دانلود ترجمه مقاله هرمنوتیک (ساینس دایرکت – الزویر 2015) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

هرمنوتیک

Hermeneutics

چکیده

هرمنوتیک: مفاهیم و آثار

روش ها و روش شناسی

فهم و تفسیر

نظری اجمالی بر تاریخ هرمنوتیک

پیش از تاریخ

تاریخ کهن

پیشرفت های اخیر

مناقشات بین روش ها

در برابر دسته بندی

چکیده

روش شناسی تفسیر به طور سنتی هرمنوتیک (علم تفسیر) خوانده میشود. این مقاله با توضیح مفهوم اساسی هرمنوتیک و متمایز کردن ان از استفاده های دیگر از کلمه شروع می شود. قسمت های بعدی، مفهوم روش شناسی و مفاهیم اصلی هرمنوتیک، فهم و تفسیر را توضیح می دهند. نگاهی اجمالی به تاریخ هرمنوتیک بر روی نقاط عطف مهم در توسعه تاریخی روش شناسی های تفسیر تمرکز می کند. بخش نتیجه گیری در پی نشان دادن مهمترین موضوع در مناقشات روش های قرون نوزدهم و بیستم بوده و راهبردهایی را برای حل و فصل این مجادلات پیشنهاد می کند.

هرمنوتیک: مفاهیم و آثار

هرمنوتیک رشته ای است که کار تشخیص و توجیه روش شناسی تفسیر، در اصل تفسیر متون را به عهده دارد. همچنین علم یا هنر تفسر نیز خوانده می شود. نیم نو واژه ” hermeneutica ” کمی قبل تر از 1630 توسط فیلسوف و یزدان شناس المانی جان کنراد دانهور (66-1603) به عنوان معادلی برای اصطلاح باستانی یونانی “hermé-neutike [techné”(= هرمنوتیک {هنر}) که  خود از فعل hermeneúein که به معنی “بیان کردن” یا”ترجمه کردن” می باشد مشتق شده، به واژه شناسی علمی معرفی شد. اما از زمان افلاطون “تفسر کردن”هم معنی شد. کتاب  Idea boni interpretis et malitiosi دانهور نخستین درسنامه رشته جدید به نام “hermeneutica generalis” بود.

در برابر دسته بندی

یک راهبرد برای جلوگیری از جدایی رشته ها که توسط دوالیسم روش شناختی پیشنهاد شده است پرسش از دوگانگی ادعا شده و فرض های تئوریکی انهاست. بنابراین استدلال شده است که فهم به تنهایی یک روش نیست که بتواند با دیگر روش ها تناقض داشته باشد اما سرانجامی که تمامی روش ها هدف قرار داده اند یا دلایل اقدامات همزمان میتواند علت عمل باشد. همچنین استدلال شده است که که عملکردهای مختلف ذهنی که به منظور فهم انجام میشوند مانند عملکردهای دوباره زندگی کردن، اجرای مجدد یا فهم تلقینی، ممکن است تکنیک های کاوشی مفیدی باشند اما نمی توانند جانشین قابل اطمینانی برای معتبرسازی فرضیه ها شوند. مهم ترین اعتراض به این اعتقاد که اعمال انسانی بایدفهمیده شوند”از داخل” یا “از دیدگاه عامل” این است که این نظر ممکن است بیش از حد فهم تاریخی و علوم اجتماعی را محدود سازد.

Abstract

The methodology of interpretation has traditionally been called ‘hermeneutics.’ This article begins with elucidation of the central concept of hermeneutics and distinguishes it from other usages of the term. The subsequent sections clarify the relevant notion of methodology and the leading concepts of hermeneutics, understanding and interpretation. A glance at the history of hermeneutics focuses on turning points in the historical development of methodologies of interpretation. The concluding section seeks to bring out the main issues in the methods controversies of the nineteenth and twentieth centuries and to suggest strategies to resolve these controversies.

Hermeneutics: Concepts and Tasks

Hermeneutics is a discipline that sets itself upon the task of specifying and justifying a methodology of interpretation, originally of texts, but by extension of many other interpretanda. It has also been called the science or art of interpretation.

The Latin half-neologism ‘hermeneutica’ was introduced into scientific terminology shortly before 1630 by the German philosopher and theologian Johann Conrad Dannhauer (1603–66) as an equivalent of the old Greek term ‘herméneutike [techné]’ (¼hermeneutic [art]) that in turn derives from the verb ‘hermeneúein,’ meaning originally ‘to express’ or ‘to translate,’ but since the days of Plato also ‘to interpret’ (cf Jaeger, 1974). Dannhauer’s Idea boni interpretis et malitiosi calumniatoris was the first textbook of the new discipline called ‘hermeneutica generalis’ (Dannhauer, 1630).

Against Separation

One strategy to avoid the separation of disciplines implied by Methodological Dualism is to question the alleged dichotomies and their theoretical presuppositions. Thus, it has been argued that understanding is not a method in itself that can be contrasted with other methods, but the end at which all methods aim (Lundberg, 1939), or that the reasons for acting can at the same time be the causes of the action (Davidson, 1963). In addition, it has been argued that special mental operations aiming at understanding, for example, operations of reliving, reenacting, or empathic understanding, may be useful heuristic techniques, but cannot replace reliable methods for validating hypotheses (Hempel, 1942, 1965; Abel, 1948; Rudner, 1966). The most important objection to the idea that human action has to be understood ‘from inside’ or ‘from the perspective of the agent’ is that it would unduly restrict historical and social scientific understanding (Martin, 2000).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

هرمنوتیک

Hermeneutics