دانلود ترجمه مقاله نگاشت منابع در فاجعه طبیعی (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۷) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

نگاشت منابع در فاجعه طبیعی: مطالعه موردی ارزیابی زلزله نپال در سال ۲۰۱۵

Resource mapping during a natural disaster: A case study on the 2015 Nepal earthquake

چکیده

۱- مقدمه

۲- پژوهش های مرتبط

۳- روش انجام کار

۳-۱- فازهای(مراحل) زمانی فاجعه

۴- الزام فاز-معقول و در دسترس بودن(دسترس پذیری) منابع

۴-۱- منابع پزشکی

۴-۲- منابع انسانی

۴-۳- منابع زیربنایی

۴-۴- تاخیر در بسیج(تجهيز کردن) منابع در طول مراحل مختلف تسکین (ترمیم)

۵- مشکلات دیده شده و تجربه شده توسط کارگران امداد

۵-۱-مشکلات بالینی و فن آوری

۵-۲- مشکلات طبیعی

۵-۳-مشکلات اداری

۵-۴-مشکل کاهش سیاست

۶- نتیجه گیری

مقدمه

پژوهش های مرتبط

روش انجام کار

فازهای(مراحل) زمانی فاجعه

محدودیت های مطالعه

الزام فاز-معقول و در دسترس بودن(دسترس پذیری) منابع

منابع پزشکی

منابع انسانی

منابع زیربنایی

تاخیر در بسیج(تجهيز کردن) منابع در طول مراحل مختلف تسکین (ترمیم)

مشکلات دیده شده و تجربه شده توسط کارگران امداد

مشکلات بالینی و فن آوری

مشکلات طبیعی

مشکلات اداری

مشکل کاهش سیاست

نتیجه گیری

چکیده

هر فاجعه طبیعی بزرگی مانند زمین لرزه که رخ می دهد نیاز فوری به انواع مختلف منابع دارد یعنی منطقه ای که به طور عمده دارای منابع پزشکی، منابع انسانی و منابع زیربنایی باشد. اینکه به چه سرعت نیاز به منابع را می توان تامین نمود تعیین کننده میزان آسیب و تلفات انسانی در آن فاجعه است. از این رو، آگاهی داشتن درباره اینکه چه نوع منابعی معمولا پس از یک فاجعه مورد نیاز است، باعث می شود تا سازمانها بهتر بتوانند برای راه حل های مهم برنامه ریزی نمایند و هم چنین بتواند برای کاهش هر گونه فاجعه آتی نیز آماده تر باشد. هدف از این مطالعه این است که نیازهای منابع را در طول یک فاجعه بزرگ مثل زمین لرزه رخ داده در نپال و بخش هایی از هند در آوریل سال ۲۰۱۵ – ارزیابی شوند. این پژوهش با همکاری پزشکان برای شما (DFY) که یک سازمان بشردوستانه از متخصصان پزشکی است، انجام گرفت و این سازمان نیز در فاجعه های مختلف کار می کنند. مجموعه ای از پیام های واتس اپ در میان اعضای DFY که در این فاجعه مشغول به کار بودند، مبادله می شد؛ این پیام ها از مناطقی واقع در نپال تحت تاثیر گرفته شده بودند جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند تا نیازهای متنوع منابع و تاخیر مربوط به بسیج چنین منابع را شناسایی کنند. این مطالعه نشان داد که در مورد انواع مختلف منابع ، نیازهای فزاینده ای وجود دارد و همچنین آشکار می کند که برای منابع مختلف، بین نیاز و دسترسی واقعی منابع تاخیرهای قابل توجهی وجود دارد. اکتشافات این مطالعه نه تنها به مدیریت ریسک فاجعه در نپال کمک می کند بلکه به برنامه ریزی به منظور آمادگی بیشتر در سایر مناطق آسیب زا در جهان نیز کمک می کند.

۶- نتیجه گیری

این مطالعه پس از این، یک مجموعه داده ای از پیام های واتس آپ را که در میان اعضای “پزشکان برای شما” در نتیجه زمین لرزه نپال در ماه آوریل ۲۰۱۵ مبادله شده بود، را تحلیل می کند. در مقایسه با آثار قبلی که بر داده های جمع آوری شده از رسانه های اجتماعی آنلاین مانند توییتر / فیس بوک تکیه می کردند، داده های این تحقیق قابل اعتماد تر هستند، چرا که از متخصصین پزشکی که شناخته شده اند به دست آمده که در سایت فاجعه حضور داشته اند. سهم اصلی این مطالعه موارد زیر هستند: (i) شناسایی الزامات منابع مختلف، و (ii) مطالعه در مورد چگونگی رفع نیازهای منابع متنوع در طی مراحل مختلف فاجعه. علاوه بر این، چندین مشکل کمکی که کارگران امداد با آن مواجه می شوند نیز سرپرستی می شود. در حالی که مشاهدات در مورد تاخیر در بسیج منابع به فاجعه خاص اختصاص دارد، شناسایی منابع مورد نیاز پس از یک زلزله نسبت به سایر بلایای طبیعی مشابه (به ویژه در مناطق جغرافیایی مشابه) قابل تشخیص است.

Abstract

Any major natural disaster, such as an earthquake, is accompanied by an urgent need for various types of resources in the disaster-affected region, which primarily includes medical resources, human resources, and infrastructural resources. How quickly this need for resources can be satisfied might critically determine the extent of damage and human casualties in the aftermath of the disaster. Hence, knowledge about what type of resources are usually needed in the aftermath of a disaster is important for responding organizations for planning formative solutions, to be better prepared to mitigate any upcoming disaster. The goal of this study is to curate the resource needs during a major disaster – the earthquake in Nepal and parts of India in April 2015. This work has been carried out in association with Doctors For You (DFY), a humanitarian organization of medical professionals who work in various disasters-affected regions. A large set of WhatsApp messages exchanged among DFY members who were working in the disaster-affected areas of Nepal was collected and analyzed to identify the different resource requirements and the corresponding delay in the mobilization of such resources. The study revealed detailed phase-wise requirement of various types of resources and also suggested that for several resources, there was a significant delay between the requirement and the actual availability of the resources. The acumens from this study will not only help disaster risk management in Nepal but also help in preparedness planning in other earthquake-prone regions of the world.

۶- Conclusion

This post hoc study analyzes a dataset of WhatsApp messages exchanged among members of ‘Doctors For You’ in the aftermath of the Nepal earthquake in April 2015. In contrast to prior works which rely on crowd-sourced data from online social media like Twitter / Facebook, the data in this study is more reliable since it is obtained from medical experts who are known to have been present at the disaster site. The main contributions of the study are (i) identification of the requirements of various resources, and (ii) studying how quickly the requirements of different resources could be met, during different phases of the disaster. Additionally, several auxiliary problems faced by the relief workers are also curated. While the observations regarding delays in resource mobilization are specific to the particular disaster, the identification of resources that are needed after an earthquake is generalizable to other disasters of a similar nature (especially in similar geographical regions).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

نگاشت منابع در فاجعه طبیعی: مطالعه موردی ارزیابی زلزله نپال در سال ۲۰۱۵

Resource mapping during a natural disaster: A case study on the 2015 Nepal earthquake