دانلود ترجمه مقاله تئوری شومپیتر در مورد توسعه اقتصادی چقدر تکاملی است؟ (تیلور و فرانسیس 2016)

تئوری شومپیتر در مورد توسعه اقتصادی چقدر تکاملی است؟

How evolutionary is schumpeter’s theory of economic development?

تئوری تکاملی چیست؟
«تئوری توسعه اقتصادی»- ارزیابی بحرانی
تجارب آمریکا و بازگشت به تاریخ گرایی
نتیجه‌گیری
منابع

علی‌رغم کارهای برجسته جوزف ا. شومپیتر از نظر ارجاعات، چیزی مانند مکتب شومپیتر در اقتصاد وجود ندارد- حتی با وجود این که در دوران تصدی وی در دانشگاه هاروارد از سال 1932 تا زمان مرگش در سال 1950، شومپیتر شاگردان بسیار با استعدادی داشت. از جمله شاگردان او که فقط به ذکر چند مورد می‌پردازیم عبارتند از برگسون ، ژرژسو-روژن ، گودوین ، هیرشلیفر ، موسگریو ، ساموئلسون ، استولپر و توبین – که به نوبه خود اقتصاددانان برجسته‌ای بودند، اگرچه کلاس‌های شومپیتر را تحسین نمی‌کردند، با علاقه از آن یاد می‌کردند. با این حال، در تحقیقات‌شان، راه‌های متنوعی را پشت سر گذاشتند بدون آنکه بیش از حد، اندیشه شومپیتر را بر توسعه سرمایه‌داری مدرن اعمال کنند. دلیل آن که در اینجا ارائه خواهد شد، این است که شومپیتر هیچ سیستم نظری قطعی را برای شاگردان خود، مانند میل یا مارشال که در قبل از خودش و ساموئلسون پس از خودش مرده بودند، باقی نگذاشته بود. آنچه او به جا گذاشت این بود كه با موضوعات بسیار گسترده‌ با روشی نسبتاً الكترونیكی روبرو شوند، هرچند كه با چارچوب و جهان‌بینی اقتصادی متمایز با آن تفسیر شود.

بدون شک دو اثر بسیار عالی و اصلی او عبارتند از نظریه توسعه اقتصادی (1912/1934) و سرمایه داری، سوسیالیسم و دموکراسی (1942) – که شومپیتر در آنها به وضوح جهان‌بینی خود را آشکار می‌کند. به نظر می‌رسد این جهان‌بینی تا حدودی با تجربه تاریخی خود شومپیتر درباره روند رشد اقتصادی ناپایدار و نامتعادل در دوره «ترویج» و گسترش سریع صنعت در اروپا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، و بخشی نیز از تأثیر و بازگرداندن آموزه‌های عامه‌پسند مارکسیستی توسعه سرمایه‌داری مستعد بحران شکل گرفته است. توسعه اقتصادی سرمایه‌داری ضمن عبور از رونق و بحران‌ها، رونق و رکود اقتصادی، سطح پیشرفت اقتصادی ناشناخته‌ای را در تولید، مصرف، ارز و حتی در بستر نهادی اقتصاد ایجاد کرده بود. هرگونه تلاشی برای نظریه‌پردازی سوابق تاریخی (و در واقع، توسعه مداوم آن زمان) به آسانی می‌تواند نقش نوآوری‌ها و کارآفرینی و تغییر اقتصادی مداوم در تمام سطوح اقتصاد را در نظر گیرد. با این حال، هنگامی که شومپیتر جوان در حال نوشتن بود، تمام این مفاهیم و مفروضات نظری مربوطه، در بهترین حالت، در حاشیه تئوری اقتصادی به شکلی آزادانه‌ای مورد بحث قرار می‌گرفت. در حقیقت، این مفاهیم در خارج از الگوی نیوتنی برگرفته از اقتصاد همیشه متعادل و ایستا بود، الگویی که تحت تأثیر نویسندگانی چون جونز ، والراس ، ادگورث ، پارتو ، کلارک و مارشال بوده و تا اوایل قرن بیستم پایبندی روزافزونی بدست آورد.

تئوری تکاملی چیست؟
مفهوم تکامل از مباحث اواخر قرن 18 و اوایل قرن نوزدهم در فلسفه و علوم اجتماعی است (مرجع: شومپیتر، 1954: قسمت سوم، فصل 3؛ بولر ، 1989: فصل 3 و 4). در عوض ، مفاهیم مدرن تکامل معمولاً با تئوری جدید و بسیار موفق‌تر نسبت به داروین در انتخاب طبیعی با همه پسوندهای قدرتمند آن در زیست‌شناسی مشخص می‌شوند. این مسأله در اقتصاد نیز صادق است که در آن اغلب، توصیفی از رویکرد تکاملی با مراجعه به تئوری داروینی در زیست‌شناسی تکاملی انجام می‌شود- معمولاً به روش قیاس (مثلاً بولینگ ، 1981؛ نلسون و وینتر ، 1982؛ هاجسون ، 1993). قدرت توضیح نظریه داروین (نئو) در رابطه با پدیده‌های تکاملی درون زیستی را به آسانی می‌توان انکار کرد، اما اهمیت آن برای حوزه انسانی، جایی که هوش و نیت انسان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، نامشخص بوده و مورد اختلاف است. به جای بحث درباره مناسب بودن انتقال قیاس‌های بیولوژیکی برای اقتصاد، با وجود تمام خطرات ناشی از آن، بحث درباره مفهوم و شکل رویکرد تکاملی برای اقتصاد بهتر، روشی است که بر اساس مفهوم تعمیم‌یافته تکامل پایه‌گذاری می‌شود.

بر این اساس، با معرفی تحول کلی تکامل به عنوان انتقال اطلاعات در طی زمان سیستم تحت بررسی، آغاز می‌کنیم. چنین سیستمی ممکن است جمعیتی از موجودات زنده، مجموعه‌ای از افراد در حال تعامل مانند اقتصاد یا برخی از قسمت‌های آن، یا حتی مجموعه‌ای از ایده‌های تولید شده توسط ذهن انسان باشد (پاپر ، 1972). تحول خود به خودی که در اینجا مورد بحث قرار می‌گیرد، به دنبال عادات است، اما این قوانین بسیار ضعیف هستند تا امکان پیش‌بینی مطمئن از نتایج آینده تکامل را فراهم کنند. تکامل، فرایندی «باز» و منعکس‌کننده ظرفیت سیستم برای ارائه تازگی است، اما همانطور که مفهوم جدید بودن نشان می‌دهد، تنها راهی که انتظار می‌رود این در آن اتفاق رخ دهد، پیش‌بینی آن به صورت عادی است، نه خود نتیجه.