دانلود ترجمه مقاله بردارهای محلی و سراسری درمسیریابی مورچه ها بیابانی (NATURE 1998) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

بردارهای محلی و سراسری درمسیریابی مورچه ها بیابانی

Local and global vectors in desert ant navigation

روش ها

فرایند تست و تمرین

محاسبه خط سیر های میانگین

مورچه های صحرا که بعد از تلاش برای یافتن غذا به محل آشیانه خودشان باز می گردند، بر اساس ترکیب مسیر ها و بر اساس نشانه های تصویری، مسیر خودشان را پیدا می کنند. در روش ترکیب مسیر ها، مورچه ها فاصله خالص خودشان و جهت شان نسبت به آشیانه را زمانی که از آشیانه خارج می شوند و زمانی که به سمت آن باز می گردند محاسبه می کنند و به این صورت از محلی که قرار دارند، همیشه به صورت صحیح به سمت آشیانه خودشان باز می گردند. به دلیل این که بردار ترکیب مسیر آن ها در طول کل سفر به روز رسانی می شود، ما این روش را با نام بردار ( مسیر) سراسری می شناسیم. در یک مسیر آشنا، زمانی که مورچه ها بتوانند مسیر خودشان را بر اساس نشانه های تصویری در محل های مختلف پیدا کنند، آن ها معمولا از یک مسیر ثابت و معمولا غیر مستقیم استفاده می کنند که شامل بخش های مختلفی می باشد که به سوی جهات متفاوتی است. در این مقاله، ما نشان می دهیم که مشابه با زنبور های عسل، این مسیر های چند قسمتی ، متشکل از بردار های جابجایی محلی می باشد که در حافظه مورچه ذخیره شده است، که مرتبط با نشانه های مکانی می باشند که در جای مناسب، مورچه آن ها را به یاد می آورد. ما همچنین نشان می دهیم که بردار های محلی آموخته شده در یک مقدار ارزشی از بردار سراسری به صورتی است که می تواند با مقادیر ارزش مختلف به یاد آورده شود و زمانی که بردار های محلی مورد استفاده قرار می گیرند، بیان بردار های سراسری به صورت موفقی، متوقف می شود. این نتایج نشان می دهد که وقتی مورچه از طریق مسیر های آشنا و مناطق نا منظم مسیر یابی می کند بردار های سراسری مورد چشم پوشی قرار می گیرند اما وقتی که مورچه از این شرایط خارج می شود و استراتژی های راهنمایی دیگر متوقف می شوند، این مسیر یابی سراسری دوباره ظاهر می شود و به مورچه کمک می کند تا به آشیانه خودش برسد.

محاسبه خط سیر های میانگین : خط سیر های میانگین ( شکل 2i)، در گام های یک متری محاسبه شدند . برای گام اول ما میانگین جهت بردار اتصالی بین خروجی کانال و تقاطع هر خط سیر در یک دایره با شعاع 1 متر را محاسبه کردیم که مرکز این دایره بر روی خروجی بود. جایگاه جهت میانگین بر روی دایره تبدیل به مبدا گام دوم شد. بردار میانگین از خروجی کانال به سمت این دایره ، یک متر بعد از مبدا گام دوم در نظر گرفته شد. سپس ما بردار از مبدا گام 2 تا محلی که خط سیر از خط نرمال به لبه بردار میانگین تصویر سازی شده عبور می کرد را محاسبه کردیم. تقاطع جهت میانگین این بردار ها با خط نرمال ، مبدا گام 3 را مشخص کرد. این فرایند چندین مرتبه تکرار شد تا زمانی که کمتر از 10 خط سیر، بر روی میانگین تاثیر داشتند.

Desert ants returning from a foraging trip to their nest navigate both by path integration and by visual landmarks1–3. In path integration, ants compute their net distance and direction from the nest throughout their outward1 and return4 journeys, and so can always return directly home from their current location1 . As the path-integration vector is updated over the entire journey, we call it a global vector. On a familiar route, when ants can steer by visual landmarks, they adopt a fixed and often circuitous path consisting of several separate segments that point in different directions2,3,5. Here we show that, as in honeybees6–8, such multisegment journeys are composed partly of stored local movement vectors, which are associated with landmarks and are recalled at the appropriate place. We also show that a local vector learnt at one value of the global vector can be recalled at many values, and that expression of the global vector is temporarily inhibited while the local vector is used. These results indicate that the global vector is ignored during navigation through familiar, cluttered territory, but that it re-emerges to take the ant home once the insect leaves the clutter and other guidance strategies cease to operate.

Computing mean trajectories. Mean trajectories (Fig. 2i) were computed in 1-m steps. For the first step we computed for each trajectory the mean direction of the vector connecting the channel exit to the intersection of each trajectory with a circle of 1 m radius centred on the exit. The position of the mean direction on the circle became the origin of step 2. The mean vector from the channel exit to the circle was projected 1 m beyond the origin of step 2. We then computed for each trajectory the vector from the origin of step 2 to where the trajectory crossed the normal to the tip of the projected mean vector. The intersection of the mean direction of these vectors with the normal defined the origin of step 3. This process was repeated until fewer than ten trajectories contributed to the mean.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

بردارهای محلی و سراسری درمسیریابی مورچه ها بیابانی

Local and global vectors in desert ant navigation