دانلود ترجمه مقاله معرفی پنبه در خاور نزدیک (سال ۲۰۱۵)

معرفی پنبه در خاور نزدیک: نمایی از ایلام

The Introduction of Cotton into The Near East: A View from Elam

چکیده

مقدمه

زمینه یافته‌ها

منسوجات پنبه‌ای به دست آمده از ارجان

تولید پنبه و پارچه‌های پنبه‌ای (نخی)

منشأ و گسترش پنبه در خاور نزدیک باستان

پنبه در دوره ایلامی نو

تجارت در خلیج فارس: ایلام و جزیره دیلمون

نتیجه‌گیری

منابع

چکیده

      در سال ۱۹۸۲ مقبره‌ای ارزشمند در ارجان، نزدیک به بهبهان امروزی کشف شد. آن در یک تابوت برنزی از منسوجات پنبه‌ای و پلاک‌های طلایی قرار داشت که نشان می‌داد استفاده از این لباس‌ها به سال‌های فروپاشی امپراتوری ایلامی برمی‌گردد. هدف اصلی از این مطالعه بررسی پیامدهای این اکتشاف در تاریخ پوشاک و به‌ویژه ارائه یک درک تاریخی جدید در مورد منشاء پنبه و ورود آن به خاور نزدیک است.

زمینه یافته‌ها
     در سال ۱۹۸۲ مقبره‌ای در حوالی منطقه‌ای معروف به ارجان یا همان Arrajân باستان پیدا شد، که یک مرکز مهم فروش محصولات کشاورزی و تجاری در دوره ساسانیان و قرون وسطی بود. ارجان بین ۷٫۵-۱۱ کیلومتری شمال شرقی شهر کنونی بهبهان نزدیک مرز بین استانهای خوزستان و فارس قرار دارد. این منطقه بر روی یک چهارراه باستانی واقع شده که ارتفاعات ایران ، بین‌النهرین و خلیج فارس را به هم مرتبط می‌سازد (Gaube، ۱۹۷۳، ۱۹۸۶:۵۱۹). مقبره ارجان شامل تعدادی از شاهکارهای ارزشمند و بی نظیر هنری و هنرهای نادر است. تابوت برنزی که به شکل وان حمام بود، حاوی بقایای اسکلت یک مرد بالغ بود که به پشت دراز کشیده بود. او لباس گرانبهایی به تن داشت، یک جامه نخی تزئین شده با گلهای نواری و پلاک‌های کوچک طلایی. در کنار او ، یک خنجر آهنی قرار داشت که با سنگهای قیمتی و زردوزی تزئین شده بود. در نهایت، بازوی راست او در جهت سینه خم شده بود که در بالای سینه یک “حلقه” طلایی شگفت‌انگیزی که تمثیل قدرت ایلامی بود قرار داشت. روی تابوت یک درپوش گذاشته شده بود که با طناب به دستگیره‌های کنار آن محکم بسته شده بود. در بیرون تابوت ، تعدادی از اشیاء گرانبها با ارزش تشریفاتی و کاربردی وجود داشت که اشیاء موجود در مقبره را تکمیل می‌کرد. چهار شیء داخل مقبره- یک کاسه برنزی و یک شمعدان ، یک گلدان نقره‌ای و یک حلقه طلایی- دارای یک نوشته خطی به زبان ایلامی نو بودند ” Kiddin-Hutran، پسر کوروش”. شرح تاریخی مقبره ارجان، به بخش آخر قرن هفتم و آغاز قرن ششم B.C.E برمی گردد. این تاریخ شماری دقیقاً با تاریخ اواخر دوره ایلام نو یا ایلام نوی IIIA مطابقت دارد (ca 647-585 B.C) که به دوره بین یغمای شوش و ویرانی غرب ایلام توسط Assurbanipal و اولین تاریخ اختصاص یافته به لوح‌های ایلامی نوی یافته شده در شوش مربوط می‌شود.

     تعداد نامشخصی از بقایای منسوجات به‌صورت لایه لایه تا شده بودند و داخل تابوت ارجان قرار داده شده بودند. موقعیت و ارتباط اصلی آن‌ها با اسکلت و کالاهای دفن شدۀ همراه با آن، به‌صورت یک موضوع حدسی باقی مانده است. بر اساس اظهارات اولین محققان، بیشتر بقایای منسوجات در پایین تابوت کنار پاهای خم شدۀ اسکلت، مچاله شده بودند. همچنین برخی تکه پارچه‌های تا شده نیز زیر جمجمه قرار داشتند (توحیدی، خلیلیان، ۱۹۸۲:۲۶۱). وجود پارچه‌های بیشتر را نیز می‌توان به عنوان وجود مقادیر زیادی از دستبندهای ساخته شده از طلا در کنار تنه اسکلت استنباط کرد. آن‌ها ممکن است در اصل به پارچه‌ای که قسمت بالای بدن آن مرحوم را پوشانده، دوخته شده باشند. بررسی مقدار ، نوع ، شرایط و ویژگی این منسوجات پس از انتقال آن‌ها به موزه ملی ایران امکان‌پذیر شد. اگرچه همه تکه‌های آن گل آلوده بود، اما آن تکه‌هایی که در ابتدا تا شده بودند، در برابر تغییرات محیط خارجی و اثرات مواد شیمیایی موجود در تابوت برنزی، مقاومت بهتری از خود نشان داده بودند.