دانلود ترجمه مقاله اصل “مسئولیت های مشترک و متمایز” و چالش های ناشی از آن (۲۰۱۶) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

اصل “مسئولیت های مشترک و متمایز” و چالش های ناشی از آن در مدیریت اقلیم بین المللی

The Principle Of ‘Common But Differentiated Responsibilities’ And The Challenges Posed By It In The Context Of International Climate Governance

چکیده

۱- مقدمه

۲- اصل: معنا و هدف

۳- تاریخچه و شواهد اصل CBDR در سایر اسناد قانونی

۴- تعریف مسئولیت های مشترک اما متمایز

۵- چالش های کاربرد اصل CBDR

الف) مسئولیت های تاریخی و تعریف آن

ب) تمایز دائمی میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه

ج) سرانه انتشار گازهای گلخانه ای در برابر مجموع انتشار گازهای گلخانه ای

د) حفاظت از محیط زیست در جهان ناهمگون

۶- توافق پاریس: ۲۰۱۵: کاهش تمایز دائمی در پیوست ها

۷- نتیجه گیری

چکیده

با افزایش اختلاف در زمینه بازتعریف کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، اصل CBDR برای تعیین این مسئله که آیا مسئولیت های متمایز نیز نیازمند ارزیابی مجدد هستند، بررسی شده است. گروه های مذاکره کننده نظیر LDCها، و گروه آمبرلا بر این باورند که اکثر اقتصادهای در حال توسعه نظیر هند و چین باید مسئولیت سهم خود در انتشار گازهای گلخانه ای را برعهده بگیرند، زیرا منابع تحت اختیار آن ها تأثیر مخرب بر محیط زیست دارد اما کشورهای در حال توسعه مخالف این نظر هستند. بسیاری از این چالش ها در مواجهه با کاربرد اصل CBDR در رژیم بین المللی آب و هوا مطرح می شوند. این مقاله بر معنا و هدف اصل CBDR تأکید کرده، منشأ و کاربرد متعاقب آن به شکل ابزارهای قانونی مختلف پس از پذیرش UNFCCC مورد بحث و بررسی قرار می دهد. تمرکز این مقاله بر چالش های پیش روی تفسیر و کاربرد اصل CBDR با وضعیت اقتصادی به سرعت در حال رشد کشورهای در حال توسعه است. هدف این مقاله تأیید بر نیاز به کاهش تمایز دائمی میان کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته برای دستیابی به نتایج بهتر به منظور مقابله با تأثیرات زیست‌محیطی زیان بار می باشد. این مقاله در پایان با تحلیل خروجی توافق پاریس به سمت تفسیر اصل CBDR و تغییرات موردنیاز برای اجرای بهتر آن خاتمه می-یابد.

۱- مقدمه

چارچوب پیمان نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم  (UNFCCC) به عنوان چارچوب توافقی، تعهدات و اصول  مختلفی را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای  ترسیم کرد. یکی از این اصول، “مسئولیت های مشترک اما متمایز ” بود. تنها راهنمای ارائه شده توسط معاهده اولیه آن بود که گروه های گرد هم آمده دارای “مسئولیت مشترک اما متمایز و توانایی های خاص خود” برای کاهش انتشار گازهای گلخانه  هستند، و اجرای اهداف به مذاکرات بعدی و پروتکل کیوتو  سال ۱۹۹۷ موکول شد. این کنوانسیون تقاضای کمتری از “کشورهای در حال توسعه ” با مسئولیت بسیار کمتر و توانایی بسیار پایین دارد. این استثناء ساختن کشورهای در حال توسعه به یکی از بحث برانگیزترین موضوعات قبل و در طی مذاکرات منجرشونده به پروتکل کیوتو و پس از آن تبدیل شد . 

۷- نتیجه گیری

هدف اصل CBDR ایجاد حمایت متقابل برای حفاظت از محیط زیست از طریق همکاری جهانی است. با این حال در تمرکز بر همکاری جهانی برای تقسیم مسئولیت های اختلاقی تغییراتی به وجود آمده است؛ که دلیل آن فقدان اعتماد به تقسیم بندی دنیای توسعه یافته و در حال توسعه است. افزون بر این، عدم عمل به وعده ها از سوی کشورهای توسعه یافته برای حمایت از کشورهای در حال توسعه با ارائه کمک های مالی و تکنولوژیکی، استانداردهای عدالت و مطلوبیت در این اصل را زیر سؤال می‌برد. دولت های دو طرف، هم از کشورهای در حال توسعه و هم از سوی کشورهای توسعه یافته، باید درک کنند که برای دستیابی به هدف توسعه پایدار، هر دو طرف باید بخش اندکی از نیازهای اقتصادی و اجتماعی در حال رشد را قربانی نماید. این امر باید به شکل عادلانه و برابر انجام شود، دان معنا که تقسیم مسئولیت و رفتار عادلانه با کشورهای در حال توسعه تشویق گردد .

Abstract

With the increasing debate on whether the difference between the developed and the developing countries should be redefined, the principle of CBDR has come under scanner to determine whether the differentiated responsibilities also need to be revaluated. Negotiating groups like the LDCs, the Umbrella group, argue that the major developing economies like India and China should be held responsible for their part of the current and future emissions as they have the resources to tackle the adverse impact caused by them to the environment whereas the developing countries argue otherwise. Many such challenges are being faced with the application of the principle in the international climate regime. This article underlines the meaning and objective of the principle and discusses its origin and its subsequent use in various legal instruments after the adoption of the UNFCCC. The article focuses at the challenges faced by the interpretation and application of the principle with the rapidly changing economic status of developing countries. This article is an attempt to underline the need to dilute the fixed differentiation between the developed and the developing countries for better results in dealing with the adverse environmental impacts. In the end, the article concludes by analyzing the outcome of the Paris Agreement towards the interpretation of the principle; and what changes are required to be made for its better implementation.

۱٫ Introduction

As a framework agreement, the United Nations Framework Convention on Climate Change 1 laid out several commitments and principles2 to reduce the Green House Gases3 emission. One of these principles was the ‘common but differentiated responsibilities’۴ . The only guidance provided by the original treaty [was] that the assembled parties have “common but differentiated responsibilities and respective capabilities” to reduce their emissions 5 , and the implementing goals were left to the subsequent negotiations and the 1997 Kyoto Protocol. 6 The convention makes few demands on the much less responsible and usually much less capable developing countries.7 This exclusion of developing countries became one of the most contentious issues before and during the negotiations leading to the Kyoto Protocol and remains so. 8

۷٫ Conclusion

The purpose of the principle of CBDR is mutual support for preserving the environment through global partnership. However, there has been a shift from focusing on global partnership to dividing moral responsibilities; the reason to this is the lack of trust in the divide between the developed and the developing world. Additionally, the lack of fulfilment of promise by the developed countries to support the developing countries with finances and technology questions the standards equity and fairness in the principle. The state parties, both from the developed as well as the developing countries, should realise that to achieve the goal of sustainable development, each party shall have to compromise a little on their growing social and economic needs. It should be equitable, that is, it should encourage burden-sharing and treat developing countries fairly.101

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

اصل “مسئولیت های مشترک و متمایز” و چالش های ناشی از آن در مدیریت اقلیم بین المللی

The Principle Of ‘Common But Differentiated Responsibilities’ And The Challenges Posed By It In The Context Of International Climate Governance