دانلود ترجمه مقاله برآورد مراکز تحقیقاتی مشارکتی صنعت دانشگاهی (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۹) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

برآورد مراکز تحقیقاتی مشارکتی صنعت دانشگاهی

Evaluating university industry collaborative research centers

چکیده

۱٫ مقدمه

۲٫ مروری بر مقالات

۳٫ روش شناسی

۴٫ توسعه مدل

۵٫ کاربرد مورد پژوهی

۶٫ جمع بندی

منابع

چکیده

این تحقیق، معیار های عملکردی برای مراکز تحقیقاتی مشترک را ارائه می کند که هدفش، ارتقای تحقیقات انتقال دانش و تکنولوژی از طریق مشارکت شکل گرفته توسط دولت، صنعت و دانشگاه ها می باشد. این مراکز بخشی از اکوسیستم های پیچیده بوده و از نظر نوع علوم، ساختار سازمانی و نتایج ایجاد شده، تنوع گسترده ای دارند. توانایی این مراکز برای تحقق  اهداف شان مبتنی بر سیستم های اندازه گیری شفاف می باشد که باعث می شود تصمیم گیری در انتقال مفاهیم تحقیقات، به خوبی صورت بگیرد. ما در این مطالعه، یک مدل تصمیم گیری سلسله مرتبه ای را ارائه می کنیم که از معیار های کمی و کیفی استفاده می کند. یک مدل عمومی سازی نیز بر اساس اهداف برنامه توسعه یافته است. نتایج این مطالعه با استفاده از مشاوره با افراد متخصص نیز اعتبار سنجی شده است. این روش با استفاده از داده های مرکز برنامه همکاری های مشترک دانشگاه و صنعت در بنیاد علوم ملی (IUCRC) به دست آمده است. روش مورد استفاده در این مقاله باعث شکل گیری مبنایی برای یک مدل تعمیم پذیر و سیستم اندازه گیری می شود که با استفاده از آن می توان عملکرد علوم دانشگاهی و مهندسی متمرکز بر روی مراکز تحقیقاتی که پشتیبانی صنعتی و دولتی دارند را با هم مقایسه کرد.

مروری بر مقالات

برنامه ریزی تکنولوژی ملی

     اهداف اجتماعی باعث می شوند که تغییرات گسترده ای در برنامه های کاری ایجاد شود و فعالیت های برنامه ریزی ملی و سیاست های عمومی را تحت تاثیر قرار می دهند. پیش بینی های تکنولوژی یکی از فرآیند هایی می باشد که به صورت سیستمی آینده را بررسی کرده و حوزه های تحقیقاتی و تکنولوژی های نوظهور که می توانند به تغییر اهداف اجتماعی کمک کنند را ارزیابی می کند. پیش بینی های تکنولوژی به عنوان ابزاری شناخته شده است که در برنامه ریزی های راهبردی و سیاسی، می تواند باعث ایجاد ارتباط بین برنامه های ابتکار عمل در سطح ملی شود (Grupp and Linstone, 1999) تا اولویت ها مشخص شده و تصمیم گیری صورت بگیرد و همچنین چشم اندازی برای تولید دانش ایجاد شود (Yokoo and Okuwada, 2013).

     راهبردهای سیاسی عمومی، معمولا نتیجه پیش بینی های ملی می باشد (Georghiou and Cassingena Harper, 2013). قبل از سال ۱۹۸۰، سیاست های ایالات متحده بیشتر متمرکز بر روی تسهیل همکاری بین صنعت و دانشگاه بود (Gibson, 2015; Martin and Johnston, 1999)؛ سپس دستور کار تحقیقاتی ملی به صورتی تغییر کرد که تمرکز بیشتری بر روی انتقال تکنولوژی وجود داشت. ابتکار عمل هایی برای تسهیل انتقال تکنولوژی با استفاده از مکانیزم های مختلف صورت گرفت که از نظر پیچیدگی، ساختار و مدت زمان متفاوت هستند که شامل : پارک های تحقیقاتی، توافق نامه های ارائه مجوز، مشارکت های محدود تحقیق و توسعه، استفاده مشترک از امکانات، مرکز های تحقیقاتی و علوم با پشتیبانی دولت، و مراکز تکنولوژی بود. رایج ترین مکانیزم انتقال تکنولوژی، و پایدار ترین آن ها نیازمند پشتیبانی های صنعتی در تحقیقات علمی می باشند (Link and Siegel, 2005a).

     «تغییرات سیستم ها با نام «اجتماعی- فنی» شناخته می شوند زیرا این تغییرات نه فقط باعث شکل گیری تکنولوژی های جدید می شوند، بلکه بر روی بازار، روش های استفاده ، مفاهیم فرهنگی و سیاسی نیز تاثیر دارند» (Geels, 2010). صنایع اصلی مانند تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات (ICT) (Rohrbeck، ۲۰۱۰)، انرژی (Rohrbeck و همکاران ، ۲۰۱۳) ، مواد غذایی (Chavez ، ۲۰۱۳) ، سلامت (Masum و همکاران ، ۲۰۱۰) و حمل و نقل (Alkestic and Suurs، ۲۰۱۲) حالا با چالش های جدی اجتماعی فنی رو به رو هستند. حل کردن مشکلات زیست محیطی یک نگرانی ملی است که ارزش های فرهنگی و سیستم باورها را تحت تاثیر قرار میدهد و همین موضوع، باعث می شود که این مشکل فراتر از یک مشکل فنی باشد.