دانلود ترجمه مقاله احساس امنیت نسبت به مقاصد گردشگری (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

احساس امنیت نسبت به مقاصد گردشگری: دیدگاه سازنده اجتماعی

Sense of safety toward tourism destinations: A social constructivist perspective

چکیده

۱- مقدمه

۲- احساس ایمنی

۳- روش شناسی

۴- یافته ها و بحث

۵- بحث و نتیجه گیری

مسئولیت نویسندگان

اظهار تضاد منافع

قدردانی

منابع

چکیده

     ذات سفر همیشه با خطر همراه بوده است. پژوهشگران و محققین در گذشته مجموعه ای از عوامل نظیر ادراک فردی نسبت به ایمنی مقصد، فضای ایمنی، و نقش ایمنی را به عنوان اجزای سازنده یک تصویر ذهنی از مقصد گردشگری، را مورد بررسی قرار داده اند. این پژوهش قصد دارد تا با استفاده از رویکرد ساختارگرایی اجتماعی، و به منظور رفع یک شکاف تحقیقاتی موجود، جزییات بیشتری از چگونگی شکل گیری فرآیند ایجاد حس امنیت در گردشگران نسبت به مقصد گردشگری را مورد پژوهش و بررسی قرار دهد. داده هایی که از طریق یک شبکه اجتماعی چینی جمع آوری شد نشان می دهد که احساس ایمنی در گردشگر، بر اساس مسائل و موارد مهمی که گردشگر در طول مراحل سفر خود از قبیل مرحله قبل از سفر، حین سفر، و بعد از سفر با آن ها مواجه می شود، شکل میگیرد. یافته های این پژوهش با توجه بر تاکیدی که بر لزوم درک حس ایمنی توسط گردشگر در زمان و مکان های مختلف دارد، میتواند بر روی سایر پژوهش هایی که بر روی موضوع ایمنی گردشگری کار میکنند، تاثیر گذار باشد. با توجه به اینکه فرآیند شکل گیری احساس ایمنی در گردشگر، از چندین مرحله تشکیل شده است؛ این پژوهش میتواند به منظور افزایش ایمنی گردشگری محلی و مدیریت آن، یکسری مفاهیم و نتایج کاربردی را در اختیار سازمان های مدیریت مقاصد گردشگری قرار دهد.

احساس ایمنی

     ایمنی، معمولا به شرایطی اطلاق می شود که در آن امکان مواجه با خطر، ریسک، و یا آسیب وجود ندارد یا فرد در قبال آن مصون است. ایمنی گردشگری، یک از شاخصه های اساسی مقصد گردشگری است (Dolnicar & Grun, 2013; Marine Roig & Huertas, 2020; S ̈onmez & Graefe, 1998a)؛ و عوامل مختلفی نظیر ایمنی فردی، ثبات سیاسی، اغتشاشات، نقض حقوق شهروندی، و میزان جرم و جنایت را شامل می شود (Dolnicar & Grun, 2013). مفهوم ایمنی در گردشگری از زوایای متعددی مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از واژگان تخصصی مختلفی توصیف شده است. اما در مجموع، این واژه ها و اصطلاحات، پدیده های مشابه را در بر میگیرند. به عنوان نمونه در مطالعات Xie et al. (2021) ، ایمنی سفر “درجه ای از خطر قابل تحمل در طول سفر، که عبارتی رایج برای فعالیت های گردشگری در شرایط معمول، با ثبات، و سازمان یافته است” تعریف شده است (صفحه ۱۲۳۲). ایمنی ادراک شده توسط گردشگران، منعکس کننده ارزیابی شخصی آنها از تهدیدات، خسارات، و یا آسیب های احتمالی در طول سفر است (Chauhan, 2007). شرایط ایمنی مقصد گردشگری، درکی کلی از ایمنی مقصد را به تصویر می کشد (Yen et al., 2021). Zou and Meng (2020) در مطالعات خود اینطور بیان می کنند: در فضای گردشگری، احساس ایمنی نشات گرفته از تجربیات احساسی فرد است، که خود ناشی از میزان برآورده شدن نیازهای ایمنی فردی در مواجهه با محیط خارجی و شرایط ایمنی موجود در آن محیط است.

      در بسیاری از پژوهش های انجام شده بر روی موضوعات مرتبط با ایمنی گردشگری از مقیاس های کمی، به منظور مفهوم سازی ایمنی، و ارتباط آن با چگونگی تصمیم گیری به سفر در گردشگران، درک ذهنی از مقصد، و تصمیم گیری برای بازدید مجدد از مقصدهای گردشگری، استفاده شده است. احساس ایمنی نسبت به یک مقصد خاص، بیشتر یک موضوع ذهنی و درونی است. این احساس وابسته به برخی ویژگی های درونی فرد، نظیر خصوصیات شخصیتی فرد (Gstaettner, Rodger, & Lee, 2017; Reisinger & Mavondo, 2005)، پیشینه اجتماعی (e.g. age and gender) ، فرهنگ و ملیت، سطح درآمد، موقعیت اجتماعی، سطح شناخت و آگاهی نسبت به موضوع ایمنی، و توانایی تحمل خطر (Amir, Ismail, & See, 2015; Clifford, Brander, Trimble, & Houser, 2018) است. به عنوان مثال مک اینتایر و راگنباک (۱۹۹۸) بر این باور بودند که فردی با شخصیت منفعل که دارای سطح فعالیت پایینی نیز هست، اغلب باعث برانگیخته شدن احساساتی نظیر پذیرش، آرامش، لذت و سرگرمی، و ایمنی می شود؛ در حالی که فردی با شخصیت فعال به احتمال خیلی زیاد باعث بروز احساساتی نظیر برانگیختگی، استرس و حتی ترس خواهد شد. تجربه های قبلی که افراد از سفر داشته اند تاثیر عمیقی بر ادراک آنها از ایمنی دارد: مسافران باتجربه در مقایسه با تازه کارها معمولا ریسک پذیری بالاتری دارند (Lepp & Gibson, 2003; Warton & Brander, 2017). S ̈onmez and Graefe (1998b) احتمال اینکه گردشگران بین المللی بر اساس تجربیات قبلی خود، به مناطق خاصی سفر کنند را به صورت کمی مورد بررسی قرار دادند. مشخص شد افرادی که در زندگی خود با جرم و جنایت و خشونت مواجه بوده اند، تمایل بیشتری برای پذیرش خطر دارند.

     هرچند که برخی از گردشگران افرادی هیجان طلب و ماجراجو هستند، اما مردم اکثرا ایمنی را بر حسب احساس شخصی خود از احتمال مواجهه با هرگونه تصادف، جراحت و یا حتی مرگ، مورد سنجش و ارزیابی قرار میدهند (Rossell ́o, Becken, & Santana-Gallego, 2020). به همین دلیل عوامل حاکم بر محیط پیرامونی مقصد، در ایجاد احساس ایمنی در گردشگر و تصمیم گیری او برای سفر، نقش دارند. Ghaderi, Saboori, and Khoshkam (2017) معتقدند نحوه¬ی پوشش رسانه ها در مورد حوادث، بحران ها و اتفاقاتی که در مقصد های گردشگری رخ می دهد، اغلب اغراق آمیز و یا بعضا مغرضانه هستند. در صورتی که اگر هشدارهای لازم از طریق دولت یا نهادهای عمومی مشاوره¬ی سفر منتشر شوند، بیشتر قابل استناد خواهند بود.