دانلود ترجمه مقاله استفاده از مدل سازی مسیر PLS در تحقیقات فناوری جدید (امرالد 2016)

استفاده از مدل سازی مسیر PLS در تحقیقات فناوری جدید: دستورالعمل های آپدیت شده

Using PLS path modeling in new technology research: updated guidelines

خلاصه
مقدمه 
ماهیت مدل سازی مسیر PLS
ویژگی های  مدل
ارزیابی و گزارش تجزیه و تحلیل PLS
بسط و تعمیم 
بحث 
منابع

خلاصه

هدف – مدل سازی مسیر حداقل مربعات جزئی (PLS) ، یک روش مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بر واریانس (SEM) است که به طور گسترده در کسب وکار و علوم اجتماعی کاربرد دارد. توانایی آن برای مدلسازی ترکیب ها و عوامل مختلف آن را به یک ابزار آماری نیرومند در تحقیقات تکنولوژی جدید تبدیل کرده است
بررسی ها،بحث ها و پیشرفت های اخیر منجر به تغییرات اساسی در درک و استفاده از PLS شده است. هدف این مقاله، بحث در مورد این مسائل است. طراحی / روش شناسی / رویکرد – این مقاله بینش جدیدی را به ارمغان می آورد و نگاه تازه ای به مدل سازی مسیر PLS ارائه می دهد. همچنین این مقاله تحولات جدیدی مانند PLS سازگار، تجزیه و تحلیل های ترکیبی تایید کننده و نسبت همبستگی heterotrait-monotrait را ارائه می دهد.
یافته ها – درصورتی کهSEM در بردارنده ی هم عوامل و هم ترکیبات باشد، روش انتخابی مدل سازی مسیر PLSخواهد بود. آزمایش های جدیدی وجود دارند که بواسطه ی آنها میتوان مناسب بودن مدل سازی مسیر PSL را تائید نمود.
اصالت / ارزش – این مقاله دستورالعمل های به روز شده در خصوص نحوه استفاده از PLS و نحوه گزارش دهی و تفسیر نتایج آن را ارائه می دهد. کلمات کلیدی PLS، مدلسازی معادلات ساختاری،دستورالعمل ها ،تست مدل

ماهیت مدل سازی مسیر PLS
هسته PLS مجموعه ای از الگوریتم های حداقل مربعات متناوب است،که تجزیه و تحلیل مولفه اصلی و همچنین تجزیه و تحلیل همبستگی کانونی را الگو برداری میکند و گسترش می دهد. این روش توسط هرمان والد (1974، 1982) برای تجزیه و تحلیل داده های با ابعاد بزرگ در یک محیط کم ساختار اختراع شد و تحت فرمت ها و اصلاحات مختلف قرارگرفته است. در جدید ترین فرم، (cf. Dijkstra and Henseler, 2015a, b) مدل سازی مسیر PLS را می توان به عنوان یک روش SEM کامل شناخت که می تواند هر دو مدل عامل و مدل های ترکیبی را برای اندازه گیری ساختار بکار بگیرد ، مدل های ساختاری بازگشتی و غیر بازگشتی را ارزیابی کند و تست مناسب مدل را انجام دهد.

مدل های مسیر PLS به طور رسمی توسط دو مجموعه معادلات خطی تعریف می شوند: مدل اندازه گیری ( که به آن مدل بیرونی هم اطلاق میشود) و مدل ساختاری ( که به نام مدل داخلی نیز نامیده می شود). مدل اندازه گیری روابط بین یک ساختار و شاخص های مشاهده شده آن (به آن متغیرهای آشکار نیز گفته میشود ) را مشخص می کند. در حالی که مدل ساختاری رابطه بین ساختار ها را مشخص می کند. شکل 1 یک نمونه از مدلسازی مسیر PLS را نشان می دهد.

مدل های مسیر PLS می تواند شامل دو فرم مختلف اندازه گیری ساختار باشد: مدل های عامل یا مدل های ترکیبی (، برای مقایسه ی درست ، هر دو نوع مدل اندازه گیری را ببینید 2012- Rigdon). درمدل فاکتور فرض میشود که واریانس مجموعه ای از شاخص ها با وجود یک متغیر غیر قابل مشاهده (عامل مشترک) و خطای تصادفی فردی کاملا قابل توضیح است. این مدل استاندارد تحقیقات رفتاری است. در شکل1، ساختار بیرونی ξ و ساختار درونی η به عنوان عوامل مدل سازی می شوند. در مقابل، ترکیب ها از ترکیب خطی شاخص های مربوطه شکل می گیرند. مدل ترکیبی هیچگونه محدودیتی بر روی متغیرهای بین شاخص های یک سازه ایجاد نمی کند، به این ترتیب این فرضیه را که همه ی متغیر های یک بلوک از شاخص ها ، با یک عامل مشترک توضیح داده می شود، تضعیف میکند. ترکیب ها به عنوان متغیر های مفاهیم علمی در تخقیقات بکار میروند.( Ketterlinus et al.,1989; Rigdon, 2012; Maraun and Halpin, 2008; Tenenhaus, 2008) این واقعیت که مدل های ترکیب از مدل های عامل محدودیت کمتری را ایجاد میکنند، این احتمال را ایجاد میکند که انها قابلیت تطبیق بالاتری را دارند. (Landis et al.، 2000).