دانلود ترجمه مقاله شکست های سیاست گذاری، سرزنش بازی ها و تغییرات در رویه سیاست (Cambridge سال 2017)

شکست های سیاست گذاری، سرزنش بازی ها و تغییرات در رویه سیاست

Policy failures, blame games and changes to policy practice

چکیده
مقدمه
انطباقات رفتاری برای یک جو قطبی‌شده: یک دیدگاه خُرد
طرح پژوهشی
مورد کارلوس
تحلیل مورد
تولید موفق سرزنش
پویایی‌های بازی تقصیر و سرزنش
پیامدهای شیوه‌های خطمشی
سازوکاری که به شیوه‌های خطمشی سیاسی‌شده و زمینه‌سازی آن می‌انجامد
خصایص خطمشی
منابع
فرصت‌های متوقف‌سازی بازی سرزنش
اختیار تصمیم‌گیری
نتیجه
منابع

چکیده
مطالعاتی که به بررسی ره‌آوردهای خط مشی قطبیت نخبگان می‌پردازند، معمولاً بر تدوین و تغییر خط مشی تمرکز دارند، اما تاثیر قطبیت بر بکارگیری روزمره‌ی خط مشی‌ها را نادیده می‌گیرند. این مقاله با بکارگیری روش رهگیری فرایند غیررسمی که به مورد کارلوس سوئیسی می‌رسد، یعنی بازی تقصیر و سرزنشی که با گزارشی درباره‌ی یک درمان پرهزینه‌ که برای یک متخلف جوان به راه افتاد، سازوکاری مهم اما مغفول بین نخبگان سیاسیِ دخیل در تولید سرزنش و نیز تغییرات حاصله در روش‌های خط مشی را شرح داده است. فاصله خط مشی و رویت‌پذیری آن برای توده مردم، و مشوق‌ها و منابع نخبگان در مشارکت در تولید سرزنش، پویایی‌های درون بازی سرزنش را شرح می‌دهند که به نوبه خود بر تغییرات رفتاری و سازمانی تاثیر می‌گذارند و به نهادینه شدن یک شیوه‌ی خط مشی سیاسی‌تر شده، می‌انجامد. شیوه‌ی خط مشی سیاسی‌شده می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی برای جمعیت هدف خط مشی داشته باشد و به مشروعیت بیرونی لطمه بزند و دموکراسی را تضعیف کند.

انطباقات رفتاری برای یک جو قطبی‌شده: یک دیدگاه خُرد
اکثر مطالعاتی که به تحلیل پیامدهای خط مشی قطبیت نخبگان می‌پردازند، به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که قطبیت نخبگان به چه نحو بر تدوین خط مشی و تغییر خطمشی، تاثیر می‌گذارد. هرچند که برخی از مطالعات تاکید می‌کنند که تشدید تعارض سیاسی، می‌تواند به تغییر خط مشی بیانجامد، اما در عین حال می‌گویند که نظارت و موازنه‌هایی که در سیستم‌های سیاسی ، محترم شمرده می‌شوند، نظیر ضوابط اکثریت یا قواعد و شیوه‌های اجماع، کاملاً انعطافپذیر هستند و به‌منزله‌ی پناهگاهی در مقابل خطمشی‌های تندروانه‌تر هستند. مانند هر رویکرد تحلیلی که «برخی جنبه‌های جهان سیاسی را به بهای نادیده گرفتن سایر جنبه‌ها»، مورد تاکید قرار می‌دهد، تمرکز بر حوزه‌های سیاسی به بهای نادیده گرفتن روش‌های متعددی انجام می‌شود که در آن خطمشی‌ها حتی در غیاب «تغییرات قانون‌گذاری بزرگ» تغییر می‌کنند. در مقابل این زمینه، تعجبی ندارد که تاثیر قطبیت نخبگان بر شیوه‌های خطمشی، یعنی بکارگیری روزمره‌ی خطمشی‌ها، در پژوهش‌های فعلی مدنظر قرار نمی‌گیرند. این بی‌توجهی مشکل‌آفرین است چراکه اگر خطمشی‌ها به‌شیوه‌ای بکار روند که تاثیر منفی بر کارایی‌شان بگذارد، تغییر در شیوه‌های خط مشی می‌تواند به تفاوت بزرگی در جمعیت هدف خط مشی و لطمه به مشروعیت بیانجامد. تغییر در شیوه‌های خطمشی، با فراهم آوردن فضا برای صلاحدید در تصمیم‌گیری تسهیل می‌شود که اکثر خطمشی‌ها آن را فراهم می‌کنند و کسانی که یک خط مشی را در موردی عینی بکار می‌گیرند، می‌توانند طبق نیازهایشان از آن بهره‌برداری کنند. بر همین اساس، این مقاله از این فرض آغاز می‌شود که یک دیدگاه مناسب که بر شیوه‌های خط مشی تمرکز دارد، می‌تواند یک ارزیابی جامع‌تر از پیامدهای خط مشی قطبیت نخبگان ارائه دهد.

به منظور در نظر گرفتن تاثیر قطبیت نخبگان بر شیوه‌های خطمشی، یک دیدگاه خُرد را اتخاذ می‌کنم و محاسبات تصمیم‌گیری و انطباقات رفتاری نخبگان سیاسی تحت شرایط قطبی‌شده را مدنظر قرار می‌دهم. قطبیت نخبگان، فاصله‌ی ایدئولوژیکی فزاینده‌ای را بین مولفه‌های سیاسی، پوزیشن‌های خط مشی تندروانه‌تری توصیف می‌کند و بر همین اساس، احتمالات کمتری برای مصالحه فراهم می‌سازد. تحت شرایط قطبی، نخبگان سیاسی واکنش زیادی به رسوایی‌های رسانه‌ای نشان می‌دهند و به سرزنش رقبای سیاسی خود می‌پردازند، چراکه این راهبردها در پرتوی یک سیستم سیاسی بسته، معتبرتر به نظر می‌رسند.

ناکامی‌ خط مشی را می‌توان «فرصت‌های سرزنش کردن» تلقی کرد، که نخبگان سیاسی می‌توانند روی آن سرمایه‌گذاری کنند. به منظور تولید سرزنش، آنها به جنبه‌های منفی که یک ناکامی خط مشی ایجاد کرده است، اشاره می‌کنند و آنها را اغراق می‌کنند و آن ناکامی را به رفتار رقبای خود نسبت می‌دهند. هرچند که تمام ناکامی‌های خطمشی، پتانسیل یکسانی برای تولید سرزنش ندارند، چراکه آنها سطوح مختلفی از توجه را از توده مردم دریافت می‌کنند. همانطور که محققان متعددی نشان داده‌اند، اینکه آیا یک رویداد تبدیل به یک ناکامی سیاسی‌شده‌ی خط مشی شود یا خیر، بیش از هر چیز به زیرساخت مربوط می‌شود و تا اندازه زیادی به خصایص مساله بستگی دارد. با استفاده از شناخت حاصل از مطالعاتی که به بررسی پتانسیل خطمشی‌ها برای به حرکت درآوردن عقاید عموم پرداخته‌اند، می‌توان خصایص خط مشی را به‌نحوی تئوریزه کرد که رویدادها را در مقایل تولید سرزنش، پاسخگو نماید.