دانلود ترجمه مقاله معماری به عنوان تجربه ادغام جهان و نفس (2018) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

معماری به عنوان تجربه ادغام جهان و نفس

Architecture as Experience: The fusion of the world and the self

چکیده

مقدمه

معماری و معیارهای علمی

رویکرد شاعرانه و پدیده‌شناختی

معنای تجربه

زمان در تجربه معماری

برخورد با معماری

درک شهودی معماری

بصیرت و حس وجودی

ادراک، تجربه و تخیل

پدیده‌های رابطه‌ای

چکیده

پدیده پیچیده معماری از دسته بندی های ناسازگار و متضاد متعدد افکار، نیات، عواطف، تعاملات و کنش‌ها تشکیل شده که در چارچوب نظریه واحد معماری خلاصه شده‌اند. گذشته از این، هنر و معماری، جای آثار مادی، در رویارویی و تجربه ذهنی‌شان شکل می‌گیرند. ما با آثار معماری و هنر روبرو شده و زندگی می‌کنیم، جای آنکه آنها را با فکر درک کنیم.
معماری معمولاً در درجه اول به عنوان نوع هنر بصری درک، تدریس، استفاده و ارزیابی می‌شود. اما، ما به واسطه تمام حس وجودی‌مان با بناها و محیط‌ها روبرو می‌شویم. ادراکات از تعامل با حافظه و تخیل تجربه‌ای را شکل می‌دهند که معنا و مدتی زودگذر دارد. هنر و معماری اساساً پدیده‌های رابطه‌ایند، چرا که، جای آنکه خود یا مولفین‌شان را تجلی کنند، هستی ما در دنیا را ابراز می‌کنند. علاقه به معماری، به عنوان یک تجربه، توجه‌مان را به تجربیات پراکنده و کمتردیده‌شده‌ای همچون جوها، محیط‌ها، احساسات، روحیات و همسازی‌ها معطوف می‌کند.

پدیده‌های رابطه‌ای

این توسعه تدریجی درکمان از حواس، کارکرد و تعاملشان، و تغییرات ناشی در درکمان از تجربه، مرا را به یاد مسئله مکان‌یابی وجدان انسانی می‌اندازد. آلوا نوی در کتابش تحت عنوان بیرونِ مغزمان:چرا مغزتان نیستید، آموزه‌های دیگری از بیولوژی وجدان (نوی ۲۰۰۹) مدعی‌ست که دانشمندان در مکان‌یابی وجدان انسانی موفق نبوده‌اند، زیرا در جای اشتباهی به دنبال آن بودند – درون مغز. از دید آلوا نوی – که به اعتقاد من هم درست فکر می‌کند – جای وجدان را به هیچ وجه نمی‌توان یافت، زیرا شی نیست، بلکه پدیده‌ای رابطه‌ای‌ست که بین ذهن انسان و جهان پدیدار می‌شود.

Abstract

The complex phenomenon of architecture consists of too many irreconcilable and conflicting categories of thought, intention, emotion, interaction and action to be condensed into the framework of a single theory of architecture. Besides, art and architecture are constituted in their mental encounter and experience instead of the material works themselves. Works of architecture and art are encountered and lived rather than understood intellectually.
Architecture is commonly understood, taught, practiced and evaluated primarily as a visual art form. However, we encounter buildings and environments through our entire sense of being. Perceptions interact with memory and imagination to constitute an experience with meaning and temporal duration. Art and architecture are essentially relational phenomena as they express our being in the world instead of themselves or their authors. The interest in architecture as experience also directs our attention to such diffuse and neglected experiences as atmospheres, ambiences, feelings, moods and attunements.

Relational phenomena

This gradual expansion of our understanding of the senses, their functioning and interactions, and the consequent changes in our understanding of experience, reminds me of the problem of localizing human consciousness. In his book Out of Our Heads: Why You Are Not Your Brains, and Other Lessons from the Biology of Consciousness (Noë 2009), Alva Noë argues that scientists have not succeeded in localizing human consciousness, because they have been searching its location in a wrong place – inside the brain. In Noë’s view – and I believe he is right – consciousness cannot be localized at all, because it is not a thing, but a relational phenomenon emerging between the human mind and the world.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

معماری به عنوان تجربه ادغام جهان و نفس

Architecture as Experience: The fusion of the world and the self