دانلود ترجمه مقاله سیاست گذاری تعاملی – یک مدل مدیریت برای کارهای عمومی – الزویر 2001

سیاست گذاری تعاملی – یک مدل مدیریت برای کارهای عمومی

Interactive policy-making – a model of management for public works

چکیده

1. مقدمه

2. نقش در حال تغییر دولت

3. سیاست گذاری تعاملی به عنوان استراتژی نوین دولت

4. مدیریت فرآیند

5. اکتشاف پروژه

6. ابتکار عمل

7. تشکیل یک دیدگاه مشترک

8. حل مسئله مشترک

9. تصمیم گیری پیاده سازی، و ارزیابی

10. نقاط حرکت حکومت

11. ضابطه ارزیابی برای سیاست گذاری تعاملی

12. نتیجه گیری

چکیده

در این مقاله یک مدل تعاملی تعیین خط مشی(سیاست گذاری) مدیریت پیشنهاد می شود. سیاست گذاری تعاملی فرآیندی است که در آن چندین گروه نقش فعال داشته و مشترکاً تصمیم گیری می کنند. این مدل مدیریت شش مرحله دارد: اکتشاف، ابتکار عمل، ادراک مشترک، حل مسئله مشترک، تصمیم گیری، و پیاده سازی. فعالیت های تسهیم شده به هر مرحله به طور تفصیلی مورد بررسی قرار می گیرند. نهایتا، در آخرین بخش این مقاله معیار و ضابطه مورد استفاده برای ارزیابی سیاست گذاری تعاملی مورد بازبینی قرار می گیرد. سه دیدگاه مربوط مطرح می شوند. اولین دیدگاه خط سیر فرآیند است؛ دومین دیدگاه مشروعیت دموکراتیک است؛ و سومین آن حل مسئله است.

12. نتیجه گیری

سیاست گذاری تعاملی در هلند سابقاً به کرات به کار گرفته شده است. این موضوع تنها در مورد پروژه های بزرگ که اهمیت ملی دارند، نظیر تصمیم گیری در مورد موقعیت مکانی یک فرودگاه ملی دوم یا گسترش مساحت بندرگاه رتردام، رخ نمی دهد، بلکه در مورد پروژه های کوچکتر و منطقه ای نیز مصداق دارد. نمونه های متعلق به آن عبارتند از تعیین مکان هایی برای دامپینگ بندرگاه آلوده به لجن، رفع تراکم ترافیک در چهار راه ها و نوسازی خاکریز ها در طول رودخانه های اصلی. هنوز خیلی زود است که بر اساس این تجربیات در مورد ارزش سیاست گذاری تعاملی اظهار نظر قطعی ارائه دهیم. تجارب مورد بحث ذاتا بسیار جدید هستند و بسیاری از این پروژه ها همچنان باید تکمیل شوند. با این وجود، از این تجربیات می توان یک نتیجه گیری موقتی و مشروط انجام داد. می توان تصدیق نمود که می توان با بکارگیری این مدل سیاست گذاری تعاملی، تا آنجا که منافع متضاد میان گروه ها وجود داشته باشد، هیچ پیشرفت غیر منتظره ای در کار نخواهد بود. اختلافات بر جای خواهند ماند، گرچه گروه های مورد بحث در رابطه با چنین مشکلاتی به راه حل های بهتری مجهز می شوند. از طریق یادگیری نقاط حرکت مشترک فرآیند ها برای صورت بندی مشکل و حل مسئله ممکن است دریافت شود. از طریق مذاکره تلاش شده تا آنجا که ممکن است مذاکرات گروه ها با یکدیگر هماهنگ شود به گونه ای که نه تنها مشکل زیر ساختی رفع شود، بلکه منافع گروه های مختلف نیز لحاظ شود. در واقع، فرد تلاش می کند تا از تضاد های میان گروه ها نیز منتفع شود. آنها منبعی برای باز نوسازی و تغییر ایجاد می کنند آگاهی گسترده تر از هویت گروه ها حاصل می شود که اثر انگیزشی بر تعهد و خلاقیت دارد.

Abstract

In this article a management model for interactive policy-making is proposed. Interactive policy-making is a process whereby multiple parties play an active role and jointly arrive at a decision. The management model consists of six stages: exploration, initiative, common perception, joint problem-solving, decision-making, and implementation. The activities assigned to each stage are examined in detail. Finally, the last section of this article reviews the criteria that can be used to assess interactive policy-making. Three perspectives are relevant. The ®rst perspective is the course of the process; the second is democratic legitimacy; and the third is problem resolution.

12. Conclusions

Interactive policy-making in the Netherlands is already frequently employed. This occurs not only in the case of large-scale projects of national importance, such as the decision-making concerning the location of a second national airport or the extension of the Rotterdam harbor area, but also in the case of smaller, regional projects. Examples thereof are indicating locations for dumping polluted port sludge, tackling trac congestion at certain crossroads and the reconstruction of dykes along the major rivers. It is still too early to be able to pronounce a definitive opinion, based on these experiences, on the value of interactive policymaking. The experiences in question are very recent in nature and many of these projects still have to be completed. Nevertheless, from these experiences to date, a provisional conclusion may be made. It can be established that with the utilization of this model of policy-making, there will not be any breakthrough as far as contrasting interests between the parties are concerned. The discrepancies will remain in place, although the parties in question will be better equipped to Find a way around such problems. By means of learning processes common points of departure for problem formulations and problem solving may be found. By means of negotiations an attempt is made as far as possible to attune the dealings of the parties to one another so that not only the infrastructure problem can be tackled, but also the interests of the various parties can be confronted. In fact, one tries to beneFit from con¯icts between the parties as well. They form a source of renovation and change and lead to a greater awareness of the partiesÕ own identity and have a stimulating eect on commitment and creativity.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

سیاست گذاری تعاملی – یک مدل مدیریت برای کارهای عمومی

Interactive policy-making – a model of management for public works