ارتباط بین فرهنگی و کارآفرینی: از ابعاد فرهنگی پروژه GLOBE

The Relationship between Culture and Entrepreneurship: From Cultural Dimensions of GLOBE Project

چکیده

۱- مقدمه

۲- نتیجه‌گیری

منابع

چکیده

این مقاله تئوری و مفهومی است و هدف آن شناسایی مطالعات پیشین است که رابطه میان ابعاد فرهنگی پروژه GLOBE و کارآفرینی را برآورد کرده‌اند. یکی از مهم‌ترین نظریه‌های فعلی که سعی بر توضیح رابطه میان فرهنگ و فعالیت کارآفرینی دارند، نظریه اقتصاد نهادگرایی نورث است. از سوی دیگر، GLOBE 9 ابعاد فرهنگی برای شناسایی اقدامات فرهنگی و ارزش‌های فرهنگی جامعه مشخص کرده است. از این عوامل فرهنگی، نویسندگان مطالعاتی انجام داده‌اند که ابعاد مربوط به فعالیت تجاری را مشخص می‌کند.

۱-۱ کارآفرینی: مفهوم و سهم اقتصادی
     اگرچه تعریف واحدی از کارآفرینی وجود ندارد که مورد قبول جامعه علمی و پژوهشی باشد (لو و مک میلان ، ۱۹۹۸؛ وان پراگ ، ۱۹۹۹؛ ماهونی و مایکل ، ۲۰۰۴؛ توریک و ونکیرز ، ۲۰۰۴)، توافق کلی وجود دارد که کارآفرینی خلق چیز جدیدی است.

     در سال ۱۷۳۰، اقتصاددان فرانسوی ریچارد کنتیلون کارآفرین را فردی تعریف کرد که فرصت‌ها را شناسایی کرده و ریسک می‌کند (رامبال ، ۱۹۸۹). شومپتر (۱۹۳۴) پیشنهاد می‌کند که کارآفرین فردی است که تمایل دارد تا از طریق معرفی نوآوری درون سیستم، تعادل بازار را بر هم بزند. برخی از تعریف گسترده‌تری مانند ایجاد شرکت‌های جدید (گارتنر ، ۱۹۸۵)، استفاده می‌کند، بسیاری از دانشگاهیان بر جستجوی فرصت‌های کیرزنر (۱۹۷۹) تمرکز می‌کنند. هارپر (۱۹۹۶) مشخص می‌کند که کارآفرینی نیروی محرکه اصلی اقتصاد است و کارآفرینی را به عنوان «{…} جستجوی فعالیت سودمند با هدف شناسایی و حل مشکلات به خصوص در شرایط نامعلوم و پیچیده» تعریف می‌کند» (هارپر، ۱۹۹۶، ص ۳). با گذشت زمان «{…} تعریف کارآفرینی گسترش یافته و شامل طبقه‌بندی اقتصادی، سبک مدیریتی و/یا نگرش شخصی می‌شود» (شفیلد ۱۹۸۸، ص ۳۴).

     لو (۲۰۰۱) کارآفرینی را به عنوان «{…} فرآیند شناسایی، ارزیابی و فرصت گرفتن» تعریف می‌کند (انگلن و همکاران ۲۰۰۹). علاوه بر این، جورج و زهرا (۲۰۰۲) کارآفرینی را به عنوان اقدامات و فرآیندهایی تعریف می‌کنند که توسط آنها جوامع، مناطق، سازمان‌ها یا افراد شناسایی می‌شوند و فرصت‌های تجاری برای تولید ثروت فراهم می‌کنند. کتز و گرین (۲۰۰۹) کارآفرین را به عنوان «{…} فردی که مالک و آغازگر سازمان است» تعریف می‌کنند و بر «درآمد و رشد» تمرکز دارند و همانطور که کارلند و همکاران (۱۹۸۴) نشان دادند، گرایش به «رفتار نوآورانه» دارند.