دانلود ترجمه مقاله تاریخ در حوزه دیجیتال (اسپرینگر ۲۰۰۸) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

تاریخ در حوزه دیجیتال

History in the Digital Domain

قواعد دیجیتال

شکل گیری رشته

داده های تاریخی

بایگانی دیجیتال

تاریخدانان مجهز به کامپیوتر

زندگی اینترنتی

نمونه ای از قوم نگاری

آموزش تاریخ به کمک فناوری دیجیتال

تاریخ به عنوان تاریخ رسانه ای

چکیده

در دگرگونی ساختار مادی اشیاء فرهنگی از اشکال کاغذی دست نوشته ها و چاپ ها تا شکل دیجیتال فایل های کامپیوتری چه چیزی به خطر می افتد؟ به ویژه، چگونه این تغییر بر رشته های دانشگاهی که متکی بر اشکال بادوام گزارشات نمادین هستند، اثر می گذارد؟ از این مهم تر، رشته تاریخ چگونه تحت تأثیر دیجیتالی شدن نوشتار قرار گرفته است؟ آیا دیجیتالی شدن تنها وسیله کارآمدتری برای نسخه برداری، ذخیره و انتقال اسنادی است که در دسترس بودن آنها در مکان و زمان برای استفاده تاریخدانان علوم و فنون تحقیق افزایش یافته است؟ یا آیا دیجیتالی شدن موجب می شود تا تاریخدانان تغییری را در ساختار حقیقت ایجاد کنند؟ 

شکل گیری رشته 

در این موقعیت درهم، متزلزل و پرآشوب، با وجود همه چیزهایی که در علوم انسانی در دسترس همه قرار می گیرد، توانایی رشته ها برای واکنش در مقابل چالش ها و فرصت های رسانه جدید تا حدودی بر میزان مراقبت از مرزهای رشته ها و باز بودن دست تاریخدانان در پیشرفت های جدیدی که بر شیوه ها و فرضیات آنها اثر می گذارد، بستگی دارد. از دهه ۷۰ تا ۹۰ میلادی، رشته تاریخ توجه خود را از سمت سیاست اصلی و تاریخ عقلانی به سمت اجتماع و زندگی روزمره تغییر داد. اگر چه بسیاری از این تاریخدانان در اصل مارکسیست بودند، شناخت شناسی تجربه گرا که ویژگی تاریخ سیاسی است، در تغییر جهت به سمت تاریخ اجتماعی تغییر چندانی نکرد. تاریخدانان اجتماعی، همانند پیشینیان خود، به دنبال گزارش اعمال آگاهانه عاملان بودند (پوستر ، ۱۹۹۷، ۱۰۱). 

تاریخ به عنوان تاریخ رسانه ای

بداعت های بنیادین فرهنگ دیجیتال، حداقل، نشان دهنده این است که تاریخ رسانه به موضوعی مهم برای تاریخدانان تبدیل شده است. این نوآوری نسبتا بی ضرر در مجموعه شناخت شناسی رشته باید مقاومت بسیار کمتری را در مقایسه با دیگر پیشنهادات ارائه شده در این مقاله برانگیزد. دانشجویان رسانه رشته های دیگر از کارهای تاریخی تطبیقی منفعت زیادی خواهند برد. برای مثال، مطالعات بسیار زیاد در مورد اینترنت بر اثر کمبود دورنما در مورد موضوع خدشه دار شده و در نوآوری چشمگیر فناوری جدید غرق می شوند. مجموعه ای از کارهای مهم پیش از این در مورد موضوعات متنوعی از چاپ (جونز ، ۱۹۹۸) گرفته تا تلگراف (کری ، ۱۹۸۹)، عکاسی، تصاویر و دیگر فناوری های بصری قرن نوزدهم (کراری ، ۱۹۹۲، ۳۴۵)، تلفن (فیشر ، ۱۹۹۲)، فیلم (چارنی ، ۱۹۹۵)، رادیو (داگلاس ، ۱۹۸۷)، تلویزیون (اسپیگل ، ۱۹۹۲) و تعداد بسیار زیاد دیگری که ذکر تمام آنها در اینجا ممکن نیست. لازم به ذکر است که تمام این تاریخ ها مربوط به تاریخدانان نمی شود. 

Abstract

What is at stake in the alteration of material structure of cultural objects from the paper forms of manuscript and print to the digital form of computer files? In particular, how is the change affecting academic disciplines which rely upon stable forms of symbolic records? More specifically still, how is the discipline of history affected by the digitization of writing? Is digitization simply a more efficient means of reproduction, storage and transmission of documents, whose availability in space and time is enhanced for the application by historians of research techniques and methods? Or does digitization cause an alteration for historians in the constitution of truth?

Disciplining the Discipline

In this messy situation, with so much in the humanities appearing up for grabs, uncertain and in turmoil, the ability of the discipline to respond to the challenge and opportunities of new media depend in part on how tightly the boundaries of the discipline are guarded, or how open historians are to new developments affecting their methods and assumptions. From the 1970s to the 1990s, the discipline of history shifted interest toward the social and the everyday, away from grand politics and intellectual history. Although many of these younger historians were Marxist in orientation, the empiricist epistemology that characterized political history changed very little in the shift to social history. Social historians, like their forebears, searched the record for con scious acts of agents (Poster, 1997,101).

History as Media History

The drastic novelties of digital culture suggest, at the very least, that the history of the media becomes a major topic for historians. This relatively harmless innovation in the epistemological repertoire of the discipline ought to incite far less resistance than some of the other suggestions offered in this paper. Students of media from other disciplines would benefit greatly from comparative historical work. Too many studies of the internet, for example, are flawed by a lack of perspective on the topic, becoming lost in the dazzling novelty of the new technology. Some important work has already been done on topics ranging from print (Johns, 1998), to the telegraph (Carey, 1989), photography, panoramas and other visual technologies of the nineteenth century (Crary, 1992, 345), the telephone (Fischer, 1992), film (Charney, 1995), radio (Douglas, 1987), television (Spigel, 1992) and others too numerous to mention. Not all these histories, it might be noted, are by historians.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

تاریخ در حوزه دیجیتال

History in the Digital Domain