی برای شیوه های به هم پیوسته

۵ نتیجه گیری

منابع

چکیده

     گذار به روش های پایدارتر کسب و کار نیاز به تغییر محصولات، خدمات، فرایندها، سیاست ها و منابع سازمانی دارد. با تصدیق نقش پروژه ها در این تغییرات، مفهوم پایداری باید در نحوه انتخاب، اولویت بندی، اجرا، مدیریت و ارزیابی پروژه ها ادغام شود. این موضوع مستلزم ادغام پایداری در استراتژی سازمانی، مدیریت پرتفولیوی پروژه و مدیریت پروژه است. با این حال، تحقیقات مربوط به پایداری در کسب و کار کاربرد مفاهیم پایداری را اغلب در سطح فوق الذکر در جداسازی با توجه کم یا بدون توجه به پیوند بین سطوح استراتژی، پرتفولیو و پروژه توصیف می کنند. یک چارچوب مفهومی ارائه می شود که نشان دهنده شیوه های به هم پیوسته پایداری یکپارچه در استراتژی سازمانی، مدیریت پرتفولیوی پروژه و مدیریت پروژه است. تحقیقات تجربی از این دیدگاه توسعه می یابند، و راهنمایی برای سازمان هایی ارائه می شود که هدف آنها بهبود این یکپارچگی است و در نتیجه اجرای عمیق تر پایداری را در سیاست ها و شیوه های خود قرار می دهند.

ادبیات پیش زمینه
پایداری در سازمان ها
     مسائل مربوط به تعادل بین رشد اقتصادی، رفاه اجتماعی و استفاده از منابع طبیعی در اوایل قرن هجدهم ظاهر شد (بعنواان مثال [۴۰:۱۲]). با این حال، این مسائل تا نیمه دوم قرن بیستم طول کشید، قبل از اینکه مسائل مربوط به پایداری و توسعه پایدار به صورت گسترده ای بعنوان یک چالش سیاسی، اجتماعی تبدیل شوند [۱۶]. کتاب «محدودیت های مربوط به رشد» در سال ۱۹۷۲ [۴۵] پیش بینی کرد که رشد احتمالی جمعیت جهان و اقتصاد جهانی منجر به فراجهش ظرفیت منابع طبیعی سیاره ما می شود. از آنجایی که امروزه انسان از معادل ۱٫۷۵ زمین برای تامین منابع مورد استفاده و ضایعات تولید شده استفاده می کند [۲۶]، مسائل مربوط به فراجهش اکولوژیکی بشر ممکن است هرگز مهم تر نباشد.

     در سال ۱۹۹۰ میلادی، مفهوم توسعه پایدار برای کسب و کارها و سازمان ها استفاده شده است، در نتیجه پیوندی بین توسعه پایدار و مسئولیت اجتماعی (شرکتی) (CSR) ایجاد کرده است [۱۷]. و زمانی که سازمان بین المللی برای استانداردسازی، (C)SR را به صورت « مسئولیت یک سازمان برای تاثیرات تصمیمات و فعالیت های آن بر محیط و جامعه از طریق رفتار اخلاقی و واضح تعریف کرد، که: به توسعه پایدار شامل سلامت و رفاه جامعه کمک می کند، انتظارات ذینفعان را در نظر می گیرد، همراستا با قوانین قابل اجرا و سازگار با هنجارهای رفتاری بین المللی است، در سراسر سازمان یکپارچه می شود و در روابط آن عمل می شود [۲۹]، از این مفهوم پشتیبانی می کند که پایداری مسئولیتی برای شرکت ها و سازمان ها است، درست همانطور که برای جوامع و دولت ها است.

     ملاحظات پایداری در کسب و کار اغلب بعنوان پایداری شرکتی نامیده می شود و توسط شاخص های پایداری داو جونز به صورت یک رویکرد کسب و کار تعریف می شود که ارزش بلند مدت را از طریق پذیرفتن فرصت ها و مدیریت ریسک های ناشی از توسعه های اقتصادی، محیطی و اجتماعی برای سهامدار ایجاد می کند [۱۵]. این تعریف به مفهوم معیارهای ارزیابی سه گانه (TPL) الکینگتون [۱۹] اشاره می کند، که شامل سه دیدگاه درباره عملکرد و توسعه است: اجتماعی، محیطی و اقتصادی. TBL مبنای مفهومی برای چندین معیار از شاخص های توسعه پایدار ارائه می دهد [۲]. این چارچوب ها به عملی سازی مفهوم پایداری کمک می کنند. با این حال، آنها ریسک هایی را نیز معرفی می کنند که همبستگی های بین سه دیدگاه تحت نظر هستند و اینکه دیدگاه های اجتماعی، محیطی و اقتصادی هر کدام به صورت مجزا در نظر گرفته می شوند. درک همه جانبه پایداری نیاز به یکپارچگی جنبه های اقتصادی، محیطی و اجتماعی دارد [۳۵،۱۹].