دانلود ترجمه مقاله ناهمگنی خوشه ژن vanA در جدایه های بالینی انتروکوک (ACM سال ۱۹۹۵) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

ناهمگنی خوشه ژن vanA در جدایه های بالینی انتروکوک از دانشگاه نورت ایسترن ایالات متحده

Heterogeneity of the vanA Gene Cluster in Clinical Isolates of Enterococci from the Northeastern United States

مواد و روش ها

نتایج و بحث

در چندین گونه از استرپتوکوکوس فسیوم ایزوله شده در اروپا، خوشه ژن هایی که با مقاومت سطح بالا نسبت به وانکومایسین کدگذاری می شوند ( فنوتیپ VanA ) روی یک ترانسیوزون-kb  ۱۰٫۸۵ ، Tn1546، یا کم و بیش مرتبط با عناصر قرار می گیرند. برای تعیین اینکه آیا Tn1546 در جدایه های انتروکوکی اخیر از شمال شرق ایالت متحده آمریکا، محافظت شد یا خیر؛ هفت گونه به وسیله ی محدودیت انتقال و هیبریداسیون DNA با پروب هایی از خوشه ی Van مورد مقایسه قرار گرفتند. دو تا از هفت گونه، شامل دنباله های سالم مشابه- Tn1546 بودند؛ با این حال، در پنج مورد از گونه ها، ساختار خوشه Van متفاوت از Tn1546 بود. سه مورد از پنج گونه همراه با تغییرات یک قطعه DNA جدید در درون خوشه ژن را دارا بودند. این قطعه ۱,۴۹۶-bp شبیه به IS1165 از لوکونوستوک مزانتروئیدس و IS1181 از استافیلوکوکوس اورئوس بود و به وسیله ی تکرار های معیوب و وارونه ۲۳ و ۲۴-bp و تکرارهای ۸-bp مستقیم در پهلو قرار گرفت. براساس این یافته ها، ما نشان می دهیم که این عناصر یک پیوند جدید مشابه با توالیIS1251 را در بر می گیرد. نسخه های متعددی از IS1251 نیز در سایر سایت ها در هر دو جدایه های بالینی مقاوم و آسیب پذیر وجود داشت. یافته های ما نشان می دهد که خوشه Van در جدایه های اخیر از شمال شرق ایالت متحده آمریکا در گونه های فنوتیپ VanA اروپایی اولیه از زمان حاضر متفاوت است.

 آنتی بیوتیک های گلیکوپپتید مانند وانکومایسین با پیوند به انتهای دی-آلانیل-دی-آلانین پری کورسور پپتیدوگلیکان، که بازدارنده ی سنتز دیواره ی سلولی می باشد (۲۶) عمل می کنند. به طور گسترده ای فرض گردید که این ترمینوس در میان گونه های باکتری های حقیقی تولید کننده ی پپتیدوگلیکان ( دیواره ی سلولی باکتریایی ) در دسترس است و از این رو مقاومت وانکومایسین برای ادغام در غیاب یک مانع برای پیوند وانکومایسین، مانند غشای خارجی باکتری های گرم منفی غیر محتمل بود. با این وجود، جدایه های وانکومایسین مقاوم استرپتوکوکوس فسیوم در فرانسه در سال ۱۹۸۶ شناسایی شدند (۲۲). گونه های آنتروکوک مقاوم متعاقباً در سراسر جهان ایزوله شدند و در سال ۱۹۹۳ میزان شیوع برآورد شده مقاومت گلیکوپپتید در میان جدایه های چند گونه استرپتوکوکوس از قطعه های مراقبت ویژه در ایالات متحده آمریکا، ۱۴% بود (۲۴). 

In several strains of Enterococcus faecium isolated in Europe, the cluster of genes encoding high-level resistance to vancomycin (VanA phenotype) resides on a 10.85-kb transposon, Tn1546, or closely related elements. To determine whether Tn1546 was conserved in recent enterococcal isolates from the northeastern United States, seven strains were compared by restriction mapping and DNA hybridization with probes from within the van cluster. Two of the seven strains contained intact Tn1546-like sequences; however, in five of the strains, the organization of the van cluster differed from that of Tn1546. Three of the five strains with variations harbored a novel DNA segment within the van gene cluster. This 1,496-bp segment was similar to IS1165 of Leuconostoc mesenteroides and IS1181 of Staphylococcus aureus and was flanked by 24- and 23-bp imperfect inverted repeats and 8-bp direct repeats. On the basis of these findings, we propose that this element comprises a novel insertion-like sequence, IS1251. Multiple copies of IS1251 were also present at other sites in both resistant and susceptible clinical isolates. Our findings suggest that the van cluster in recent isolates from the northeastern United States differs from that present in the early European VanA phenotype strains.

Glycopeptide antibiotics such as vancomycin act by binding to the D-alanyl-D-alanine terminus of peptidoglycan precursors, preventing cell wall synthesis (26). It had been widely assumed that this terminus was ubiquitous among eubacterial species producing peptidoglycan and that vancomycin resistance was therefore unlikely to emerge in the absence of a barrier to vancomycin binding, such as the outer membrane of gram-negative bacteria. Nonetheless, vancomycin-resistant isolates of Enterococcus faecium were identified in France in 1986 (22). Resistant enterococcal strains have subsequently been isolated worldwide, and in 1993 the estimated incidence of glycopeptide resistance among isolates of Enterococcus spp. from intensive care units in the United States was 14% (24).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

ناهمگنی خوشه ژن vanA در جدایه های بالینی انتروکوک از دانشگاه نورت ایسترن ایالات متحده

Heterogeneity of the vanA Gene Cluster in Clinical Isolates of Enterococci from the Northeastern United States