دانلود ترجمه مقاله تجربه معماری در مورد بررسی روح و چشم (۲۰۱۱) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

تجربه معماری – بررسی روح و چشم

Experiencing Architecture – Exploring the Soul of the Eye

مقدمه
۱- رویکردهای دوگانه – پدیدارشناسی و عصب‌شناسی
۱-۱- تجربیات معماری کودکی
۱-۲- فرآیند ادراک
۲- خاطرات و احساسات
۳- خودآگاهی
۴- تشریح مطالب

چکیده

این مقاله تلاشی برای درک تأثیر محیط‌های معماری روی مردم است؛ می‌خواهیم بدانیم چرا برخی از تجربیات معماری برایمان می‌مانند، در حالیکه برخی دیگر از بین می‌روند. این اولین قدم در مسیر بررسی درک بیشتر این موضوع است، و نقطه شروع آن کاملاً نظری‌ست. ما این تحقیق را با بررسی دو دیدگاه در ارتباط با این موضوع انجام دادیم: (الف) دیدگاه پدیدارشناختی، براساس کتاب «بوطیقای فضا» اثر گاستن باشلارِ فیلسوف، (ب) دیدگاه علم عصب شناسی. هر دو رویکرد تجربه معمار را از نقطه شروع رابطه میان ذهن و تجربه روانشناختی ما از جهان بررسی می‌کنند. هیچ کدام‌شان تجربه روانشناختی را از تجربه معنوی مکان جدا نمی‌کنند. باشلار در این کتاب می‌گوید که روان یک مکان است، و خانه ما بسطی از مکان. او فرصتی برای مکان‌هایی که برایمان حائز اهمیتند فراهم می‌کند، کاری که علم عصب‌شناسی نیز می‌کند. هر دو دیدگاه بر تجربه معماری در اوایل کودکی تأکید دارند که احساس می‌کنند تأثیر بسزایی روی فرد و تجربیات محیطی آینده‌اش می‌گذارد، گرچه در مورد نحوه این تأثیرگذاری استدلال‌های متفاوتی دارند. انگیزه ما از تحقیق همزمان رویکردهای پدیدارشناختی و عصب‌شناسی تجربیات معماری این است که دیدگاه تازه‌ای را در ارتباط با معماری و تأثیرش روی خودمان معرفی کنیم. این دیدگاه می‌تواند رویکرد جدیدی نسبت به معماری سازگارتر با بشر و معماری‌ای حمایت‌کننده برای استفاده‌کنندگان موردنظر باشد. صحبت از چگونه گنجاندن این رویکرد در آموزش معماری در محدوده این مقاله نمی‌گنجد، چرا که بحثی تئوریک است که فقط هدفش شناسایی مسئله‌ای در معماری‌ست. این مقاله اولین تلاش برای بررسی تجربه معماری به‌شکلی کاملاً تئوریک است و درصددیم تا سوالاتی از این دست را بررسی کنیم:
۱-الف) آیا برخی از ویژگی‌های معماری یا جوانب آن تحریک‌کننده‌تر از بقیه‌اند؟
۱-ب) اگر اینگونه است، چه چیزی می‌تواند تفاوت اهمیتشان را در تجربه ما از معماری توجیه کند؟ و
۲-الف) آیا ترکیب رویکرد عصب‌شناسی و پدیدارشناختی درک بهتری از تجربه معماری حاصل می‌کند؟
۲-ب) اگر اینگونه است، آیا چنین درکی پیامدهای عملی دارد؟ موضوع اجلاس: رویکردهای دیگر در روش‌های تحقیق

۴- تشریح مطالب

این مقاله مدعی است که برای بهبود وضعیت بشر لازم است تمام حواسی که در فرآیند طراحی نقش دارند بشناسیم. زیرا این حواس پایه و اساس نحوه ادراکمان از معماری‌ست – تجربه‌ای که ذهن، روح و جسم‌مان را درگیر می‌کند. با این حال، در حرفه معماری، به شکلی مصمم روی وجه بصری معماری تمرکز می‌شود که اکنون برای آموزش معماری کافی‌ست. پروژه دانشجویان عمدتاً براساس ادراک بصری اساتید قضاوت می‌شوند و در مجلات معماری نیز، که هم دانشجویان و معماران تجربی از خوانندگانشانند، پروژه‌ها اغلب با تصاویر توصیف شده‌اند. این تمرکز مصمم بر جنبه بصری تجربه معماری در اینجا بیشتر مورد تأکید قرار می‌گیرد که کیفیت معماری بنا در مسابقات معماری اغلب تنها براساس تصاویر توسط هيأت داوری ارزشیابی می‌شود نه براساس تجربه واقعی بنا (ابرهارد ۲۰۰۹). با این حال، ارزیابی کیفیت معماری فقط از طریق تصویر بصری طبق گفته ابرهارد مانند این است که «از روی عکس‌های شخصی عاشق او شوید بدون اینکه هیچ‌گاه او را ببینید» (۲۰۰۹، ص ۷۸).

Abstract

This paper is an attempt to understand the influence of architectural settings on people; why certain architectural experiences stays with us whereas others vanish. It is a first step in an approach towards a greater understanding of subject and as such its starting point is purely theoretical. We proceed the investigation by exploring two perspectives on the issue: a) a phenomenological perspective, based on the book “The Poetics of Space” by the French philosopher Gaston Bachelard and b) that of neuroscience. Both of these approaches view the human experience of architecture from starting points of the relationship between our mind and our physiological experience of the world. Neither of them separate physiological experience from the intellectual experience of place. Bachelard states in the “The Poetics of Space” that the psyche is a place, and the house is an extension of that place. He opens the door to places of significance to us, something neuroscience does as well. Both perspectives emphasize the early childhood experience of architecture which they feel has a major impact on the individual and his/her later environmental experiences, though they have different arguments for how this impact occurs. The motivation to simultaneously investigate phenomenological and neuroscience approaches to architectural experiences is in order to introduce a new perspective on architecture and its impact on us. This new perspective on architectural experience could become a new approach towards a more humanistic and supporting architecture with the user in focus. How this approach would be integrated into architectural education is beyond the scope of this article as it is a theoretical discussion that only sets out to identify a problem in the architecture. It is a first attempt to approach architectural experience in a purely theoretical aiming to investigate questions such as:
۱ a)Are certain architectural features or aspects of architecture more stimulating than others?
۱ b) If so, what can explain their difference in importance for our experience of architecture? And
۲ a) Can a neuroscience and phenomenology approach combined improve our understanding of the architectural experience?
۲ b) If so are there any practical implications of such understanding?

۴- DISCUSSION

This paper argues that in order to improve the human condition it is necessary to recognize all of our sensory senses in the design process since these senses form the basis of how we experience architecture—an experience that includes our mind, soul, and body.In the architectural profession there is, however, a single-minded focus on the visual side of architecture, a focus that already suffuses architectural education. The students´ projects are mainly judged by the teachers´ visual perception of projects and in architecture magazines, which are read by students as well as practicing architects, projects are often mainly described by means of photos. This single-minded focus on the visual aspect of the architectural experience is further emphasized by the fact that the architectural quality of a building in architecture competitions is often assessed by the jury based on photographs alone and not on the actual experience of a building (Eberhard, 2009). To evaluate the quality of architecture only by means of the visual image, however, is like “falling in love with the photographs of a person without ever meeting him or her,” according to Eberhard.To evaluate the quality of architecture by the use of only the visual image is however like “falling in love with photographs of a person without ever meeting him or her” as Eberhard says (2009, p. 78).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

تجربه معماری – بررسی روح و چشم

Experiencing Architecture – Exploring the Soul of the Eye