دانلود ترجمه مقاله تاثیر شرکت در ورزش های سازمان یافته برای جلوگیری از خودآزاری در نوجوانان (ساینس دایرکت – الزویر 2022) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

تاثیر شرکت در ورزش های سازمان یافته برای جلوگیری از خودآزاری در نوجوانان؟ تجزیه و تحلیل مکانیسم های اساسی

Can participation in organized sports help adolescents refrain from self-harm? An analysis of underlying mechanisms

چکیده

1. مقدمه

2.  شیوه

3. نتایج

4. بحث

تامین بودجه

اعلامیه تعارض منافع

منابع

چکیده

     تحقیق به طور ویژه ای بر آن چه که ممکن است باعث وقوع کمتر خود آسیبی عمدی در نوجوانان شود، متمرکز شده است. زیرا حوزه ی ورزشی یک بستر حائز اهمیت برای ارتقای سازگاری مثبت است. ما پیشنهاد داده ایم که انجام فعالیت های ورزشی سازمان دهـی شده از طریق تاثیرگذاری روی بهزیستی روان شـناختی، می تواند از آسیب رساندن نوجوانان به خود ، خودداری کند. ما توسط دو موج داده های طولی از 998 نوجوان سوئدی در مقاطع 7 و 8 ( که 52% آن ها پسر بودند)، این موضوع که آیا علائم افسردگی و اعتماد به نفس واسطه ی ارتباط بین فعالیت های ورزشی سازمان یافته و خود آسیبی هست یا خیر را آزمایش کردیم. نتایج نشان داد که اعتماد به نفس ، و نه علائم افسردگی، در ارتباط بین فعالیت های ورزشی سازمانی و کاهش خودآزاری دخیل است. یافته های ما ، این نظر را که فعالیت های ورزشی سازمانی می توانند به عنوان راهی قابل اعتماد برای افزایش سلامت روان و بستری برای اقدامات آینده باشند را تقویت می کند.

پژوهش فعلی
      سوئد دارای حدود 20000 باشگاه ورزشی در سراسر کشور است که 12000 آن ها فعالیت های ورزشی برای جوانان را سازمان دهی می کنند (جیکوب سون و همکارانش 2018). پیرامون 13 سالگی، حدود 66% از نوجوانان سوئدی در باشگاه های ورزشی سازمان یافته شده شرکت می کنند (آمار سوئد، 2017-2018). این درصد در 16 سالگی اندکی کاهش می یابد (جیکوب سون و همکارانش 2018). همچنین به نظر می رسد که سوئد به عنوان یکی از کشورهای اروپایی با بیشترین ابتلا به خودآزاری، نشان داده شده است، جایی که تا 42% نوجوانان درگیر آن هستند (مولن کامپ و همکارانش 2012). با توجه به ارتباط فعالیت های ورزشی سازمان یافته و خودآزاری در سوئد، در این مطالعه، هدف ما تعیین این بود که آیا فعالیت های ورزشی سازمان یافته می تواند تغییر در خودآزاری نوجوانان و مکانیسم هایی که ممکن است چنین ارتباطی را توضیح دهند، پیش بینی کند. ما فرض کردیم که فعالیت های ورزشی سازمان یافته از طریق کاهش علائم افسردگی نوجوانان و افزایش حس خود ارزشمندی آن ها، می تواند سطوح خودآزاری را کاهش دهد ( برای مدل مفهومی به شکل 1 مراجعه کنید).

     زمانی که به فعالیت های ورزشی سازمان یافته، اختلالات درونی و خودآزاری به صورت فردی نگاه می کنیم، مطالعات برخی تفاوت های جنسیتی را نشان دادند. هرچند فعالیت های ورزشی سازمان یافته به طور فزاینده ای در میان دختران درحال محبوب شدن است، اما یکی از محبوب ترین فعالیت های اوقات فراغت برای پسران بیان شده است (کائستنر و ژو 2006؛ آنگدامز بارومترن 2019). علاوه بر این، در دوران نوجوانی، دختران بیشتر از پسران اختلالات درونی بویژه علائم افسردگی را گزارش می کنند (گیرگوس و یانگ 2015) و کمبود عزت نفس (اورث و رابینز 2019). در آخر، بحث هایی در مورد این که آیا دختران بیشتر از پسران تمایل به آسیب رساندن به خود دارند، مطرح شده است ( برای بررسی پلنر و همکارانش 2013 مراجعه کنید). به خاطر این دلایل، ما تاثیر جنسیت را در تحلیل هایمان کنترل کردیم.

شیوه
شرکت کنندگان

     نمونه ی پژوهش از یک پروژه ی طولی [به علت داوری کور حذف شده است] شامل دانش آموزان پایه ی هفتم، هشتم و نهم از هفت دبیرستان وابسته به شهرداری در یک شهر متوسط در سوئد، گرفته شد. داده ها به صورت سالانه به مدت چهار سال جمع آوری شد. نمونه ی هدف از دانش آموزان در دومین و سومین زمان مشخص برای تحلیلمان گرفته شد ( از این پس آن ها را T1 و T2 می نامیم). نمونه ی تحلیلی این پروژه شامل شرکت 998 نوجوان پایه ی هفتم و هشتم بود ( 519 پسر؛ Mسن _ 94. 13؛ SD _ 74.0 ) همه ی دانش آموزانی که در T1 شرکت کرده بودند، در تحلیل هایمان مشمول شدند. بیشتر نوجوانان نمونه ی ما در سوئد به دنیا آمدند ( 85.3%). اکثر این نوجوانان با هر دو والدینشان سکونت داشتند ( 66% )، در حالیکه بقیه در محیط حضانت مشترک ( 14.4%)، فقط با یک ولی ( 17.3% مادر و 2.4% پدر)، یا تمهیدات حضانتی دیگر ( حدود 1% ) زندگی می کردند. همچنین، اکثریت پدرها (89.4%) و مادرهای این نوجوانان (73.2%) دارای شغل تمام وقت بودند.