دانلود ترجمه مقاله نقش نهانی پروبیوتیک در پیشگیری از سرطان کولورکتال – ۲۰۱۲ BMC

چکیده

پیش‌زمینه

بحث

مکانیسم‌های مهار CRC توسط پروبیوتیک ها

تغییر متابولیسم میکروفلور روده

غیر فعال کردن ترکیبات سرطان زا

رقابت با میکروبیوتای فاسد کننده و بیماری زا

بهبود پاسخ ایمنی میزبان

اثرات ضد تکثیری توسط تنظیم آپوپتوز و تمایز سلولی

تخمیر غذاهای هضم نشده

مهار مسیرهای سیگنالینگ تیروزین کیناز

نتیجه گیری

چکیده

پیش زمینه سرطان کلورکتال نماینده¬ی یکی از معمول‌ترین بیماری‌های زیان‌بار در بخش معدی روده‌ای می‌باشد. به علت تفاوت‌های موجود در عادت غذایی و سبک زندگی، این نئوپلاسم در کشورهای صنعتی معمول‌تر از کشورهای درحال‌توسعه می‌باشد. شواهد به‌دست‌آمده از یک طیف وسیعی از منابع، از این فرض حمایت می‌کنند که ارتباط بین رژیم غذایی و سرطان کلورکتال ممکن است ناشی از یک عدم تعادل در میکروفلور روده باشد. بحث باکتری‌های پروبیوتیک، میکروارگانیسم‌های زنده‌ای می‌باشند که زمانی که به مقدار کافی تجویز شوند، یک مزیت سلامتی را به میزبان اعطا می‌کنند، و آن‌ها از چشم‌انداز اثرات ضد توموری‌شان موردمطالعه قرارگرفته‌اند. مطالعات مولکولی و in vivo، یافته‌های تشویقی را نشان داده‌اند که از نقش پروبیوتیک¬ها در پیش‌گیری از سرطان کلورکتال حمایت می‌کنند. خلاصه چندین مکانیسم می‌تواند فعالیت پیشگیرانه‌ی پروبیوتیک¬ها را در مقابل هجوم سرطان کلورکتال توضیح دهد. آن‌ها شامل تغییر میکروفلور روده، عدم فعال‌سازی ترکیبات سرطان‌زا، رقابت با میکروبیوتای بیماری‌زا و فاسد کننده؛ بهبود پاسخ ایمنی میزبان؛ اثرات ضد تکثیری توسط تنظیم آپوپتوز و تمایز سلولی؛ تخمیر غذای هضم نشده؛ مهار مسیرهای سیگنالینگ تیروزین کیناز می‌باشد.

نتیجه گیری

اگرچه یک طیف وسیعی از مطالعات، موجب رشد یافته های قابل توجه در سال های اخیر شده اند، اما هنوز دستیابی به شواهد بالینی جامع که از نقش پروبیوتیک ها در پروفیلاکسی های CRC حمایت کنند، ممکن نیست. از آنجایی که CRC یک نقطه انتهایی غیرعملی از نظر تعداد افراد، هزینه، دوره ی مطالعه و ملاحظات اخلاقی می باشد، اما مطالعات مداخله ی پروبیوتیک اغلب از رخداد ضایعات پرنئوپلاستی یا بیومارکرهای حدواسط سرطان به عنوان یک نقطه ی انتهایی استفاده کرده اند (۱۱۰،۱۱۱). چندین مکانیسم می توانند فعالیت پیش گیرانه ی پروبیوتیک ها در برابر آغاز CRC را توضیح دهند. همه ی مکانیسم های پیش گیری از CRC که قبلا بحث شده اند، در درجات مختلف از مطالعات in vitro و مدل حیوانی حمایت کرده اند، که برخی از آن ها حتی از مطالعات بالینی انسانی آمده اند. ما هنوز قادر به تعیین مکانیسم هایی که بیشترین اثر را دارند نیستیم. به احتمال زیاد، سویه های دور پروبیوتیک ها با مکانیسم های اختصاصی عمل می کنند. بررسی های بیشتر قویا به منظور تایید تاثیر هر مکانیسم و سودمندی واقعی پروبیوتیک ها در پیش گیری از CRC مورد نیاز هستند.

Abstract

Background: Colorectal cancer represents the most common malignancy of the gastrointestinal tract. Owing to differences in dietary habits and lifestyle, this neoplasm is more common in industrialized countries than in developing ones. Evidence from a wide range of sources supports the assumption that the link between diet and colorectal cancer may be due to an imbalance of the intestinal microflora. Discussion: Probiotic bacteria are live microorganisms that, when administered in adequate amounts, confer a healthy benefit on the host, and they have been investigated for their protective anti-tumor effects. In vivo and molecular studies have displayed encouraging findings that support a role of probiotics in colorectal cancer prevention. Summary: Several mechanisms could explain the preventive action of probiotics against colorectal cancer onset. They include: alteration of the intestinal microflora; inactivation of cancerogenic compounds; competition with putrefactive and pathogenic microbiota; improvement of the host’s immune response; anti-proliferative effects via regulation of apoptosis and cell differentiation; fermentation of undigested food; inhibition of tyrosine kinase signaling pathways.

Conclusions

Although a wide range of studies have brought to growing remarkable findings in recent years, it has not still been possible to obtain conclusive clinical evidence supporting the role of probiotics in CRC prophylaxis. Since CRC is an impractical endpoint in terms of numbers of subjects, cost, study duration and ethical considerations, probiotic intervention studies often use recurrence of preneoplastic lesions or intermediate biomarkers of cancer as an endpoint [110,111]. Several mechanisms could explain the preventive action of probiotics against CRC onset. All of the CRC-preventing mechanisms previously discussed are supported in varying degrees from in vitro and animal model studies, some of them even from human clinical studies. We are not still able to determine which mechanisms are most effective. Most likely distinct strains of probiotics operate with specific mechanisms. Further investigations are strongly required in order to establish the impact of each mechanism and the real usefulness of probiotics in CRC prevention.