دانلود ترجمه مقاله کاربرد مدل پنج عاملی قیمت گذاری دارایی فاما و فرنچ (سال 2018)

کاربرد مدل پنج عاملی فاما و فرنچ برای قیمت گذاری دارایی: شواهدی از بازار سهام پاکستان

Application Of Fama And French Five Factor Model Of Asset Pricing: Evidence From Pakistan Stock Market

چکیده

1 مقدمه

2 پیشینه پژوهش

3 روش شناسی

4 نتیجه گیری

منابع

چکیده

     قیمت گذاری دارایی یکی از زمینه های مورد بحث مالی است زیرا قیمت گذاری اوراق بهادار نقش مهمی در تدوین استراتژی های سرمایه گذاری عوامل بازار سهام ایفا می کند. این مطالعه به بررسی قابلیت کاربرد مدل 5 عاملی فاما و فرنچ (2015) در بازار سهام پاکستان برای توضیح تغییر در سری زمانی در بازده مازاد سهام می پردازد. برای مرتب سازی پورتفولیوها از داده ژوئن 2000 تا ژوئن 2013 از 120 شرکت بر اساس بازار سرمایه ثبت شده در بورس اوراق بهادار پاکستان استفاده می شود. 16 پورتفولیو را بر اساس اندازه، نسبت حساب دفتری به بازار، سودآوری عملیاتی و سرمایه گذاری یعنی کوچک منهای بزرگ (SMB)، زیاد منهای کم (HML)، قوی منهای ضعیف (RMW) و محافظه کارانه منهای مهاجم (CMA) همراه با عامل خطر مارکر به عنوان چهار عامل خطر تدوین می کنیم. از نظر تجربی، تکنیک رگرسیون دو طرفه Fama and Macbeth (1973) با یافتن مدل 5 عاملی فاما و فرنچ به عنوان یک مدل مناسب برای قیمت گذاری دارایی در توضيح تغيير سري زماني خطر تنظيم شده استفاده می شود. این یافته ها معیارهایی برای سرمایه گذاری در بازار سهام پاکستان دارد.

2- پیشینه پژوهش
2-1 تکامل مدل های قیمت گذاری دارایی
     Markowitz (1952) مبنای مدل قیمت گذاری دارایی ها را با بررسی دامنه تخصیص دارایی بر اساس بازده فراهم کرد (Rehman and Shahzad, 2017; Rehman and Shah, 2016). بر مبنای مبنایMarkowitz (1952)، Sharpe (1964)، Lintner (1965) و Mossin (1966) یک مدل شناخته شده به عنوان مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه را طراحی کردند (CAPM). بازده CAPM مورد نظر اوراق بهادار را نشان می دهد که خطر سیستماتیک سرمایه گذار را جبران می کند. CAPM یک مدل تک عاملی است که تنها یک منبع خطر سیستماتیک را برجسته می کند، از جمله خطر بازار (Hakim, Hamid and Meera, 2016). عوامل خطر سیستماتیک خطر بازار عبارتند از: خطر کسب و کار، مالی، نقدینگی و کشور. پس از مدل های چند عاملی CAPM مانند نظریه قیمت گذاری Arbitrage (APT) راس (1976) و مدل Carhart (1997) به وجود آمد. مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه شارپ (1964) یک مدل قیمت گذاری دارایی تک عاملی است در حالی که نظریه قیمت گذاری (APT) فرض می کند که بازده مورد نظر بر اساس چند عامل است. مدل چند عاملی فرض می کند که بیش از یک منبع خطر سیستماتیک وجود دارد. منابع خطر سیستماتیک به غیر از خطر بازار شامل اندازه، نسبت حساب دفتری به بازار، حرکت، سودآوری و سطح سرمایه گذاری است. بعدها، فرضبه بازار کارآمد (EMH) از سوی فاما 1970 بر اساس مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه شارپ (1964)، Lintner (1965) و Mossin (1966) مطرح شد. او معتقد بود که قیمت اوراق بهادار کاملا منعکس کننده اطلاعات بازده مورد نظر اوراق بهادار بر اساس مدل دو پارامتر شارپ، Lintner و Mossin است که به این دلیل است که تمام اطلاعات را می توان در تنظیم بازده اضافی با در نظر گرفتن خطر سیستماتیک اضافی در نظر گرفته و بازار سهام ممکن است در تعادل باشد. با این حال بازارهای سهام همواره منعکس کننده تمام اطلاعات موجود نبوده و ممکن است فرصت های داوری برای سرمایه گذاران از دست برود. این نشان دهنده محدودیت CAPM در سنجش بازده مورد نظر طبق تک عامل خطر است.. بعدها، راس (1976) نظریه قیمت گذاری Arbitrage (APT) را پیشنهاد داد که توضیح می دهد که بازده مورد نظر نه تنها بر اساس یک عامل واحد (حق بیمه بازار)، بلکه چند عامل است.

     ادبیات موجود همچنین تعداد زیادی از ناهنجاری ها را شناسایی می کند که یک پرسش بزرگ در مورد اعتبار CAPM و فرضیه بازار کارآمد (نگاه کنید به Basu، 1977) برای قیمت به درآمد (P / E) Benz 1981 برای اندازه، Basu 1983 برای درآمد به قیمت Bhandari 1988 برای بدهی به سهام و رزنبرگ، رید و لانشتین (1985) برای حساب دفتری به ارزش بازار مطرح شده است. کانر (1984) نسخه ای جدید و تعادلی از نظریه قیمت گذاری داوری راس به عنوان یک مورد خاص را ارائه کرد. هر دو نظریه قیمت گذاری داوری و نسخه تعادل APT برای پیش بینی قیمت سهام و بازده پورتفولیو مشابه هستند. Wei (1988) شکل تعادلی رقابتی نظریه قیمت گذاری داوری را فراهم و پیشنهاد می کند که برای قیمت گذاری دارایی، تنها پورتفولیو بازار باید به مدل اضافه شود. بنابراین، آن خود به عنوان یک فرمت یکپارچه از مدل های CAPM و APT است. فاما و فرنچ (1992) نقش ترکیبی بتا بازار، اندازه، اهرم، نسبت سود – قیمت (E / P) و حساب دفتری به بازار را برای تغییرات مقطعی در بازده مورد انتظار سهام NYSE، AMEX و NASDAQ مطالعه کردند. آنها اندازه و حساب دفتری به بازار را در کنار بتا بازار گزارش کردند که می تواند تغییرات مقطعی در بازده سهام مورد انتظار را توضیح دهد. این دو متغیر (اندازه و حساب دفتری به ارزش بازار سهام) نیز تأثیر اهرم و نسبت سود به قیمت را برای توضیح تغییرات مقطعی در بازده مورد انتظار جذب می کند.