دانلود ترجمه مقاله گردشگری فرهنگی (وایلی 2007)

گردشگری فرهنگی

Cultural Tourism

گردشگری میراث [فرهنگی] گردشگری هنری
گردشگری خلاقانه
گردشگری فرهنگی شهری
گردشگری فرهنگی روستایی
گردشگری فرهنگی بومی
گردشگری فرهنگی عامه
منابع

گردشگری فرهنگی را می توان گردشگری تعریف نمود که بر جاذبه ها و فعالیت های فرهنگی به عنوان عامل برانگیزاننده اصلی برای مسافرت تمرکز دارد. به رغم تعاریف گسترده فرهنگ در نوشته های پسامدرن و عامه‌گرا، باید پارامترهایی را پیرامون آنچه که در این راستا فرهنگ خوانده می شود، ترسیم نمود. لذا تفکیک مفهوم گردشگری فرهنگی به تعدادی زیرمجموعه مفید خواهد بود. مطابق اظهارات اسمیت (29 :2003)، گردشگری فرهنگی را دیگر نمی توان مقوله ویژه یا بخش مجزایی در نظر گرفت، بلکه اصطلاح گسترده ای است که طیفی از انواع گردشگری و فعالیت های متنوع را با محوریت فرهنگ در بر می گیرد.

ریچاردز (7 :2001) اظهار داشت که گردشگری فرهنگی نه تنها مصرف محصولات فرهنگی گذشته بلکه فرهنگ معاصر و یا شیوه زندگی مردم یا منطقه را در بر می گیرد. هیوز (1996، 2000) بین گردشگری فرهنگی جهانی، گسترده، محدود و بخش بندی شده تمایز قائل می شود. این تعاریف با تلقی فرهنگ به عنوان روش کلی زندگی؛ تعامل با گروه های خاص قومی یا بومی؛ تجربه اندوزی در فعالیت های هنری و فکری جامعه؛ بازدید از جاذبه های خاص میراث [فرهنگی] و یا مکان های هنری ارتباط گسترده ای دارد. گردشگری فرهنگی مشتمل بر میراث (ملموس و ناملموس)، هنر (شامل جشنواره ها و رویدادها) و فرهنگ معاصر تا جایی است که به سبک زندگی و سنت های مردم یا منطقه ای مربوط می شود. گردشگری فرهنگی به واقع درصدد بهره برداری منفعلانه از جاذبه های میراث [فرهنگی] و یا حضور در جشنواره ها نیست بلکه درجه بالایی از تعامل با مردم محلی و نیز پیگیری فعالیت های خلاقانه (مانند نقاشی، عکاسی و رقص) را در بر می گیرد. در واقع، ریچاردز و ریموند (2010) اظهار داشتند که گردشگری خلاقانه به شاخه رو به رشدی در گردشگری فرهنگی تبدیل شده است.

گردشگری هنری
گردشگری هنری بر هنرهای تجسمی (نمایشگاه ها) و نیز نمایشی (تئاترها و کنسرت ها) و دیگر اَشکال تجربی فعالیت (مانند جشنواره ها و رویدادها) تمرکز دارد. دغدغه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه گردشگری می تواند باعث تضعیف و یا ابتذال هنر گردد. بسیاری از اَشکال هنرهای قومی و بومی (مانند کارناوال های اهالی کارائیب، جشنواره های گردهمایی آسیائیان ، هنرها و صنایع دستی بومیان، رقص فلامنکوی اندلسی) در یک مقیاس جهانی محبوب تر شده اند، لذا باید اطمینان حاصل گردد که بیش از حد مال التجاره ای نشده باشند.

گردشگری خلاقانه
گردشگری خلاقانه مشتمل بر گردشگرانی است که فعالیت های خلاقانه ای مانند نقاشی، سفالگری، شیشه‌گری، بافندگی، عکاسی و منبت کاری را تحت هدایت مردم محلی و یا مستقل از آن ها (مثلاً با یک متصدی تور) انجام می دهند. در بسیاری از موارد، گردشگری خلاقانه فعالیتی تابعه است تا عامل برانگیزاننده اصلی، اگر چه تعداد بیشماری از متصدیان تور هم اکنون تورهای ویژه ای را با تمرکز بر فعالیت های خلاقانه (مانند تعطیلات سالسا در کوبا، نقاشی آبرنگ در پروانس، آشپزی در توسکانی) ارائه می نمایند.

گردشگری فرهنگی شهری
گردشگری فرهنگی شهری بر فعالیت های شهری متمرکز است که مشتمل بر اَشکال خاصی از میراث [فرهنگی] یا گردشگری هنری هستند. شهرهای تاریخی (مانند ونیز، پراگ، آکسفورد) تعداد زیادی از گردشگران بین المللی را جذب می کنند. با این حال، گردشگران فرهنگی به طور فزاینده ای مجذوب شهرهای غیرصنعتی می شوند که در حال بازسازی هستند (مانند گلاسکو، بیلبائو، روتردام). ممکن است گردشگران رویدادهای بزرگ فرهنگی (مانند نمایشگاه ها) را تجربه نموده و یا از موزه های اصلی (مانند گوگنهایم در بیلبائو) و یا پاتوق های فرهنگی کاملاً جدید و یا کرانه های ساحلی (مانند بارسلونا، کاردیف) بازدید نمایند.