دانلود ترجمه مقاله ادم قرنیه بعد از جراحی فیکو امولسیفیکیشن (ساینس دایرکت – الزویر 2016) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

ادم قرنیه بعد از جراحی فیکو امولسیفیکیشن: یک مطالعه مقایسه ای کیفی شاهدی-موردی از بین دیابتی ها و افراد غیر دیابتی

Corneal oedema after phacoemulsification in the early postoperative period: A qualitative comparative case-control study between diabetics and non-diabetics

نکات مهم

چکیده

1- مقدمه

2- روش ها

2-1 تنظیمات

2-2 شرکت کنندگان

2-3 ارزیابی قبل از عمل جراحی و حین عمل جراحی

2-4 پیگیری بعد از عمل جراحی

2-5 ارزیابی نتایج

2-6 آمار

3- نتایج

4- بحث

چکیده

پیش زمینه: وقوع و شدت ادم قرنیه بعد از فیکو امولسیفیکیشن به ادغام سلول های اندوتلیال قرنیه وابسته است. عملکرد این سلول ها تحت تاثیر دیابت شیرین قرار می گیرد؛ به همین دلیل بررسی عملکرد قرنیه در بیماران دیابتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف: مقایسه ی فراوانی ادم قرنیه در دو گروه هم سن از بیماران دیابتی و غیر دیابتی که در بخش چشم‌پزشکی بیمارستان عمومی شهر زانتی یونان تحت عمل جراحی آب مروارید قرار گرفته بودند. روش ها: یک مطالعه ی مورد- شاهدی که به صورت گذشته نگر انجام شد. بیماران در گروه شاهد و مطالعه با توجه به شدت ادم قرنیه در سه بار مراجعه به پزشک بعد از عمل جراحی ارزیابی شدند: روزهای 1، 7-3، 14-10 روز بعد از عمل جراحی. انرژی اولتراسوند مصرف شده در طول فیکو امولسیفیکیشن نیز یک پارامتر مورد توجه بود و ارتباطات احتمالی با شدت آب مروارید از قبل موجود و بروز بعدی ادم قرنیه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: تفاوت در میزان بروز ادم قرنیه شدید بین گروه مطالعه و شاهد از لحاظ آماری معنی دار بود (میزان بروز 4.5% در افراد غیر دیابتی در برابر 14.3% در افراد دیابتی). انرژی اولتراسوند مصرف شده، نتایج بالینی نهایی را مشخص نمی کند. نتیجه گیری: وجود دیابت شیرین نوع 2 به نظر می رسد یکی از عوامل خطر اصلی برای پیشرفت ادم مداوم قرنیه باشد. نتایج مطالعه ی ما منجر به اصلاح الگوریتم پیگیری پس از عمل جراحی بیماران این منطقه از یونان شد.

مقدمه

جراحی آب مروارید یک عمل جراحی پیچیده است که با کمک روش های تصویربرداری و تشخیصی متعددی که انجام عمل جراحی را تسهیل می کنند؛ نتایج مطلوبی را برای اکثریت قریب به اتفاق بیماران ایجاد می کند. علیرغم نوآوری های تکنولوژیکی، بسیاری از جنبه های جراحی آب مروارید هنوز بررسی نشده اند. یکی از این جنبه ها، پیش بینی رفتار اندوتلیوم قرنیه بعد از بارگذاری انرژی اولتراسوند و همچنین دستکاری های مکانیکی است. بر اساس مطالعه ی اخیر که در مقیاس وسیع انجام شد؛ میزان بروز ادم مداوم قرنیه که به اختلال عملکرد اندوتلیوم قرنیه اشاره می کند؛ در حدود 15% است. نارسایی قرنیه بعد از حذف لنزهای بلوری از طریق فیکو امولسیفیکیشن حتی زمانی که توسط جراحان عالی و باتجربه انجام می شود؛ به طور بالقوه می تواند منجر به کراتوپاتی تاولی، کدورت دائمی قرنیه و در نهایت انجام پیوند قرنیه به صورت نفوذی و لایه ای می شود. عامل اصلی که عملکرد قرنیه را به عنوان بافت روشن و شفاف تعیین می کند؛ اندوتلیوم قرنیه است؛ اندوتلیوم لایه ای از سلول هایی است که به عنوان یک پمپ مداوم کل قرنیه را در یک حالت خشک شده حفظ می کنند.

بحث

همانطور که انتظار می رفت؛ نتایج مطالعه نشان داد که انرژی اولتراسوند مورد نیاز شدیدا به شدت آب مروارید (تراکم هسته ای) وابسته است؛ با این وجود، انرژی مصرفی تنها عامل تعیین کننده برای شدت ادم قرنیه نیست؛ به خصوص در گروه مطالعه که در آن بیماران مبتلا به ادم خفیف نسبت به افرادی که در نهایت به ادم شدید پیشرفته مبتلا می شدند؛ به انرژی اولتراسوند بیشتری نیاز داشتند (در دو زیرگروه ادم خفیف و شدید از گروه بیماران دیابتی، CDE به ترتیب 23.3 در برابر 12.34 بود). این مشاهده ممکن است با این فرضیه توضیح داده شود که مهم ترین عامل، وضعیت پیشین سلول های اندوتلیال است که برخی از آنها را قادر می-سازد افزایش مقادیر CDE را تحمل کنند.

Abstract

Background The occurrence and severity of corneal oedema after phacoemulsification is dependent on the integrity of corneal endothelial cells. The function of these cells is affected by diabetes mellitus and consequently the behaviour of the cornea in diabetic patients is of special interest. Aim To compare the frequency of corneal oedema in two age-matched groups of diabetics and non diabetic patients that underwent cataract surgery in the Ophthalmology Department of Xanthi General Hospital in Greece. Methods A retrospective case control study was conducted in a retrospective fashion. Patients in the control and study groups were assessed regarding the severity of corneal oedema at three postoperative visits: days 1, 3–7, 10–14 after the operation. Ultrasound energy consumed during phacoemulsification was also a parameter of interest and possible correlations with the pre-existent cataract severity and the subsequent incidence of corneal oedema were investigated. Results The difference in the incidence of severe corneal oedema between the study and control group was statistically significant: (4.5% non diabetics vs 14.3% diabetics). The consumed ultrasound energy did not define final clinical outcome. Conclusions The existence of diabetes mellitus type 2 appears to be a significant risk factor for the development of persistent corneal oedema. The results of our study led to the modification of the algorithm for postoperative follow-up of patients of this remote area of Greece.

Introduction

Cataract surgery is a sophisticated procedure assisted by several imaging and diagnostic modalities that facilitate the surgeon and leads to a favourable result in the vast majority of cases. Despite technological innovations, there are many aspects of cataract surgery that remain to be investigated. One of these is the prediction of the behaviour of the corneal endothelium after the load of ultrasonic energy as well as the mechanical manipulations [1]. The incidence of persistent corneal oedema, implying dysfunction of the corneal endothelium, is estimated at 0.15% according to a recent large scale study [2]. Corneal decompensation after the removal of the crystalline lens through phacoemulsification even when performed by excellent and experienced surgeons can potentially lead to bullous keratopathy, permanent opacification of the cornea and eventually, penetrating or lamellar keratoplasty [3]. The main factor that determines the function of the cornea as a clear and transparent tissue is the corneal endothelium, a single layer of cells that serves as a continuous pump preserving the whole cornea in a dehydrated state [4].

Discussion

As expected, the study results showed that the required ultrasound energy is strongly dependent on the severity of the cataract (nuclear density), despite that fact the consumed energy is not the determining factor for the corresponding severity of corneal oedema, especially in the study group in which patients with mild oedema demanded more ultrasonic energy than those who eventually developed severe oedema (23.3 vs. 12.34 were the CDE values in the two subgroups (mild and severe oedema) of the diabetic group, respectively). This observation might be explained by the hypothesis that the most significant factor is the preceding condition of the endothelial cells which makes some of them able to ‘tolerate’ increased amounts of CDE.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

ادم قرنیه بعد از جراحی فیکو امولسیفیکیشن: یک مطالعه مقایسه ای کیفی شاهدی-موردی از بین دیابتی ها و افراد غیر دیابتی

Corneal oedema after phacoemulsification in the early postoperative period: A qualitative comparative case-control study between diabetics and non-diabetics