دانلود ترجمه مقاله دو بیمارستان در یک سیستم تروما – الزویر ۲۰۱۲

دو بیمارستان در یک سیستم تروما: یک روش مشترک در مراقبت از بیمار آسیب دیده

Two hospitals with 1 trauma system: a joint approach to the care of the injured patient

چکیده

مواد و روش ها

نتایج

نقطه نظرات

نتیجه گیری

چکیده

پس زمینه مطالعه: مراکز تروما با نرخ هشدار دهنده ای در حال بسته شدن می باشند با این حال نیاز به مراقبت های تروما روز به روز افزایش می یابد. این مقاله پایداری و امکان سنجی یک سیستم ترومای مشترک را نشان می دهد که به موجب آن ۲ بیمارستان تحت نظر دانشگاه به عنوان یک سیستم مرکز ترومای منفرد در یک شهر با اندازه متوسط عمل می کنند.

روش ها: از سال ۱۹۹۴ میلادی، ۳ روز در هفته، بیماران تروما توسط سرویس های پزشکی اورژانس(EMS) به بیمارستان A منتقل می شدند. ۴ روز دیگر آن ها به بیمارستان B منتقل می شدند. داده های مرکز ثبت تروما از ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ تجزیه تحلیل شد. داده های مرتبط با هزینه نیز بررسی شدند.

نتایج: سیستم مشترک ۲۸۳۳۸ بیمار تروما را پذیرش کرد. در روز های غیر تروما، فعال سازی تیم تروما به طور غیرمکرر لازم بود. ۲ مرکز هزینه ها را به صورت مشترک تامین می کردند. آن ها آموزش فراگیر و کنترل کیفیت مشترکی داشتند. سیستم ترومای مشترک از سال ۱۹۹۴ میلادی به کار خود ادامه داده است.

نتیجه گیری: دو بیمارستان که به صورت یک سیستم مرکز ترومای منفرد عمل می کنند، یک مدل عملی برای درمان بیماران مجروح در یک شهر با اندازه متوسط با ترومای بلانت می باشد.

نتیجه گیری 

رقابت در پزشکی یک دلیل مهم برای وجود مراکز ترومای متعدد و خدمات آمبولانس و سرویس های پزشکی هوایی در یک منطقه معین است. اوهاما نیازمند یک مرکز ترومای فعال در هر روز است. تمایل هر مرکز برای مشارکت فعال در تروما به طور موفقیت آمیزی برای تولید یک مدل مشارکتی استفاده شده است. این سیستم نه تنها دارای مزیت اقتصادی در خصوص تقسیم تعداد روز های درمان تروما و تسهیم و تقسیم اعضای کارکنان در میان دو بخش است، بلکه موجب بهبود کنترل کیفیت نظارت توسط نهاد های مجزای دیکر می شود. اعتقاد ما بر این است که مدل ترومای ما می تواند توسط سایرین برای کاهش هزنیه درمان تروما و نیز جلوگیری از بسته شدن مرکز تروما مورد استفاده قرار گیرد. این می تواند به طور ویژه ای برای سایر شهر های با اندازه متوسط با شیوع ترومای بلانت مورد استفاده قرار گیرد.

Abstract

BACKGROUND: Trauma centers are closing at an alarming rate, but the need for trauma care persists. This article shows the sustainability and feasibility of a joint trauma system whereby 2 university-affiliated hospitals function as a single trauma center system in a moderate-sized city. METHODS: Since 1994, 3 days per week, trauma patients are transported by emergency medical services (EMS) to hospital A. The other 4 days they are transported to hospital B. Trauma registry data from 1994 to 2008 were analyzed. Cost data were also examined. RESULTS: The joint system admitted 28,338 trauma patients. On each center’s nontrauma days, trauma team activation was required infrequently. The 2 centers share costs; they perform joint outreach, educational training, and quality control. The joint trauma system has been sustained since 1994. CONCLUSIONS: Two hospitals functioning as a single trauma center system is a viable model of care for injured patients in a moderate-sized city with mostly blunt trauma.

Conclusions

Competition in medicine is an important reason for the existence of multiple trauma centers and ambulance services or air medical services in a given area. Omaha requires only 1 active trauma center on any given day. The desire of each medical center to actively participate in trauma care has been used successfully to generate a cooperative model. This system not only has the economic advantage of dividing the number of days of trauma care and the sharing of various staff members among the 2 facilities but also the quality control advantage of oversight by otherwise separate entities. We believe that our model of trauma care could be used by others to defray the cost of trauma care and decrease trauma center closure. It would appear to be especially well suited for other moderate-sized cities with higher blunt trauma penetrance.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

دو بیمارستان در یک سیستم تروما: یک روش مشترک در مراقبت از بیمار آسیب دیده

Two hospitals with 1 trauma system: a joint approach to the care of the injured patient