دانلود ترجمه مقاله معیار الکتروکاردیوگرام برای تشخیص هایپرتروفی بطن چپ (ساینس دایرکت – الزویر ۲۰۱۷) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

معیار الکتروکاردیوگرام برای تشخیص هایپرتروفی بطن چپ

Electrocardiographic Criteria for the Diagnosis of Left Ventricular Hypertrophy

چکیده

روش ها

نتایج

گروه تست

مباحث

محدودیت های مطالعه

جمع بندی

چکیده

پیش زمینه : معیار های الکتروکاردیوگرافی (ECG) برای تشخیص هایپروفی بطن چپ (LVH) ، حساسیت کمی دارد.

اهداف : هدف این مطالعه ارزیابی کردن روش جدید برای بهبود عملکرد تشخیصی الکتروکاردیوگرام می باشد.

روش ها : این مطالعه در دو گروه مختلف انجام شده است که یک گروه به عنوان گروه تست و یک گروه به عنوان گروه اعتبار سنجی مورد استفاده قرار می گیرد. در مجموعه این گروه ۹۴ بیمار مورد ارزیابی قرار گرفته اند که ۴۷ نفر از آن ها با تشخیص فشار خون شدید و ۴۷ نفر با فشار خون بالا در زمان پذیرش در بیمارستان، گروه بندی شده اند. در این قسمت برای تخمین زدن شاخص جرم بطنی، از اکوکاردیوگرافی استفاده شده است. تحلیل مساحت زیر منحنی (AUC) در این مطالعه برای مقایسه ی ثبت سیگنال با یک کانال و یا کانال های ترکیبی، مورد استفاده قرار گرفته است. معیار ECG پیشنهاد شده در این قسمت شامل اندازه گیری کردن دامنه ی عمیق ترین موج S (S D) در هر کانال منفرد و اضافه کردن آن به دامنه ی موج S V4 ( SV4) می باشد. معیار های پذیرفته شده ی فعلی برای LVH ECG مانند ولتاژ کورنل و سوکولف – لیون در این قسمت برای مقایسه مورد استفاده قرار گرفته است. گروه اعتبار سنجی در این قسمت شامل ۱۱۲ بیمار است که پشت سر هم برای اکووکاردیوگرام پذیرش شده اند و تشخیص اولیه برای این بیماران در زمان پذیرش در نظر گرفته نشده است.

نتایج : SD در این قسمت به عنوان صحیح ترین ارزیابی تک کاناله برای تشخیص LVH ، مورد استفاده قرار گرفته است LVH (AUC: 0.80; p < 0.001). زمانی که ما هر دو گروه را مقایسه می کنیم، معیار SD + SV4 نسبت به ولتاژ کوورنل ، با حساسیت بسیار بالاتری ، عملکرد بهتری داشت ( ۶۲ % حساسیت ، با بازه های اطمینان CI 95% ، ۵۰% به ۷۲% ، در مقایسه با ۳۵% حساسیت با بازه های CI=95% به صورت ۲۴% به ۴۶ % ). حساسیت ویژه ی تمام این معیار ها بالاتر از ۹۰% بود و هیچ تفاوت محسوسی بین آن ها وجود نداشت.

جمع بندی : معیار پیشنهاد شده برای LVH موجب بهبود حساسیت و صحت کلی تست شد.

محدودیت های مطالعه

محدودیت های این مطالعه شامل تک مرکز بودن ، طراحی گذشته نگر و سایز نمونه ی نسبتا کوچک در این مطالعه می باشد. به علاوه، محدودیت های مشخص برای روش آماری AUC وجود دارد. در هر صورت، روش شناسی ها و جمعیت کلی ای مطالعه مشابه با مطالعه های ECG-LVH قبلی می باشد. یکی دیگر از محدودیت های این مطالعه این است که جرم بطنی و شاخص جرم بطنی چپ با استفاده از اکوکاردیوگرافی های دو بعدی اندازه گیری می شود در حالی که گزارش ها نشان می دهد که تصویر برداری های رزونانس مغناطیسی قلبی می تواند صحت بهتری را ایجاد کند. به علاوه، عامل اصلی تعیین کننده ی LVH در این مطالعه ها، جرم بطن سمت چپ می باشد. این روش ساده موجب می شود که بازسازی های هایپرتروفی در بافت های میوکارد که در مراحل اولیه شکل می گیرد و ممکن است بر روی نتایج متفاوت مشاهده شده در میان الکتروکاردیوگرام و اکوکاردیوم، تاثیر داشته باشد. در هر صورت، اکوکاردیوگرافی قابلیت تولید مجدد نتایج برای تشخیص LVH را دارد و رایج ترین روشی است که در شرایط عملی بالینی ، مورد استفاده قرار می گیرد.

Abstract

Background Current electrocardiographic (ECG) criteria for the diagnosis of left ventricular hypertrophy (LVH) have low sensitivity.

Objectives The goal of this study was to test a new method to improve the diagnostic performance of the electrocardiogram.

Methods The study was divided into 2 groups, a test and a validation cohort. In the test cohort, 94 patients were analyzed, including 47 with the diagnosis of hypertensive crisis and 47 with normal blood pressure at admission. Echocardiography was used to estimate the left ventricular mass index. Area under the curve (AUC) analysis was used for comparison of single and combined leads. The McNemar test was used to assess agreement among the ECG criteria against the left ventricular mass index. The proposed ECG criteria involved measuring the amplitude of the deepest S wave (SD) in any single lead and adding it to the S wave amplitude of lead V4 (SV4). Currently accepted LVH ECG criteria such as Cornell voltage and Sokolow-Lyon were used for comparison. The validation cohort consisted of 122 consecutive patients referred for an echocardiogram regardless of the admitting diagnosis.

Results The SD was the most accurate single lead measurement for the diagnosis of LVH (AUC: 0.80; p < 0.001). When both cohorts were analyzed, the SD + SV4 criteria outperformed Cornell voltage with a significantly higher sensitivity (62% [95% confidence interval [CI]: 50% to 72%] vs. 35% [95% CI: 24% to 46%]). The specificities of all the criteria were ≥۹۰%, with no significant difference among them.

Conclusions The proposed criteria for the ECG diagnosis of LVH improved the sensitivity and overall accuracy of the test.

STUDY LIMITATIONS

The limitations of this study include its single-center, retrospective design and relatively small sample size. In addition, there are known limitations to the AUC statistical method (20,21). Nonetheless, the methodology and overall populations were similar to those used in previous landmark ECG-LVH studies (22,23). Another limitation is that the left ventricular mass and left ventricular mass index were estimated by using two-dimensional echocardiography, despite reports demonstrating superior accuracy of cardiac magnetic resonance imaging (3,12). In addition, the main determinant of LVH in this study was the left ventricular mass. This simplistic approach ignores the hypertrophic rebuilding of myocardial tissue that occurs in early stages and may contribute to the discrepancies seen among electrocardiogram and echocardiogram measurements (17,24). Nonetheless, echocardiography is known to have good reproducibility for the diagnosis of LVH and remains the most frequently used method in clinical practice (25).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

معیار الکتروکاردیوگرام برای تشخیص هایپرتروفی بطن چپ

Electrocardiographic Criteria for the Diagnosis of Left Ventricular Hypertrophy