دانلود ترجمه مقاله نقش ناخوشایند – و ضروری – منفی در روانشناسی مثبت (وایلی ۲۰۱۵)

نقش ناخوشایند – و ضروری – منفی در روانشناسی مثبت

The Uneasy—and Necessary—Role of the Negative in Positive Psychology

جایگاه نامعلوم منفی در روانشناسی مثبت 
اولویت دادن مثبت به خاطر خودش 
مرزهای نامشخص 
تقاضای صریح برای یکپارچگی 
ایا منفی باید در نظر گرفته شود؟ ایا باید به ان اهمیت دهیم؟ مفاهیم 
یکی کردن منفی در روان شناسی مثبت امروزی
نتایج مثبت از رخدادهای منفی: تعدیل و رشد بعد از اسیب 
نکات محرمانه: تعریف صفات و فرایندها به عنوان مثبت و منفی
نقش منفی در اموزش مثبت؟
نتیجه گیری
منابع

چکیده
در عمومی ترین سطح، این فصل استدلال می کند که روانشناسی مثبت از همان اغاز دارای یک هسته ی منفی اساسی است که از نقطه نظرهای مختلف بر تعریف روان شناسی مثبت سایه می افکند، در حالی که این رشته را از طرق مهمی اصلاح کرده و یا به چالش می کشد. این فصل که در دو بخش گسترده سازماندهی شده است، ابتدا به بررسی تعریف روان شناسی مثبت و در ادامه به این می پردازد که کدام پدیده های منفی از نظر تاریخی شامل ان می شود. بخش دوم  چگونگی مواجهه ی پدیده ی منفی با روان شناسی مثبت را مورد بحث قرار می دهد و نشان دهنده ی اصطلاحات احتمالی آن در آینده است. این بخش دوم به ویژه به موارد زیر می پردازد: (الف) نقش احساسات منفی در مقابله با رخدادهای اسیب زننده و به طور بالقوه رشد از ان، و (ب) اهمیت این زمینه، به صورتی که در چالش های اخیر در تلاش برای تشخیص رفتارها یا فرایندهای روانشناسی مشخص که ذاتا مثبت هستند نشان داده شده است و (ج) اینکه چگونه احساسات ناخوشایند دانش اموزان در فرایند تحصیل ممکن است کاملا به یک روش روان شناسی مثبت برای تحصیل تبدیل شود. بسیاری از مسائل در این بخش قبلا تا حدودی توسط روان شناسی مثبت داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفته اند. این فصل به طور قابل توجهی بر پایه ی ان تلاش هاست و به میزان زیادی از انها بهره می برد (به عنوان مثال، هلد، ۲۰۰۲،۲۰۰۴،۲۰۰۵، کریستاجانسن ۲۰۱۰،۲۰۱۲، لازاروس ۲۰۰۳a، ۲۰۰۳b، لینلی، ژوزف، هرینگتون، و وود ۲۰۰۶، مک ناتلی و فینچام، ۲۰۱۲، نورم و چنگ ۲۰۰۲، ای. تیلور ۲۰۰۱) و تا حدودی در تلاش برای یکپارچگی در یک تجدید نظر است که بر چالش هایی تاکید دارد که هنوز در مقابله با روان شناسی مثبت هستند. 

 ویژگی ها، نهادها، نتایج، احساسات و فرایندهای روان شناسی زیادی در زیر چتر روان شناسی مثبت مورد مطالعه قرار گرفته اند که منجر به زمینه ای مس شوند که به اندازه ای پیچیده است که حتی مشخص کردن مرزهای ان یک موضوع مورد مطالعه است (برای مثال، هارت و ساسو ۲۰۱۱، ین ۲۰۱۰). با این حال، لینلی و همکارانش (۲۰۰۶) مجموعه ای از تمایزات، یا سطوحی از تحلیل ها را پیشنهاد داده اند که ممکن است به اگاهی از بحثی در مورد جایگاه پدیده ی منفی در این کوشش کمک کند. 

 ابتدا، و با اهمیت کمتری برای فصل حاضر، لینلی و همکارانش (۲۰۰۶) ذکر کرده اند که روان شناسان مثبت ممکن است، «منابع» (p.7) یا عوامل پیشایندی را مورد مطالعه قرار دهند، عواملی از قبیل تاثیرات ژنتیکی و محیطی بر زندگی اولیه که در نهایت در خوشحالی، رفاه، فضایل و توانایی های افراد مشارکت داشته باشند. 

اولویت دادن مثبت به خاطر خودش
برخی طرفداران اولیه قلمروی روان شناسی مثبت را متمایز از منفی تعریف می کنند، و استدلال می کنند که روان شناسی به طور متداول به دنبال مدلی از بیماری یا اسیب بوده است که در حالی که چگونگی تجربه ی مصیبت توسط افراد را روشن می سازد، چیز نسبتا کمی از پیگیری شادی و شکوفایی ان ها بعد از رهایی از شرایط وخیم را ارائه دهد (برای مثال، Seligman & Csikszentmihalyi 2000، شلدون و کینگ ۲۰۰۱). با این دیدگاه، هدف اولیه ی روان شناسی مثبت پرداختن به این کمبود است، در حالی که با احترامات، تلاش های گذشته را نیز تائید می کند. همان طور که فولکمن و مویکوویتز (۲۰۰۳) ان را بیان کرده اند،

کسانی که از مطالعه ی جنبه های مثبت روان شناسی دفاع می کنند، این قصد را ندارند که دغدغه ی جنبه های منفی ان را جایگزین کنند. چیزی که تمرکز بیش از حد به نظر می رسد ممکن است در عوض نشان دهنده ی یک مرحله ی جبرانی برای دوره ای باشد که در سال های اخیر بر ان کمتر تمرکز شده است (p. 21).
چنین جایگاهی دید واضحی از این مجموعه ی جدید از اولویت ها فراهم می کند. Csikszentmihalyi (2003)، با اشاره به تلاش های پیشگامانه ی او و همکارانش، یکی از قوی ترین اظهارات را برای مطالعه ی استقلال نسبی مثبت از منفی ارائه کرده است:

اساسا، ما قصد ان را داریم که بهترین تلاش خود را برای مشروعیت بخشیدن به مطالعه ی جنبه های مثبت تجربه های انسان در جایگاه خود- و نه به عنوان ابزاری برای پیشگیری، مقابله، سلامت یا برخی از دیگر نتایج مطلوب- انجام دهیم. ما احساس کرده ایم که تا زمانی که امید، شجاعت، خوش بینی، و لذت به سادگی برای کاهش بیماری مفید ارزیابی شوند، ما هبچ گاه فراتر از نقطه ی هوموئستاتیک پاسخ نخواهیم رفت و شروع به درک ان دسته از کیفیت هایی خواهیم کرد که در درجه ی اول به زندگی ارزش زندگی کردن را می افزایند (pp. 113-114).