دانلود ترجمه مقاله نانوکامپوزیت های پلیمری جدید شامل سیلیکای کاربردی (اسپرینگر 2019) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

نانوکامپوزیت های پلیمری جدید شامل سیلیکای کاربردی با گروه تری آزول برای استفاده های دندانی

Novel Polymer Nanocomposites Comprising Triazole Functional Silica for Dental Application

چکیده
1- مقدمه
2- بخش تجربی
2-1- مواد
2-2- آماده سازی نمونه
3- مشخصه یابی
4- نتایج و بحث
4-1- FT-IR
4-2- مورفولوژی کامپوزیت های شکسته شده
4-3- آنالیز توزین حرارتی
4-4- جذب و انحلال پذیری الکترولیت های کامپوزیت
4-5- آنالیز مکانیکی
4-6- تست سمیت سلولی
5- نتیجه گیری
منابع

چکیده

در این پژوهش، سنتز رزین های پلیمری نانوکامپوزیتی جدید حاوی گروه های عاملی تری آزول تحقق یافت. نانوذرات سیلیکا با استفاده از روش سل-ژل موسوم به فرآیند استوبر تولید شدند. سپس سطح ذرات با H1-1,2,4-تری آزول اصلاح شد تا نانوذرات سیلکای عامل دار تشکیل گردد. با قرار دادن نانوذرات عامل دار در کسر وزنی های مختلف Bis-GMA/TEGDMA ، نانوکامپوزیت های دندانی تولید شد. سیستم آغازگر شامل CQ/EDMAB با نسبت درصد وزنی 4/0 : 1/0 بود؛ سپس فتوپلیمریزاسیون توسط نور LED با طول موج 500-450 نانومتر و دانسیته توان mW/cm2 1000 انجام شد. از آنالیز FT-IR برای تایید ساختارهای نهایی نانوذرات عامل دار و همچنین نانوکامپوزیت ها استفاده شد. مورفولوژی سطح مواد توسط SEM و خواص حرارتی آن ها به وسیله TGA مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. به منظور ارزیابی زیست پذیری سلولی و خواص مکانیکی مواد به ترتیب از تست سمیت سلولی و آزمون مکانیکی استفاده شد. آزمون های جذب و انحلال پذیری روی فرمولاسیون های مختلف انجام شد تا مقادیر متوسط جذب و انحلال پذیری مواد به دست آید. نتایج تست ها حاکی از آن بود که ترکیب رزین های نانوکامپوزیتی تاثیر قابل ملاحظه ای روی خواص آن ها دارد.

5- نتیجه گیری

در این پژوهش، رزین های نانوکامپوزیتی پلیمری حاوی مقادیر مختلف نانوذرات سیلیکای اصلاح شده با 1H-1,2,4-تری آزول مورد بررسی قرار گرفت. سیلیکای عامل دار تولید شد و سپس به طور همگن در ماتریس رزین پلیمری توزیع شد (همانطور که آنالیز SEM ثابت کرد). نتایج آنالیز توزین حرارتی (TGA) پایداری حرارتی مناسب نانوکامپوزیت ها تا حداقل دمای 100 درجه سانتیگراد را نشان داد. مقادیر متوسط جذب و انحلال پذیری با افزایش مقدار فیلر افزایش یافت؛ یعنی برای نمونه A1-A6 به ترتیب برابر mg/mm3 3760/-072/0 و mg/mm3 257/0-052/0 بود. تست سمیت سلولی نشان داد که A1 ، A2 و A3 سمیت متوسطی دارند درحالیکه نمونه های A4 ، A5 و A6 در مقایسه با نمونه های کنترل بسیار سمی هستند. اندازه گیری های مکانیکی، بیشترین و کمترین مقادیر استحکام فشاری (MPa 3/33±241 و MPa 14/14±67) و مدول الاستیک (GPa 30/0±92333/2 و GPa 36/1±00/4) را مشخص کرد. نتایج نشان داد با افزایش مقدار فیلر، استحکام فشاری و مدول الاستیک کاهش می یابد. همچنین نشان داده شد که رزین های نانوکامپوزیتی A1-A3 گزینه های نویدبخشی بوده و می توانند برای کاربرد دندانی پیشنهاد شوند.

Abstract

In the present work, the synthesis of novel nanocomposite polymer resins with silica bearing triazole functional groups was realized. Silica nanoparticles were produced by sol-gel method known as stöber process. Then the surface was modified with 1H-1,2,4- triazole to form functional silica nanoparticles. Dental nanocomposites were produced by insertion of functional nanoparticles into the Bis-GMA/TEGDMA different weight fractions. The initiator system was CQ/EDMAB:0.1:0.4 wt%, and then photopolymerization was carried out by means of LED light having wavelength of 450 nm–500 nm and power density of 1000 mW/cm2 . FT-IR used to confirm the final structures of the functional nanoparticles as well as nanocomposites. The surface morphology of the materials was analyzed by SEM and thermal properties were studied by TGA. Cytotoxicity test and mechanical test were carried out to evaluate cell viability and mechanical properties of the materials, respectively. Sorption and solubility were conducted on the different formulations to obtain the mean sorption and solubility values of the materials. The test results demonstrated that the composition of the nanocomposite resins significantly changed their properties compared to control samples.

5- Conclusions

In the present work, polymer nanocomposite resins comprising various fractions of 1H-1,2,4-triazole modified nanosilica particles were investigated. Functional silica was produced and then homogeneously dispersed in the polymer resin matrix as confirmed by SEM analysis. Thermogravimetric (TGA) results showed an adequate thermal stability of nanocomposite up to at least 100 °C. Water sorption and solubility mean values were increased with the filler amount, i.e., for A1-A6 0.072–0.376 mg/ mm3 and 0.052–0.257 mg/mm3 , respectively. Cytotoxicity analysis showed that A1, A2, and A3 are moderately toxic, whereas, A4, A5, and A6 are very toxic compared to the Teflon-made controls. The mechanical measurements yielded maximum and minimum values for compression strength (241 ± 33.3 and 67 ± 14.14 MPa), elastic modulus (2.92333 ± 0.30 and 4.00 ± 1.36 GPa). The results indicated that there is a decrease in the compression strength and elastic modulus, with increasing the filler content. It was demonstrated that the nanocomposite resins so-called A1-A3 are promising candidates and could be suggested for dental application.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

نانوکامپوزیت های پلیمری جدید شامل سیلیکای کاربردی با گروه تری آزول برای استفاده های دندانی

Novel Polymer Nanocomposites Comprising Triazole Functional Silica for Dental Application