دانلود ترجمه مقاله مدل مراقبت های اولیه برای غربالگری و درمان افسردگی (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۲۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

 

 

این مقاله انگلیسی ISI در نشریه الزویر در ۸ صفحه در سال ۲۰۲۲ منتشر شده و ترجمه آن ۲۱ صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.

 

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

مدل مراقبت های اولیه برای غربالگری و درمان افسردگی: گزارش وایتل ساین۶ از یک همگروه دوم با ۳۲۱۰۶ بیمار

عنوان انگلیسی مقاله:

A primary care first (PCP-first) model to screen and treat depression: A VitalSign6 report from a second cohort of 32,106 patients

 
 
 

 

مشخصات مقاله انگلیسی 
فرمت مقاله انگلیسی pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
سال انتشار ۲۰۲۲
تعداد صفحات مقاله انگلیسی ۸ صفحه با فرمت pdf
نوع مقاله ISI
نوع نگارش مقاله پژوهشی (Research article)
نوع ارائه مقاله ژورنال
رشته های مرتبط با این مقاله روانشناسی
گرایش های مرتبط با این مقاله روانشناسی بالینی
چاپ شده در مجله (ژورنال) روانپزشکی بیمارستان عمومی – General Hospital Psychiatry
کلمات کلیدی وایتال ساین ۶ (Vitalsign6)، غربالگری افسردگی، پایش افسردگی با استفاده از مراقبت های مبتنی بر سنجش، مراقبت اولیه
کلمات کلیدی انگلیسی VitalSign6 – Depression screening – Depression monitoring
ارائه شده از دانشگاه مرکز تحقیقات افسردگی و مراقبت های بالینی، گروه روانپزشکی، ایالات متحده
نمایه (index) scopus – master journals – JCR – MedLine
نویسندگان Margaret Z. Wang – Manish K. Jha – Abu Minhajuddin – Ronny Pipes – Sara Levinson -Taryn L. Mayes – Tracy L. Greer – Madhukar H. Trivedi
شناسه شاپا یا ISSN ۰۱۶۳-۸۳۴۳
شناسه دیجیتال – doi https://doi.org/10.1016/j.genhosppsych.2021.11.001
ایمپکت فاکتور(IF) مجله ۲٫۴۳۱ در سال ۲۰۲۰
شاخص H_index مجله ۱۰۳ در سال ۲۰۲۱
شاخص SJR مجله ۱٫۲۱۱ در سال ۲۰۲۰
شاخص Q یا Quartile (چارک) Q1 در سال ۲۰۲۰
بیس نیست
مدل مفهومی ندارد
پرسشنامه ندارد
متغیر ندارد
فرضیه ندارد
رفرنس دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله
کد محصول ۱۲۲۳۷
لینک مقاله در سایت مرجع لینک این مقاله در سایت  Elsevier
نشریه الزویر – Elsevier

 

مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله 
فرمت ترجمه مقاله pdf و ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش
وضعیت ترجمه انجام شده و آماده دانلود
کیفیت ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش  ۲۱ (۲ صفحه رفرنس انگلیسی) صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin
ترجمه عناوین تصاویر و جداول ترجمه شده است 
ترجمه متون داخل تصاویر ترجمه شده است 
ترجمه متون داخل جداول ترجمه شده است 
ترجمه ضمیمه ندارد
ترجمه پاورقی ندارد
درج تصاویر در فایل ترجمه درج شده است  
درج جداول در فایل ترجمه درج شده است  
درج فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه ندارد
منابع داخل متن به صورت عدد درج شده است  
منابع انتهای متن به صورت انگلیسی درج شده است

 

فهرست مطالب
چکیده
۱ مقدمه
۲ مواد و روش ها
۲-۱ مکان های درمانگاهی
۲-۲ غربالگری افسردگی همگانی
۲-۳ خودگزارشی های VS6 بیش تر برای بیمارانی با نتیجه ی غربالگری مثبت به ازای PHQ-2
۲-۴ تشخیص بالینی بیمارانی با غربالگری مثبت
۲-۵ درمان و پایش بیمارانی دچار افسردگی
۲-۶ تحلیل های آماری
۳ نتایج
۳-۱ بیمارانی با غربالگری مثبت بر اساس PHQ-2
۳-۲ بیمارانی با تشخیص افسردگی
۳-۴ ملاقات های تکمیلی برای بیمارانی دچار افسردگی و دست کم ۱۸ هفته ثبت نام
۳-۵ بهبودی بیماران افسرده تحت دارودرمانی و مراقبت مبتنی بر سنجش و ۱پیگیری یا بیش تر
۴ بحث
منابع

 

بخشی از ترجمه

چکیده
هدف: این گزارش از پروژه ی VitalSign6 (وایتل ساین۶) انتخاب روش درمانی، نرخ پیگیری درمان، و پیامدهای بهبودی را بر اساس شدت افسردگی و با استفاده از مدل PCP-FIRST توصیف می کند.
روش ها: این تحلیل گذشته نگر شامل ۳۲۱۰۶ بیمار با سن ۱۲ سال به بالا است که با پرسشنامه ی سلامت بیمار ۲ آیتمی (PHQ-2) از تاریخ نوامبر ۲۰۱۶ تا ژولای ۲۰۱۹ در سطح ۳۷ درمانگاه مراقبت های اولیه غربالگری شدند. بیماران که طبق غربالگری PHQ-2 نتیجه شان مثبت بود (PHQ-2 ≥ ۳) یک PHQ نُه آیتمی (PHQ-9)، مقیاس های اختلال اضطراب فراگیر ۷ آیتمی، ارزیابی های بالینی، و ارزیابی برای مدیریت دارودرمانی با مراقبت مبتنی بر سنجش (MBC) دریافت کردند.
نتایج: از مجموع بیماران غربالگری شده با PHQ-2، ۷/۱۸ درصد (۳۲۱۰۶/۵۹۹۳) مثبت بودند و یک PHQ-9 دریافت کردند. از مجموع ۵۹۹۴ بیمار دارای PHQ-9، ۲۵۷۱ نفر یک تشخیص بالینی برای افسردگی دریافت کردند که از این میان ۳۳۳ نفر دارای عدم افسردگی یا افسردگی خفیف (PHQ < 10) و ۲۲۳۸ نفر دارای افسردگی متوسط تا شدید (PHQ ≥ ۱۰) بودند. از میان این ۳۳۳ بیمار دچار افسردگی خفیف یا عدم افسردگی، و ۲۲۳۸ بیمار دچار افسردگی متوسط تا شدید، دسترسی به اطلاعات ۲۶۶ و ۱۹۲۹ نفر به مدت دست کم ۱۸ هفته وجود دارد. از این میان، ۹/۵۴ درصد (۲۶۶/۱۴۶) بدون افسردگی یا افسردگی خفیف و ۱/۶۹ درصد (۱۹۲۹/۱۳۳۲) با افسردگی متوسط تا شدید روند درمانی را با دارودرمانی آغاز کردند. از مجموع ۱۴۷۸ بیمار با تشخیص بالینی افسردگی، که روند درمانی را با دارودرمانی آغاز کردند، ۱۰۴۶ نفر برای یک پیگیری یا بیش تر، و ۶۱۶ نفر برای سه پیگیری یا بیش تر در طول ۱۸ هفته مراجعه کردند. از میان ۱۰۴۶ بیمار با یک ملاقات پیگیری و بیش تر ظرف ۱۸ هفته، نرخ بهبودی برای بیمارانی دچار افسردگی خفیف، افسردگی متوسط تا شدید، و مجموع به ترتیب برابر با ۶/۵۵ درصد (۹۹/۶۶)، ۳۰ درصد (۹۴۱/۲۸۲)، و ۴/۳۲ درصد (۱۰۴۰/۳۳۸) بود.
نتیجه گیری: علی رغم این که این یک نمونه ی مراقبت معمول در دنیای واقعی است، پیامدهای بهبودی از نرخ مورد انتظار در جهان واقعی که در مراقبت های اولیه ۶ درصد است، بیش تر است.
۱- مقدمه
اختلال افسردگی اساسی (MDD) سالیانه بر ۱۰ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده تأثیر می گذارد، اما استفاده از درمان های کارامد کم تر از حد مطلوب است چنان که به طور میانگین ۸ سال میان آغاز اختلال افسردگی اساسی تا آغاز درمان فاصله وجود دارد [۱، ۲]. کارگروه خدمات پیشگیرانه ی ایالات متحده (USPSTF) غربالگری همگانی برای افسردگی در افراد ۱۲ ساله به بالا را توصیه کرده است [۳، ۴]. با وجود این، غربالگری افسردگی و درمان در محیط-های سرپایی در حد ضعیفی است چنان که بیش از نیمی از موارد اختلال افسردگی اساسی تشخیص داده نمی شوند [۷-۵]. در یک مطالعه ی مقطعیِ ملّی بر روی ملاقات های مراقبت های اولیه ی سرپایی در ایالات متحده، تنها ۳ تا ۴ درصد شامل غربالگری افسردگی بودند [۸].
۴- بحث
این گزارش، انتخاب روش درمان و نرخ پیگیری برای بیمارانی با عدم افسردگی یا افسردگی خفیف در مقایسه با افسردگی متوسط تا شدید و نیز پیامدهای بهبودی بیمارانی با افسردگی خفیف در برابر افسردگی متوسط تا شدید را که از طریق دارودرمانی و مراقبت مبتنی بر سنجش به مدت ۱۸ هفته در سطح ۳۷ درمانگاه مراقبت های اولیه ی کم-امکانات در این برنامه ی بهبود کیفیت تحت درمان قرار گرفتند، ارزیابی کرد. همان گونه که انتظار می رفت، بیماران بیش تری با افسردگی متوسط تا شدید در مقایسه با بیمارانی با افسردگی خفیف با دارودرمانی معالجه شدند. به طور کلی، از میان بیمارانی که با دارودرمانی و مراقبت مبتنی بر سنجش درمان شدند و دست کم برای یک ملاقات تکمیلی مراجعه کردند و به مدت ۱۸ هفته ثبت نام شدند، ۴/۳۲ درصد (۱۰۴۰/۳۳۸) از آنانی با PHQ-9 ≥ ۵ به بهبودی دست یافتند. در میان بیمارانی با افسردگی خفیف که دست کم یکبار مراجعه کردند، ۶/۵۵ درصد (۹۹/۵۶) دست کم پس از ۱۸ هفته رو به بهبود بودند، در حالی که ۳۰ درصد (۹۴۱/۲۸۲) از بیمارانی با افسردگی متوسط تا شدید به بهبودی دست یافتند. به طور مهمی، نرخ بهبودی با افزایش پیگیری های درمان بهتر شد، چنان که کسانی که دست کم دارای سه ملاقات پیگیری بودند بالاترین نرخ بهبودی را داشتند. نتایج رویکرد مراقبت های اولیه (PCP-first) با نتایج مراقبت های مشارکتی در جهان واقعی قابل قیاس هستند و در صورت تلفیق این دو رویکرد، بر مزایای بیش تری دلالت خواهد داشت [۲۱، ۲۲]. سه چهارم بیمارانی با تشخیص افسردگی دست کم یکبار مراجعه کردند، و فرسایش (ریزش) در مقایسه با نخستین همگروهی VitalSign6 بهبود یافت، که به ازای ۱، ۲ ملاقات پیگیری و بیش تر (≥ ۳) به ترتیب برابر با ۲/۳۰ درصد، ۶/۱۲ درصد و ۶/۱۱ درصد بودند.

 

بخشی از مقاله انگلیسی

Abstract

Purpose This report from VitalSign6 project describes treatment selection, follow-up rates and remission outcomes by initial depression severity using the PCP-FIRST model.

Methods This retrospective analysis included 32,106 patients aged ≥۱۲ years screened with the Patient Health Questionnaire 2-item (PHQ-2) from November 2016 to July 2019 across 37 primary care clinics. PHQ-2 positive-screen patients (PHQ-2 ≥ ۳) received 9-item PHQ (PHQ-9) and 7-item Generalized Anxiety Disorder scales, clinician assessments, and evaluation for pharmacotherapy management with measurement-based care (MBC).

Results Of PHQ-2 screened patients, 18.7% (5994/32,106) were positive and received a PHQ-9. Of 5994 patients with PHQ-9, 2571 received a clinical diagnosis of depression of whom, 333 had none-mild depression (PHQ-9 < 10) and 2238 had moderate-severe depression (PHQ-9 ≥ ۱۰). Of the 333 patients with none-mild depression and 2238 patients with moderate-severe depression, 266 and 1929 had at least 18 weeks of data available. Of these, 54.9% (146/266) with none-mild depression and 69.1% (1332/1929) with moderate-severe depression were started on pharmacotherapy. Of the 1478 patients with clinical diagnosis of depression, initiated on pharmacotherapy, 1046 returned for ≥۱ follow-up and 616 returned for ≥۳ follow-ups over 18 weeks. Of the 1046 patients with ≥۱ follow-up visit within 18 weeks, remission rates for patients with mild depression, moderate-severe depression, and overall were 55.6% (66/99), 30% (282/941), and 32.4% (338/1040) respectively.

Conclusions Despite this being a real-world, usual care sample, remission outcomes exceed real world remission rate expectations of 6% in primary care.

۱ Introduction

Major depressive disorder (MDD) affects up to 10% of adults in the United States annually, but the use of effective treatments is suboptimal with an average of eight years between onset of MDD to treatment initiation [1,2]. The United States Preventative Services Task Force (USPSTF) has recommended universal screening for depression in individuals 12 years or older [3,4]. Depression screening and treatment in outpatient settings, however, remains poor, with over half of MDD cases being undetected [5–۷]. In a national cross-sectional study of U.S. outpatient primary care visits, as few as 3% to 4% involved depression screening [8].

۴ Discussion

This report evaluated the treatment selection and follow-up rates for patients with none-mild versus moderate-severe depression and the remission outcomes of patients with mild versus moderate-severe depression treated with MBC pharmacotherapy over 18 weeks across 37 under-resourced primary care clinics in this quality improvement program. As expected, more patients with moderate-severe depression than mildly depressed patients were treated with pharmacotherapy. Overall, of patients treated with MBC pharmacotherapy that returned for at least one follow-up visit and were enrolled for 18 weeks, 32.4% (338/1040) of those with PHQ-9 ≥ ۵ reached remission. Of patients with mild depression that returned at least once, 55.6% (56/99) were in remission at 18 weeks, while 30% (282/941) of patients with moderatesevere depression reached remission. Importantly, rates of remission improved with number of follow-ups, with those having at least 3 follow-up visits having the greatest remission rate. Our PCP-First approach results are comparable to real-world collaborative care outcomes and also suggest further benefits if the two approaches are combined [21,22]. Three-fourths of patients diagnosed with depression returned at least once, and overall attrition improved compared to the first VitalSign6 cohort, which were 30.2%, 12.6%, and 11.6% for 1, 2, and ≥ ۳ follow-up visits, respectively.

 

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی
عنوان فارسی مقاله:

مدل مراقبت های اولیه برای غربالگری و درمان افسردگی: گزارش وایتل ساین۶ از یک همگروه دوم با ۳۲۱۰۶ بیمار

عنوان انگلیسی مقاله:

A primary care first (PCP-first) model to screen and treat depression: A VitalSign6 report from a second cohort of 32,106 patients

 
 
 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا