دانلود ترجمه مقاله رسانه های سرگرمی، قدرت فرهنگی و پس از جهانی شدن (Sage 2016) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

رسانه های سرگرمی، قدرت فرهنگی و پس از جهانی شدن: مورد گسترش رسانه های بین المللی چین و گفتمان قدرت نرم

Entertainment media, cultural power, and post-globalization: The case of China’s international media expansion and the discourse of soft power

چکیده

جنگ نرم – استفاده گسترده و تعاریف گیج کننده

مذاکرات قدرت نرم در چین

از قدرت نرم تا قدرت فرهنگی: تشریح ابعاد ارتباطات دیپلماسی فرهنگی

قدرت فرهنگی و دیپلماسی عمومی: برخی از مقایسه های بین المللی

نتیجه گیری: پس از جهانی شدن؟

چکیده

مفهوم قدرت نرم در سال های اخیر قدرت نفوذ و تاثیر زیادی داشته و به عنوان یک مفهوم برای اطلاع رسانی در مورد ابعاد فرهنگی روابط بین المللی و نیز ارائه راهنمای عملی برای سرمایه گذاری دولت در گسترش بین المللی رسانه های خبری و سرگرمی عمل می کند. یکی از مکان هایی که این مفهوم بیشترین نفوذ را در آن داشته است، چین بوده است، که در آن این مفهوم برای حمایت از گسترش بین المللی تلویزیون مرکزی چین و رشد اختلاط رسانه های سرگرمی چینی استفاده شده است. با این حال، در این مقاله استدلال شده است که این مفهوم بر درک ضعیف ابعاد فرهنگی قدرت و مدل انتقال ارتباطات متکی است. در نتيجه، یک تمايل برای ایجاد یک بایاس توزیعی در سرمايه گذاري در ديپلماسي فرهنگي به وجود آمده و توجه نسبتا کمی به نحوه برخورد مخاطبان به محتوای رسانه هاي بين المللي شده است. با توجه به مورد چین، این استدلال شده است که احتمال حمایت از رسانه های سرگرمی بیشتر از احتمال حمایت از آرمان های دولت چین نسبت به رسانه های خبری است، هرچند که اخبار به دلایل سیاسی در اولویت قرار داده می شوند. به طور مفهومی تر، بحث در مورد استراتژی های قدرت نرم ملی و ارتباط آنها با رسانه های جهانی به نیاز به رویکردهای جدید در مطالعات رسانه ها و ارتباطات جهانی اشاره می کند که می توان آن را پس از جهانی شدن نام گذاری کرد، که این امر می تواند نقاط قوت و ضعف در اقتصاد بحرانی سیاسی و رویکرد های جهانی شدن رسانه ها، و تشخیص مركزیت مداوم دولت های ملی برای ساخت جریان های رسانه های جهانی از طریق مرزهای منطقه ای را نشان دهد.

نتیجه گیری: پس از جهانی شدن؟

در این مقاله، من به دنبال ایجاد دو استدلال کلیدی بودم. اولا من استدلال کردم که در حالی که مفهوم قدرت نرم تأثیر قابل توجهی بر تفکر در مورد ابعاد فرهنگی و ارتباطی روابط بین المللی داشته است، این اصطلاح به خودی خود بیش از حد گسترش یافته و در معرض خطر تبدیل شدن به یک مترادف برای همه فعالیت های دولت محور در حوزه بین المللی قرار دارد که نیروی نظامی را شامل نمی شود. تا جایی که مفهوم قدرت نرم بر مطالعات ارتباطی و فرهنگی به ویژه از لحاظ چگونگی درک نفوذ فرهنگی و ارتباط بین قرار گرفتن در معرض ایده ها و فرآیندهای شناختی متمرکز است، این مفهوم به طور کلی با مدل های بدست آمده از نظریه ارتباطات جمعی در اواسط قرن بیستم سروکار دارد. به بحث های معاصر در مورد مخاطب فعال یا قدرت ارتباطی که از مطالعات فرهنگی حاصل شده است و همچنین به تفکر دوباره در مدل انتقال ارتباطات غالب در آن زمان، که از دهه ۱۹۷۰ موضوع انتقادی گسترده در مطالعات ارتباطی بوده است، توجه کمی شده است.

Abstract

The concept of soft power has been highly influential in recent years, both as a concept to inform understanding of the cultural dimensions of international relations and as providing a practical guide to state investment in the international expansion of both news and entertainment media. One of the places where it has been most influential has been China, where is has been used to support the international expansion of China Central Television and the growth of Chinese entertainment media conglomerates. It is argued in this article, however, that the concept rests upon a weak understanding of the cultural dimensions of power and upon the transmission model of communication. As a result, there has tended to be a distributional bias in investing in cultural diplomacy and relatively little attention has been given to how audiences actually engage with international media content. Applied to the Chinese case, it is argued that support for entertainment media is more likely to support the aspirations of the Chinese government than news media, although news is likely to be prioritized for political reasons. At a more conceptual level, discussion of national soft power strategies and their relation to global media points to the need for new approaches in global media and communication studies, that could be termed postglobalization, that can address strengths and weaknesses in both critical political economy and media globalization approaches, and recognize the continuing centrality of nation states to the structuring of global media flows across territorial boundaries.

Conclusion: post-globalization?

In this article, I have sought to make two key arguments. First, I have argued that while the concept of soft power has had a substantial influence in thinking about the cultural and communications dimensions of international relations, the term itself is over-extended and at risk of becoming a synonym for all state-led activities in the international realm that do not involve military force. Insofar as the concept of soft power draws upon communication and cultural studies, particularly in terms of how it understands cultural influence and the relationship between exposure to ideas and cognitive processes, it has generally worked with models derived from the mid-20th century mass communications theory. Little consideration is given to contemporary debates about the active audience or relational power that derive from cultural studies or to rethinking the transmission model of communication that once dominated the field, which has been the subject of extensive critique form within communication studies since the 1970s.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

رسانه های سرگرمی، قدرت فرهنگی و پس از جهانی شدن: مورد گسترش رسانه های بین المللی چین و گفتمان قدرت نرم

Entertainment media, cultural power, and post-globalization: The case of China’s international media expansion and the discourse of soft power