دانلود ترجمه مقاله شیوه های مدیریت زنجیره تامین پایدار و قابلیت های پویا در صنایع غذایی (ساینس دایرکت – الزویر 2014)

شیوه های مدیریت زنجیره تامین پایدار و قابلیت های پویا در صنایع غذایی: تحلیل انتقادی ادبیات

Sustainable supply chain management practices and dynamic capabilities in the food industry: A critical analysis of the literature

چکیده
1.مقدمه
2. مرور مقالات و چهارچوب مفهومی
3. روش تحقیق
4. نتایج
5. بحث
6. نتیجه گیری
منابع

چکیده
مدیریت پایدار زنجیره تامین (SSCM) و قابلیت پویایی آن (DC) هر دو موضوعات جدید تحقیقاتی هستند که محیط شرکت و صنایع پویای در حال تغییر را مورد آزمایش قرار می دهند. صنایع غذایی نمونه ای از این محیط های پویا است. مصرف کنندگان توقع زیادی نسبت به امنیت غذا و تقاضای رو به افزایشی برای تولید پایدار مواد غذایی دارند. شرکت هایی که این خواسته ها را برآورده می کنند، یک پایگاه مشتری با آگاهی از همه ابعاد پایداری مانند اقتصادی، اکولوژی و اجتماعی و رویدادهایی که مواد غذایی در آن تولید و ارائه می شوند را هدف قرار می دهند. هدف این مقاله توصیف این مسئله است که چطور روش های SSCM به شرکت ها اجازه می دهد تا کنترل خود را در زنجیره تامین حفظ کنند و با اجرای قابلیت های پویا به یک مزیت رقابتی دست یابند. روش هایی که از قبل در SSCM مشخص شدند مرتبط با فرضیه DM هستند که به عنوان روال های اساسی شناسایی شده و DC خاصی را تشکیل می دهند. ما یک مقاله مروری را ارائه دادیم که شامل تجزیه و تحلیل محتوا، آزمایش مقالات (52 مقاله) روی زنجیره های تامین مواد غذایی پایدار منتشر شده به انگلیسی از مجلات بررسی شده است. ما ارتباطی را بین SSCM و DC با تلفیق آن ها در یک محتوای مفهومی مشابه ایجاد کردیم. DC ویژه در زنجیره تامین صنعت مبتنی بر پایداری نیز شناسایی شد که شامل دانش به اشتراک گذاری و مفهومی سازی مجدد زنجیره تامین است. پس از آن صنایع غذایی بر اساس معیارهای SSCM و SC با دقت بیشتری مورد بررسی قرار گرفت و دیدگاه هایی در مورد استراتژی های مورد استفاده در این بازار کسب و کار ارائه گردید. نتایج نشان داد که در میان سایر روش ها، روش های پایداری و DC در زنجیره تامین برای افزایش قابلیت ردیابی و پیگیری استفاده می شوند تا نیازهای مشتریان را تامین کنند. تحقیقات بیشتری برای گسترش عملیاتی شدن چهارچوب های مفهومی موجود نیاز است.

2. مرور مقالات و چهارچوب مفهومی
2.1. روش های SSCM
بر اساس تعریف ارائه شده توسط Seuring and Müller (2008a)، SSCM می تواند به صورت “مدیریت مواد، اطلاعات و جریان سرمایه و همچنین مشارکت بین شرکت ها طی زنجیره تامین تعریف شود در حالی که همه اهداف مدنظر ابعاد توسعه پایدار مانند اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی را تامین کرده، و به نظر می رسد که برگرفته از نیازهای مشتریان و سهامداران است”. چند نکته در این تعریف وجود دارد.اول اینکه، این به طور خاص خواستار همکاری شرکای زنجیره است. این موضوع همشو با سایر محققان است که بر تقویت روابط در SSCM تاکید می کنند (e.g.,Sharfman et al., 2009). علاوه بر این، ملاحظات برابر در هر سه بعد پایداری پیشنهاد شده و چیزی است که Elkington (1997) از آن به عنوان رویکرد Triple Bottom Line (TBL) نام میبرند (Gimenez et al., 2012). در پایان، این تعریف مورد توجه سهامداران زنجیره تامین قرار گرفته که باید به عنوان الزامات قانونی برای فعالیت در زنجیره تأمین شناخته شود (Müller et al., 2009a). این نه تنها دربرگیرنده مشتریان بلکه NGOها، تامین کنندگان یا مالکان قانونی نیز می شود (Emmehainz and Adams, 1999; Seuring and Müller, 2008a). علاوه بر این، ما سهامداران به دو گروه تقسیم بندی کردیم که به قدرت واقعی آن ها در آسیب رساندن یا حمایت از سازمان بستگی دارد (Madsen and Ulhøi, 2001; Buysse and Verbeke, 2003). از آنجا که منابع مشارکت سهامداران محدود است، سازمان ها معمولاً تاکید بیشتری روی این سهامداران دارند و در واقع می توانند فشار خاصی را اعمال کنند (Polonsky and Scott, 2005). بر همین اساس ما آن ها را گروه های فشار نامیدیم. همزمان با آن، به ویژه برای شرکت هایی که از یک استراتژی پایدار تبعیت می کنند، نیاز است که اغلب سهامداران نیز در نظر گرفته شوند؛ در نتیجه ما آن ها را مانند بیشتر گروه های سهامداری کلی، در یک چهارچوب قرار می دهیم.

این مسئله منجر به این پرسش می شود که کدام کارها اغلب در SSCM انجام می شوند که موضوع مورد بحث در مقالات مربوطه است (Zhu and Sarkis, 2004). در حالی که ما مقولات عمومی و شیوه های تنها را فقط به طور خلاصه معرفی می کنیم، به این نتیجه رسیدیم که آن ها یک مفهوم سازی صحیح را در برابر پیکره مقالات موجود در SSCM ایجاد کرده اند (see e.g., the reviews in Seuring and Müller, 2008a; Gold et al., 2010; Carter and Easton, 2011) که جنبه های استراتژیک و عملی را پوشش می دهند. گروه ها و روش های جدا با هم فرق دارند و هرکدام جنبه خاصی از SSCM را توضیح می دهند. علاوه بر این، تمام نکات در نظر گرفته شده با هم، جنبه های رئوس مطالب را بیان می کنند که می تواند برای تکمیل SSCM استفاده شود و در نتیجه دارای معیار تکمیل کنندگی است که چنین چهارچوبی باید ارائه دهد (Wacker, 1998). در ادامه، گروه هایی که در آن روش های SSCM قابل سازماندهی هستند معرفی شدند. ما در اینجا بر روش هایی تاکید می-کنیم که مربوط به درک ما از مفهوم مدیریت زنجیره عرضه و تاکید بر روش هایی است که روابط بین اعضا، جریان کالاها و اطلاعات یا موضوعات پایداری را که برخاسته از تعاریف گذشته یا مفاهیم SCM و SSCM هستند را افزایش می دهند. البته فهرست جامعی باید وجود داشته باشد که دربرگیرنده جنبه های SCM مانند محک یا اندازه گیری عملکرد مالی است.