دانلود ترجمه مقاله اندازه گیری کارایی واحدهای تصمیم گیری (ساینس دایرکت – الزویر ۱۹۷۸)

اندازه گیری کارایی واحدهای تصمیم گیری

Measuring the efficiency of decision making units

۱ مقدمه
۲ مدل و تعریف
۳ کاهش به قالب‌های برنامه‌نویسی خطی
۴ تحلیل ایزوکوانت و کارآمدی فارل
۵ روابط دوگانه برای برآورد ضریب
۶ توابع تولید و روابط هزینه-قیمت
۷ خلاصه و نتیجه‌گیری
منابع

چکیده
یک مدل برنامه‌ریزی غیرخطی (غیر محدب) تعریف جدیدی از کارآمدی ارائه می‌کند تا از آن برای ارزیابی فعالیت‌های سازمان‌های غیرانتفاعی استفاده کند که در برنامه‌های دولتی مشارکت دارند. به‌موجب آن، با مراجعه به داده‌های مشاهداتی از ورودی‌ها و خروجی‌های متعددی که این قبیل برنامه‌ها را مشخص می‌کنند، معیاری عددی از کارآمدی هر واحد شرکت‌کننده به همراه روش‌هایی برای تعیین عینی ارزش‌ها ارائه‌شده است. برای اجرای محاسبات، هم‌ارزی مدل‌های برنامه‌ریزی خطی ترتیبی صورت گرفته است. عبارت‌های دوتایی برای این مدل‌های برنامه‌ریزی خطی راهی جدید ایجاد می‌کنند تا روابط خارجی را از داده‌های مشاهده‌ای برآورد کنند. روابط بین مهندسی و رویکردهای اقتصادی برای کارآمدی همراه با تفسیرها و شیوه‌های جدید استفاده از آن‌ها در ارزیابی و نظارت بر رفتار مدیریتی در برنامه‌های دولتی به‌دقت بیان‌شده‌اند. 

در این مقاله، مروری بر نسخه‌های قبلی به ترتیب تحت عنوان «شرح و بیان، تفسیر، و تعمیم معیار کارآمدی فارل و سنجش کارآمدی واحدهای تصمیم‌گیری توسط برخی شیوه‌های جدید عملکردهای تولید و برآورد سازی» ارائه می‌شود. این پژوهش تااندازه‌ای تحت حمایت امتیاز NSF شماره SOC76-15876 «تحقیقات مشارکتی درزمینه قابلیت‌های تحلیل یک سامانه حسابداری اهداف» بود. همچنین این پژوهش بخشی از برنامه مرکز تحقق و توسعه کارکنان نیروی دریایی است و نسبتاً تحت حمایت پروژه NR 047-021، قرارداد ONR  شماره N00014-75-C-0616 با این مرکز برای مطالعات سایبرنتیک، در دانشگاه تگزاس، و قرارداد ONR‌شماره N00014-76-C-0932 در دانشکده امور شهری و امور خارجه دانشگاه کارنگی ملون است. 

۲- مدل و تعریف
معیار پیشنهادی ما از کارآمدی هر واحد تصمیم‌گیری به‌صورت حداکثر نسبت خروجی‌های ارزش‌گذاری شده به ورودی‌های ارزش‌گذاری شده به دست می‌آید به این شرط که نسبت‌های مشابه برای هر واحد تصمیم‌گیری کمتر یا مساوی با واحد باشد. به شکل دقیق‌تر

که در اینجا yrj، xij ( همگی مثبت هستند) به‌عنوان خروجی‌ها و ورودی‌های jامین واحد تصمیم‌گیری شناخته می‌شوند و عبارت ur,vi≥۰ متغیرهای ارزش هستند که باید با حل این مسئله تعیین شوند، مثلاً با داده‌هایی روی تمام واحدهای تصمیم‌گیری که به‌عنوان مجموعه مرجع بکار می‌روند. کارآمدی یکی از اعضای این مجموعه مرجع j=1,…,n واحدهای تصمیم‌گیری قرار است نسبت به سایر مجموعه‌ها ارزیابی شود. ازاین‌رو، جهت بهینه‌سازی این مجموعه به‌صورت تابعی، و همچنین به‌صورت محدود بیان می‌شود- و بیشتر با تخصیص زیروند «۰» در تابع (اما حفظ زیروند اصلی آن در محدودیت‌ها) متمایز می‌شود. بنابراین بیشینه‌سازی نشان داده‌شده می‌پذیرد که این واحد تصمیم‌گیری مطلوب‌ترین ارزش‌گذاری‌ای است که محدودیت‌ها اجازه می‌دهند.

برای واحدهای تصمیم‌گیری که موردنظر ما است، این مقادیر xij و yrj که ثابت هستند، عموماً مشاهداتی از تصمیمات پیشین در مورد ورودی‌ها و خروجی‌ها خواهند بود که از آن ناشی شده‌اند. بااین‌حال می‌توانیم برخی یا همه این مشاهدات را با مقادیری جایگزین کنیم که به‌طور نظری تعیین‌شده‌اند، درصورتی‌که بخواهیم (و بتوانیم) ارزیابی‌های خود از کارآمدی را به آن شیوه انجام دهیم.

به‌عنوان‌مثال، تعریف زیر از رشته مهندسی احتراق را در نظر بگیرید : «کارآمدی به نسبت مقدار واقعی گرمای آزادشده در یک وسیله معین به حداکثر مقداری که سوخت (استفاده‌شده) آزاد می‌کند، گفته می‌شود». معادله این تعریف به‌صورت زیر است :