دانلود ترجمه مقاله میکروب های بی هوازی در جوامع پلی میکروبی و بیوفیلم های پیچیده (وایلی – 2018) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

نقش میکروب های بی هوازی در جوامع پلی میکروبی و بیوفیلم های پیچیده زخم پای افراد دیابتی

Role of anaerobes in polymicrobial communities and biofilms complicating diabetic foot ulcers

1 مقدمه
1.1 باکتری شناسیDFU، چشم انداز اطلاعات مربوط به کشت
1.2 پیشرفت در روش های ژنومی مولکولی برای تشریح میکروب های DFU
1.3 زیست لایه : مامن میکروبی که امکان همزیستی بین باکتری های هوازی و بی هوازی را فراهم می آورد
1.4مواد بی هوازی در زیست لایه های زخم های چند گونه ای
1.5 ترکیب میکرو ارگان های هوازی و بی هوازی
1.6 آیا وجود مواد بی هوازی نیازمند تغییر در اقدامات بالینی می باشد؟
2 نتیجه گیری
منابع

بافت های عفونی در پای افراد مبتلا به دیابت به شکل زخم پای دیابت (DFU) نشان دهنده یک پاتولوژی پیچیده جهت مدیریت برای پزشکان هستند. دلیل این پیچیدگی تا حدودی با ماهیت چند فاکتوری بودن بیماری در ارتباط است که می تواند در بر گیرنده موارد زیر باشد: تغییر طرح پا که منجر به افزایش فشار کف پا و نیروهای  مرتبط با بیماری شریانی و کاهش حس حفاظت از بافت می شود. به علاوه، با توجه به متغیرهای ذکر شده در بالا، می توان متوجه شد که وضعیت درمان تاخیری زخم تواند با وجود میکروارگانیسم های موجود در بافت زخمی در ارتباط باشد. در میکروبیولوژی، DFU مزمن به عنوان بیماری چند میکروبی تعریف شده است. نکته جالب، وجود و نقش احتمالی میکروارگان های هوازی در پاتولوژی DFU و چگونگی ارتباط آن با فرایند عفونی یا تاخیر درمان است. وجود عفونت هوازی در DFU به خوبی ارزیابی نشده اند که دلیل عمده آن وجود محدودیت در روشهای کشت قدیمی برای شناسایی آنها از نمونه ها می باشد. پیشرفت در تکنیک های مولکولی و میکروسکوپی باعث افزایش چشم انداز ما از میکروب های زخم و مشاهده رشد و رفتار (پلانکتونیک یا زیست لایه) موقعیت های میکرو ارگانیسم ها می شود. این مقاله وجود شواهد مربوط به نقش و اهمیت میکروب های هوازی در DFU و عفونت را بررسی می کند. تاکید ما در این مقاله معطوف بر بررسی پیشرفت های اخیر در ژن شناسی مولکولی و تکنیک های میکروسکوپی برای ارزیابی بهتر نقش باکتری های غیرهوازی در DFU مزمن و مراقبت زخم های زیست لایه می باشد.

1 مقدمه

دلیل زخم های پای دیابت (DFU) دارای ماهیت چند فاکتوری می باشد. این فاکتورها می توانند شامل وجود بیماری آوندی جانبی، اختلالات عصبی و برخی از تومورهایی باشند که می توانند به پوست صدمه وارد کنند. زمانی که پوست شکاف می خورد، ساختارهای زیرین پوست و بافت های نرم در معرض میکرو ارگانیسم های پلانکتونی یا پاتوژن های فرصت طلب قرار می گیرند. DFU نشانگر محیطی ایده آل برای ماندگاری میکروارگان ها می باشد، زیرا مکانی گرم، مرطوب و مغذی می باشد و این مطلب در شرایطی بیشتر روی می دهد که بافت جراحت و زخم داشته باشد. وقتی که این عامل با ویژگی های دیگر تغییر فعالیت ایمنی ترکیب شود (1)، می تواند بیانگر این مطلب باشد که چرا این زخم ها بر خلاف مراقبت های بهینه مدت زمان طولانی ماندگار هستند.

2 نتیجه گیری

در حالیکه وجود میکروارگانیسم های دارای ماهیت چند میکروبی در DFU مشهود است، اما شکاف اطلاعاتی گسترده ای در مورد تاثیر باکتری بی هوازی در زخم های مزمن DFu  و به طور کل در زخم های مزمن وجود دارد. دلیل وجود این شکاف می تواند وجود روشهای مختلف در تجزیه میکروب های بی هوازی باشد. آنچه شایان ذکر است وجود شواهدی است که تائید کننده وجود تعاملات ترکیبی بین موجودات هوازی و بی هوازی در زیست لایه ها می باشند. به هر حال، علیرغم اینکه تحقیقات کمی وجود دارند که وجود زیست لایه ها در زخم های مزمن را تائید می کنند، اما بعضی از روش های میکروبیولوژیکی و روش های مولکولی اطلاعاتی را در مورد ساختار زیست لایه های چند میکروبی در DFU ارائه نمی کنند. طراحی فیزیکی قدیمی زیست لایه در زیست لایه های منطقه ای مشاهده شده است، از این رو ساختارهای قارچی در زیست لایه ها در نظر گرفته نشده اند. متعاقبا، بررسی و مطالعه ویژگی های فیزیکی و شیمیایی ” ماندگاری” زیست لایه ها همچنان چالش مهمی است. متقابلا، تفاسیر و بررسی های انجام شده از زیست لایه ها کمک شایانی به افزایش اطلاعات مفید برای مدیریت و بررسی زیست لایه هایدارای اهمیت در حوزه سلامت عمومی می کنند.

Infected tissues in the feet of people with diabetes in the form of a diabetic foot ulcer (DFU) present a complex pathology for clinicians to manage. This is partly attributed to the multi-factorial nature of the disease, which may include; altered foot architecture leading to excessive plantar pressures and frictional forces peripheral arterial disease and loss of protective sensation. In addition, to the above comorbid variables, it is understood that a delayed wound healing state may be perpetuated by the presence of microorganisms residing in the wound tissue. The microbiology of chronic DFUs has often been reported as being polymicrobial. Of growing interest is the presence and potential role of anaerobic microorganisms in the pathology of DFUs and how they may contribute to the infective process or delayed healing. The presence of anaerobes in DFUs has been greatly underestimated, largely due to the limitations of conventional culture methods in identifying them from samples. Advancements in molecular and microscopy techniques have extended our view of the wound microbiome in addition to observing the growth and behaviour (planktonic or biofilm) of microorganisms in situ. This review paper will reflect on the evidence for the role and significance of anaerobes in DFUs and infection. A focus of this review will be to explore recent advancements in molecular genomics and microscopy techniques in order to better assess the roles of anaerobic bacteria in chronic DFUs and in biofilm-based wound care.

1 INTRODUCTION

The causality of a diabetic foot ulcer (DFU) is considered multi-factorial in origin. Such factors can include peripheral vascular disease, peripheral neuropathy and some form of trauma which may inflict damage to the skin. Once the skin is breached underlying structures of the skin and soft tissue are exposed to planktonic commensal microorganisms or opportunistic pathogens. DFUs present an ideal environment for harbouring microorganisms as they offer a warm, moist and nutritive home especially if devitalized tissue is present in the wound bed. When this is combined with several aspects of altered immunologic function,1 it may explain why some bacterial infections in people with diabetes persist despite optimal care.

2 CONCLUSION

Whilst the presence of microorganisms of a polymicrobial nature in DFUs is clearly evident there is still a large gap in knowledge over the distinct effect of anaerobic bacteria in the chronicity of DFUs and chronic wounds in general. This in part may be due to the varying methods of anaerobic microbiological isolation and evaluation and the models which are employed. What is intriguing is the evidence that supports the synergistic interactions between anaerobes and aerobes within in vitro biofilms. However, despite there being a small number of papers that identify the presence of biofilms within chronic wounds basic microbiological methods and even some molecular methods do not give us insight into the structure of a polymicrobial biofilm within these DFUs. The traditional physical architecture of a biofilm observed within in vitro biofilms, that is, mushroom structures are not considered to be found within in vivo biofilms. Consequently, studying and investigating the physical and chemical characteristics of “true to life” biofilms still remains a significant challenge. Despite this, our interpretations and extrapolations from in vitro biofilms has helped significantly to begin to develop information that is assisting with the management and study of biofilms of public health significance.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

نقش میکروب های بی هوازی در جوامع پلی میکروبی و بیوفیلم های پیچیده زخم پای افراد دیابتی

Role of anaerobes in polymicrobial communities and biofilms complicating diabetic foot ulcers