دانلود ترجمه مقاله تحلیل مقایسه ای برنامه های مهدکودک طبیعت در استرالیا و نیوزلند (تیلور و فرانسیس 2017)

تحلیل مقایسه ای برنامه های مهدکودک طبیعت در استرالیا و نیوزلند

A comparative analysis of nature kindergarten programmes in Australia and New Zealand

چکیده
مقدمه
زمینه
چارچوب های برنامه درسی ملی
برنامه درسی نیوزیلند
برنامه درسی استرالیا
دلیل اتخاذ این چارچوب در مطالعه حاضر
روش و طراحی
شرکت کنندگان
جمع آوری داده
تحلیل داده
یافته ها
موضوعاتی از حوزه های کلیدی
ترغیب و توسعه برنامه
تأثیرات
موقعیت مکانی
حضور در محل
بهداشت و ایمنی
فعالیت های برنامه درسی
ملاحظات محیطی
دیدگاه های بومی
خلاصه ای از موضوعات
مقایسات دو کشور
ایمنی
دیدگاه های بومی
تمرکز محیطی
حضور
بحث
نتیجه گیری
منابع

چکیده
ما در این مقاله شباهت ها و تفاوت های هفت برنامه کودکستان جنگلی در استرالیا و نیوزیلند را توصیف می کنیم. در این مقاله روی سه برنامه از نیوزیلند و چهار برنامه از استرالیا تمرکز نموده ایم. برای آماده سازی خصوصیات هر محل، از مشاهدات شرکت کنندگان بررسی و مصاحبه های نیمه ساختارمند استفاده کردیم. سپس این خصوصیات را بر اساس عواملی همچون باورهای فلسفی، طراحی برنامه درسی، موقعیت مکانی، الزامات ایمنی، و فعالیت برنامه ها با هم مقایسه کردیم. این برنامه ها از بسیاری از جهات مشابه بودند و دلیل این شباهت ها را میتوانیم به هم افزایی های بین چارچوب های برنامه های درسی مربوطه و تأثیر جنبش «مدارس جنگلی» اروپا نسبت دهیم. با این حال هر محل ویژگی های مختص به خود را داشت و آنها تفاوت هایی از نظر دیدگاه های ملی داشتند. پیش بینی میشود که اگر خصوصیات ابعاد فلسفی و لجستیکی برنامه های مبتنی بر طبیعت – که در محیط های الگو اجرا می شوند – منجر به الهام بخشی مربیان دیگر کودکان گردد و آنها را ترغیب کند که آموزش و پرورش مبتنی بر طبیعت را به عنوان بخشی از برنامه های آموزش اوایل دوران کودکی اضافه سازند.

زمینه
یکی از عوامل ترغیب کننده معروف برای آموزش در طبیعت، جنبش مدارس جنگلی اروپا است (الیوت و چنسلر 2014؛ مک کویر، نوگنت و واردن 2015). مدرسه جنگلی به صورت یک فرآیند الهامی تعریف می گردد که فرصت های منظمی را برای تمام فراگیران فراهم می سازد که اطمینان و عزت نفس را از از طریق تجربیات یادگیری فیزیکی در یک محیط طبیعی یا جنگلی پردرخت کسب نمایند (و توسعه دهند) (انجمن مدارس جنگی، 2017). ویت، بولینگ و بنتسِن (2016) خصوصیات معمول مدارس جنگلی را به شرح زیر توصیف کرده اند:

• یک برنامه بلندمدت و منظم برای ملاقات ها
• یک محیط جنگلی یا پوشیده از درخت
• توسعه همه جانبه کودک
• مربیان ماهر مدارس جنگلی
• فرآیندهای کودک-محور به منظور ترغیب جامعه فراگیران.
(ویت، بولینگ و بنتسن، 2016، ص 876)

جنبش مدارس جنگلی در دهه 1950 در اسکاندیناوی معرفی شد و به شکل فزاینده ای به سراسر اروپا و بریتانیا توسعه پیدا کرد (الیوت و چنسلر 2014). این رویکرد در کانادا، ایالات متحده، و ژاپن اتخاذ شده است (سوبل 2014) و اکنون روی ابتکارات آموزش جنگلی در نیوزیلند و استرالیا نیز نفوذ پیدا کرده است.

بحث در مورد آموزش جنگلی یک بحث ترغیب کننده است. ما در این تحقیق پی بردیم که یادگیری در فضای آزاد به ایجاد تعلق کمک می کند و کودک را قادر به کاوش، دگرگونی و آزادی می سازد (دوهن 2012؛ ریچی 2013). به علاوه روابط اولیه و معنادار با طبیعت میتواند منجر به حس قوی تری از پایداری و حساسیت محیطی در دوران های بعدی زندگی گردد (هس و اشمن 2014). ریچی (2013) این موضوع را مورد پشتیبانی قرار میدهد و پیشنهاد میکند که تدریس در طبیعت، مربیان را قادر می سازد که اصول «مباشرت محیطی، توجه، و سخاوت» مائوری را به کودکان یاد دهند.

بازی کردن در طبیعت برای کودکان مفید است. این کار آنها را قادر می سازد که در مورد انعطاف پذیری، خودمدیریتی، و همکاری با دیگران یاد بگیرند (داودل، گری و مالون 2011). به علاوه انعطاف پذیری بازی های غیرساختارمند با مواد طبیعی می تواند به ایجاد مهارت های بدیهه سازی، تخیل، و خلاقیت کمک کند (ویلسون 2012). محیط طبیعی، کودکان را قادر می سازد که فعالیت های جسمانی خود را توسعه دهند. ساندستر، لیتل و وایوِر (2012) پی بردند که کودکان از طریق تجربه در طبیعت می توانند مهارت های حرکتی، شهامت، انعطاف پذیری و اطمینان خود را توسعه دهند.