دانلود ترجمه مقاله تأثیر گزارش های سلامت روان پزشکی قانونی بر تصمیم گیری درباره گناهکاری در هلند (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

تأثیر گزارش های سلامت روان پزشکی قانونی بر تصمیم گیری درباره گناهکاری در هلند: یک رویکرد آزمایشی

The effects of forensic mental health reports on decisions about guilt in the Netherlands: An experimental approach

چکیده

۱- مقدمه

۱-۱ نظریه

۱-۲ پژوهش های پیشین

۱-۳ مطالعه ی کنونی

۲- روش

۲-۱ شرکت کنندگان و رویه

۲-۲ مواد و مقیاس ها

۲٫۲٫۱ وینیت

۲-۳ طراحی

۲-۴ پرسشنامه

۲-۵ تحلیل ها

۳- نتایج

۳-۱ تحلیل های توصیفی و مقدماتی

۳-۲ فرضیه ی ۱: تأثیر وجود یک گزارش FMHR

۳-۲-۱ رأی

۳-۲-۲ ارزیابی گناهکاری

۳-۲-۳ ارزیابی شواهد

۳-۳ فرضیه ی ۲: تأثیر اطلاعات درباره ی یک اختلال

۳-۳-۱ رأی

۳-۳-۲ ارزیابی گناهکاری

۳-۳-۳ ارزیابی شواهد

۳-۴ فرضیه ی ۳: تأثیرات نوع اختلال

۳-۴-۱ رأی

۳-۴-۲ ارزیابی گناهکاری

۳-۴-۳ ارزیابی شواهد

۴- بحث

۴-۱ محدودیت ها و نقاط قوت مطالعه

۴-۲ دلالت ها

۴-۳ نتیجه گیری

منابع

چکیده

در کشور هلند در تقریباً ۳۰ درصد از پرونده های جنایی جدی تر، یک گزارش سلامت روان پزشکی قانونیِ پیش-دادگاهی (FMHR) درخواست می شود تا دادگاه آگاه شود که آیا یک اختلال روانی در زمان جرم وجود داشته یا خیر، آیا این اختلال بر رفتار و تصمیم گیری در زمان جرم تأثیر گذاشته یا خیر، و چگونه این اختلال ممکن است بر رفتار (جنایی) آینده تأثیر بگذارد. اطلاعات درباره ی اختلال های روانی یا خطر ضمن آگاهی بخش بودن برای تصمیم-های محکومیت، برای این پرسش که آیا متهم مرتکب جرم مورد نظر شده یا خیر، بی ربط است. اما بر مبنای نظریه ی ارزیابی و یکپارچه سازی روان شناسی شناختی، ما این فرضیه را پیش نهادیم که اطلاعات ارائه شده در گزارش FMHR بر ارزیابی شواهد و نیز تصمیم نهایی درباره ی گناهکاری تأثیر خواهد گذاشت. ما با استفاده از یک مطالعه ی آزمایشی در میان ۲۰۰ دانشجوی حقوق و جرم شناسی با دستکاری وجود و محتوای یک گزارش FMHR، دریافتیم که وجود یک گزارش FMHR بر تصمیم ها درباره ی گناهکاری تأثیر عمده ای می گذارد. نسبت آرای گناهکاری برای زمانی که یک گزارش FMHR وجود داشت در مقایسه با زمانی که این گزارش وجود نداشت، تقریباً ۲۰ درصد افزایش یافت، بدون توجه به نوع اختلال (اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیتی) یا سطح خطر تکرار جرم (بالا یا پایین) موجود در گزارش. ما برای فرضیه ی خودمان مبنی بر این که این تأثیر را می توان بر اساس همسان سازی دیگر شواهد موجود توضیح داد، شواهد تأییدکننده ای نیافتیم. دلالت هایی برای پژوهش بیش تر مورد بحث قرار می گیرند.

۱- مقدمه

افراد دچار بیمار روانی در نظام عدالت کیفری بیش از اندازه تظاهر می یابند و بیماری روانی بیش تر در میان زندانیان رایج تر است تا در میان جمعیت عامه (فاضل و دانش، ۲۰۰۲؛ فاضل، هایس، بارتلاس، کاریچی و ترستمن، ۲۰۱۶). برای نمونه، در ایالات متحده، افراد دچار بیماری روانی بیش تر در بازداشتگاه نگهداری می شوند تا این که در بیمارستان های سلامت روان یا درمانگاه ها بستری شوند (فولر توری، کنارد، اسلینگر، لامب و پاوی، ۲۰۱۰). از همین رو، افراد دچار بیماری روانی در روال های کیفری عمیقاً شایع هستند و اطلاعات پیرامون بیماری روانی می تواند نقش مهمی در دادرسی های کیفری ایفا کند. در هلند، در تقریباً ۳۰ درصد از پرونده های کیفری جدی تر، یک گزارش سلامت روان پزشکی قانونی پیش دادگاهی (FMHR) درخواست می شود تا دادگاه آگاهی بیش تری پیدا کند (Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie, 2020;Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, 2013). کارشناسان سلامت روان پزشکی قانونی ارزیابی می کنند که آیا یک اختلال روانی در زمان جرم وجود داشته یا خیر، آیا این اختلال بر رفتار و تصمیم گیری در زمان جرم تأثیر داشته یا خیر، و این که چگونه این اختلال ممکن است بر رفتار (کیفری) آینده تأثیر بگذارد. این ارزیابی منجر به توصیه درباره ی مسئولیت کیفری می شود  (سه سطح یا درجه: عدم مسئولیت، مسئولیت جزئی، مسئولیت کامل)، امری که دلالت بر خطر تکرار جرم و توصیه درباره ی تدابیر درمانی احتمالی دارد (برای نمونه، هاملین و وان در وولف، ۲۰۱۸؛ برای مشاهده ی نگاهی اجمالی به زبان انگلیسی بر این ارزیابی، بنگرید به اثر کوتاردت، ۲۰۱۰ ؛ ون مارلی، مویس و ون در وولف، ۲۰۱۳).

۴-۳ نتیجه گیری

ما تشریح کردیم که وجود صرف یک گزارش FMHR، صرف نظر از محتوای آن، می تواند باعث سوگیری در تصمیم ها به سود گناهکاری شود. این سوگیری ضمنی نیازمند پژوهش بیش تر درباره ی سازوکار شناختی زیربنایی آن و نیز درباره ی تعمیم پذیری به دیگر انواع اختلال، انواع جرم و صلاحیت قضایی است. از آنجا که افراد دچار بیماری روانی به کرات در روال های کیفری حضور دارند، پژوهش هایی لازم است تا ابعاد تأثیرات بالقوه ی سوگیری ناشی از یک گزارش FMHR بر تصمیم ها درباره ی گناهکاری تعیین شود و بدین وسیله بینش بیش تری درباره ی عواملی که در این تصمیم ها دخیل هستند، به دست آید. این امر برای پیشگیری از محکومیت های نادرست و افزایش مشروعیت و اعتبار تصمیم گیری حقوقی، مهم است.

Abstract

In the Netherlands, in approximately 30% of the more serious criminal cases, a pretrial forensic mental health report (FMHR) is requested to inform the court whether a mental disorder was present at the time of alleged crime, whether this disorder affected behavior and decision-making at the time of the offense and how this disorder may affect future (criminal) behavior. While informative for sentencing decisions, information about mental disorders or risk is irrelevant for the question whether the defendant committed the alleged crime. Yet based on cognitive psychological theory of evidence evaluation and integration, we hypothesized that information in an FMHR would affect the evaluation of evidence as well as the ultimate decision about guilt. Using an experimental vignette study among 200 law and criminology students with manipulation of the presence and content of an FMHR, we found a main effect of the presence of an FMHR report on decisions about guilt. The proportion of guilty verdicts increased with almost 20% when an FMHR was present compared to when this report was absent, irrespective of the type of disorder (schizophrenia or personality disorder) or level of recidivism risk (low or high) present in the report. We did not find support for our hypothesis that this effect could be explained by assimilation of other available evidence. Implications for further research and practice are discussed.

۱٫ Introduction

Mentally ill people are overrepresented in the criminal justice system and mental illness is more prevalent among prisoners than in the general population (Fazel & Danesh, 2002; Fazel, Hayes, Bartellas, Clerici, & Trestman, 2016). In the United States, for instance, more mentally ill individuals are detained than admitted to mental health hospitals or treatment facilities (Fuller Torrey, Kennard, Eslinger, Lamb, & Pavie, 2010). Consequently, people with mental illness are profoundly prevalent in criminal procedures and information regarding mental illness can have a significant role in criminal trials. In the Netherlands, in approximately 30% of the more serious criminal cases, a pretrial forensic mental health report (FMHR) is requested to inform the court (Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie, 2020; Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, 2013). Forensic mental health experts evaluate whether a mental disorder was present at the time of the alleged crime, whether this disorder affected behavior and decisionmaking at the time of the offense and how this disorder may affect future (criminal) behavior. This evaluation results in advice on criminal responsibility1 (three degrees: no responsibility, diminished responsibility, full responsibility), an indication of recidivism risk and advice on possible treatment measures (e.g. Hummelen & van der Wolf, 2018; see Koenraadt, 2010 for an English overview of this evaluation; van Marle, Mevis, & van der Wolf, 2013).

۴٫۳٫ Conclusion

We demonstrated that the mere presence of an FMHR, regardless of its content, can bias decisions in favor of guilt. This implicit bias requires further research into its underlying cognitive mechanisms as well as into the generalizability to other types of disorders, types of crime and jurisdictions. Since people with mental illness are frequently present in criminal procedures, research is necessary to determine the extent of potential effects of bias by an FMHR on decisions about guilt to gain more insight in factors that are relevant in these decisions. This is important to prevent wrongful convictions and increase legitimacy and credibility of judicial decision-making.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

تأثیر گزارش های سلامت روان پزشکی قانونی بر تصمیم گیری درباره گناهکاری در هلند: یک رویکرد آزمایشی

The effects of forensic mental health reports on decisions about guilt in the Netherlands: An experimental approach