دانلود ترجمه مقاله سیستم توجه مغز انسان: ۲۰ سال بعد (۲۰۱۲) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

سیستم توجه مغز انسان: ۲۰ سال بعد

The Attention System of the Human Brain: 20 Years After

چکیده

مقدمه

شبکه های اصلی

سیستم اخطار

سیستم تطبیقی

قسمت اجرایی

ارزیابی چارچوب کاری

سیستم اخطار

تطبیق مکانی

کنترل اجرایی

توسعه چارچوب کاری

تنظیم فردی

اراده، کنترل فردی و تنظیم فردی

وظایف متضاد

آناتومی

سن

آینده

تفاوت های موجود در کارایی این شبکه ها

تمرین

تکامل

آینده

چکیده

در این قسمت، ما مرور سالانه ۱۹۹۰ خودمان در مقاله های علوم عصبی با نام «سیستم توجه در مغز انسان» را بررسی می کنیم. چارچوب ارائه شده در مقاله اصلی به ما کمک کرده است تا روش های رفتاری، سیستم ها، روش های سلولی و مولکولی را با مسئله های رایج در تحقیقات در رابطه با توجه ترکیب کنیم. قالب کاری ما در سال های بعد از شکل گیری اش مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته و توسعه یافته است. تحقیقات در رابطه با عملکرد های گرایش و اجرایی باعث شده است که برای شبکه های جدید در منطقه های مغزی، پشتیبانی بیشتری ایجاد شود.  مطالعه های توسعه ای نشان داده است که تغییرات مهمی در سیستم های کنترل بین حالت نوزادی و کودکی ایجاد شده است. در بعضی از موارد، شواهد از نقش تغییرات ژنتیکی خاص پشتیبانی کرده است که معمولا مرتبط با تجربه بوده است و بعضی از تفاووت های فردی از نظر کارایی شبکه های توجه را نشان می دهد. یافته ها نیز باعث شده است که درک ما نسبت به ابعاد آسیب شناسی افزایش پیدا کند و به مداخله های جدیدی برسیم.

مقدمه

بیست سال پیش، زمانی که تصویر برداری عصبی در اولین دوره های توسعه خودش قرار داشت، ما وضعیت علوم و نظریه های موجود را به صورت خلاصه در حجم یک مرور سالانه از علوم عصبی ارائه کردیم. در آن زمان، بیشتر شواهد موجود از مطالعه های رفتاری از افراد بالغ عادی و یا بیماران مبتلا به حالت های مختلف از آسیب مغزی به دست آمده بود. اما، توانایی تصویر برداری از فعالیت های مغزی با استفاده از مقطع نگاری نشر پوزیترون به نظر تاثیر بسیار خوبی برای تحلیل های فیزیولوژیک فرآیندهای ذهنی دارد که این موارد شامل توجه نیز می باشد. در مرور ما، ما توانستیم یافته های تصویر برداری های اولیه را با یکدیگر ترکیب کنیم. ما هیچ وقت این مقدار رشد در علوم عصبی در رابطه با قابلیت ادراک مغز را در طول ۲۰ سال تصور نمی کردیم و همین موضوع باعث شد که ما بتوانیم تحلیل های خودمان را دوباره بررسی کنیم و ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ مقاله تصویر برداری در رابطه با قابلیت توجه در ذهن و کنترل ادراکی را بررسی کنیم که تقریبا نزدیک به ۳۵۰۰ نشریه مرتبط با مرور اصلی انجام شده می باشد.

آینده

این موضوع برای ما بسیار جالب بوده است که ببینیم آیا توسعه کارهای موجود بر روی شبکه های توجه در طول ۲۰ سال اخیر، موفقیت آمیز بوده است یا خیر. حالا ما می دانیم که این فرصت وجود دارد تا از ژن ها به سلول ها، شبکه ها و رفتار انسان برسیم و بررسی کنیم که این ارتباطات چطور از حالت نوزادی به سن های بالاتر، شکل می گیرند. در رشد انسان، تعداد سیستم های کنترل فعال افزایش پیدا کرده و تاثیر آن ها نیز دچار تغییر می شود.

اگرچه تا کنون ما اطلاعات بسیار زیادی دراین زمینه به دست آورده ایم، هنوز سوالات بسیار زیادی بدون پاسخ وجود دارد. ما امید داریم که مطالعه توجه در انسان ادامه پیدا کند تا ما درک بیشتری در رابطه با رشد کنترل به صورت عادی و یا در حالت آسیب شناسی به دست بیاوریم و بتوانیم تحقیقات اولیه را توسعه دهیم تا روش های کمک به کودکان و خانواده های دچار مشکل را شناسایی کنیم.

Abstract

Here, we update our 1990 Annual Review of Neuroscience article, “The Attention System of the Human Brain.” The framework presented in the original article has helped to integrate behavioral, systems, cellular, and molecular approaches to common problems in attention research. Our framework has been both elaborated and expanded in subsequent years. Research on orienting and executive functions has supported the addition of new networks of brain regions. Developmental studies have shown important changes in control systems between infancy and childhood. In some cases, evidence has supported the role of specific genetic variations, often in conjunction with experience, that account for some of the individual differences in the efficiency of attentional networks. The findings have led to increased understanding of aspects of pathology and to some new interventions.

INTRODUCTION

Twenty years ago, when neuroimaging was in its infancy, we summarized the current state of knowledge on attention in the 1990 volume of the Annual Review of Neuroscience (Posner & Petersen 1990). At that time, most available evidence was from behavioral studies of normal adults or patients with varying forms of brain injury. However, the ability to image brain activity with positron emission tomography seemed to hold great promise for the physiological analysis of mental processes, including attention. In our review, we were able to integrate findings of the initial imaging studies. We never imagined that the growth of cognitive neuroscience over the subsequent 20 years would make it possible to revisit our analysis, with 4,000–۶,۰۰۰ imaging papers on attention or cognitive control and nearly 3,500 citations of our original review.

FUTURE

It has been exciting for us to see the expansion of work on networks of attention over the past 20 years. We now have the opportunity to go from genes to cells, networks, and behavior and to examine how these relationships change from infancy to old age. In development, the number of active control systems increases and their influence changes.

Although much has been learned, many questions remain unanswered. We are hopeful that the study of attention will continue to provide greater understanding of how control develops typically and in pathology (Posner 2012a, Posner et al. 2011) and will provide promising leads for translating basic research into interventions to aid children and families.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

سیستم توجه مغز انسان: ۲۰ سال بعد

The Attention System of the Human Brain: 20 Years After