دانلود ترجمه مقاله تاثیر پروپولیس ایرانی بر بزاق موش های در معرض پرتو گاما – Joddd 2014

تاثیر پروپولیس ایرانی بر گنجایش آنتی اکسیدانی کل بزاق در موش های قرارگرفته در معرض پرتو گاما

Effect of Iranian Propolis on Salivary Total Antioxidant Capacity in Gamma-irradiated Rats

چکیده

سابقه و هدف

مواد و روش ها

نتایج

نتیجه گیری

مقدمه

مواد و روش ها

حیوانات

بره موم

روش های مطالعه

تجزیه و تحلیل آماری

نتایج

موکوزیت

آنتی اکسیدانت ها

بحث

چکیده

سابقه و هدف: خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی بره موم مورد مطالعه قرار گرفتند. از آنجا که بزاق حاوی آنتی اکسیدان ها است و پرتودرمانی سر و گردن به طور عمده بر بزاق تاثیر می گذارد، مکانیسم دفاعی آنتی-اکسیدان بزاق با تنش اکسیداتیو تولید شده توسط پرتودرمانی به خطر می افتد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی اثر بره موم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بزاق در موش های پرتودیده است.
مواد و روش ها: این مطالعه روی ۲۸ موش صحرایی ۷-۱۱ هفته (۲۰ ± ۱۶۰ گرم) انجام شد که به چهار گروه تقسیم شدند: سالین بدون پرتو (S)، سالین و پرتو (SR)، بره موم بدون پرتو (P) (400 mg/kg IP)، بره موم و پرتو (PR) (400 mg/kg IP). SP و PR در معرض ۱۵ Gy اشعه گاما به مدت ۷ دقیقه و ۳۹ ثانیه قرار گرفتند. موش ها تا ۱۰ روز، هر روز تزریق داخل صفاقی داشتند و زبان و لب شان روزانه از نظر موکوزیت بررسی شدند. نمونه بزاق نیز سه مرتبه در روزهای ۰، ۶ و ۱۰ گرفته شد.
نتایج: به نظر می رسد که بروز موکوزیت در PR در مقایسه با SR تاخیر دارد و شدت آن در مقایسه با PR به طور معنی داری بالاتر است. هیچ تغییرات معنی داری در سطح آنتی اکسیدان بزاق طی آزمایش مشاهده نشد، به جز گروه SR که در آن یک کاهش معنی دار مشاهده شد.
نتیجه گیری: بره موم ممکن است موجب کاهش یا تاخیر موکوزیت ناشی از تابش در مدل های حیوانی شود و همچنین ممکن است قادر به جلوگیری از کاهش میزان آنتی اکسیدان بزاق در موش های تابش دیده شود.

بحث

در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، اثر بره موم بر ظرفیت آنتی اکسیدان بزاق در موش های مواجه شده با پرتوی گاما مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس اثرات تنش اکسیداتیو، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی بره موم احتمال دارد که ویژگی آنتی اکسیدانی بره موم سبب کاهش شدت موکوزیت شود (۷-۱۵). مطالعات مطلب نژاد (۱۴) و قاسمی (۱۵) که شبیه به مطالعه حاضر روی موش صحرایی بوده است، شدت کم موکوزیت و بروز تاخری آن را در گروه دریافت کننده بره موم در مدت ۱۰ روز مطالعه نشان دادند. نتایج بالینی این مطالعه به خوبی یافته های فوق را تایید می کند. در تحقیقی که توسط Benderli و همکاران (۱۳) انجام شد، پرتودهی باعث افزایش MDA سرم (مالون دی آلدهید) و کاهش فعالیت کاتالاز و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) شد. سطوح بالاتر SOD و کاتالاز در سرم گروه دریافت کننده بره موم نیز مشاهده شد، که نشان دهنده اثر مثبت بره موم بر فعالیت آنتی اکسیدانی سرم است. از آنجا که بررسی هیستوپاتولوژیکی مخاط، هدف مطالعه حاضر بود، دوره مطالعه نسبت به مطالعات قبلی طولانی تر بود (۱۳-۱۵). بنابراین، نمونه های بزاق پس از بهبود زخم های دهانی (ده روز) برای ارزیابی تغییرات آنتی اکسیدانی گرفته شد و مشاهده شد که افزایش آنتی-اکسیدان های بزاق موازی با بهبود زخم های مخاطی دهان نیست. متأسفانه، به دلیل عدم وجود نمونه های سرم در این مطالعه، نمی توانستیم هیچ قضاوتی در مورد تغییر سرم داشته باشیم، مانند آنچه که در مطالعه Benderli دیده شد و تنها تغییرات آنتی اکسیدانی بزاق می تواند مورد قضاوت قرار گیرد. از آنجا که تغییرات آنتی اکسیدانی در بزاق ده روز و نه روز ششم (حداکثر موکوزیت) بعد از پرتودهی مشاهده شد، تغییرات آنتی-اکسیدانی بزاق بعد از ظهور موکوزیت ظاهر شد.

Abstract

Background and aims. The antioxidant and anti-inflammatory properties of propolis were studied. Since saliva contains antioxidants and radiotherapy of the head and neck mainly affects the saliva, salivary antioxidant defensive mechanism is compromised with oxidative stress produced by radiation therapy. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of propolis on salivary total antioxidant capacity in irradiated rats.
Materials and methods. The study was conducted on 28 rats, 7‒۱۱ weeks of age (160±۲۰ g), divided into four groups: saline with no radiation (S), saline and radiation (SR), propolis with no radiation (P) [400 mg/kg IP], propolis and radiation (PR) [400 mg/kg IP]. SP and PR were exposed to 15 Gy of gamma irradiation for 7 minutes and 39 seconds. The rats received intraperitoneal injections each day for 10 days, and their tongues and lips were daily examined for mucositis; saliva sample were also taken three times on days 0, 6, and 10.
Results. Mucositis incidence appeared to be delayed in the PR compared to the SR, and the severity was significantly higher in the SR compared to the PR. No significant alterations were observed in salivary antioxidant levels during the experiment, except the SR group in which a significant reduction was found.
Conclusion. Propolis might reduce and delay radiation-induced mucositis in animal models; it might be able to prevent the reduction in salivary antioxidant levels in irradiated rats as well.

Discussion

In the present in vitro study, the effect of propolis on total salivary antioxidant capacity was investigated in gamma-irradiated rats. According to radiationinduced oxidative-stress and anti-inflammatory, antioxidant and antimicrobial properties of propolis, it is likely that antioxidant property of the propolis will lead to a reduction in the severity of mucositis.7-15 In vitro studies by Motallebnejad14 and Ghassemi,15 similar to the present study on rats, showed lowintensity and delayed incidence of mucositis in propolis-receiving groups during the 10-day period of the study. The clinical results of the present study well confirmed the above findings. In an investigation by Benderli et al,13 radiation increased the serum MDA (Malondyaldehide) and decreased the activity of catalase and superoxide dismutase (SOD); higher levels of SOD and catalase were also measured in the serum of propolis-receiving group, indicating the beneficial effect of propolis on the serum antioxidant activity. Since mucosal histopathological examination was the aim of the present study, the study period was longer compared to previous research studies;13-15 hence, saliva samples were taken from the animals after improvement of oral lesions (ten days) for the evaluation of antioxidant changes, and it was observed that increases in salivary antioxidants were not parallel to improvements in oral mucositis lesions. Unfortunately, due to lack of serum samples in this study, no judgment can be made on serum changes, like what was seen in Benderli study, and merely the salivary antioxidant changes can be judged. Since salivary antioxidant alterations were observed ten days after irradiation rather than on the sixth day (the maximum mucositis), saliva antioxidant changes therefore appeared later than clinical appearance of mucositis.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

تاثیر پروپولیس ایرانی بر گنجایش آنتی اکسیدانی کل بزاق در موش های قرارگرفته در معرض پرتو گاما

Effect of Iranian Propolis on Salivary Total Antioxidant Capacity in Gamma-irradiated Rats