دانلود ترجمه مقاله اختلال تنظیم در سیستم های پیش مغزی-بادامه و انگیختگی – AJP 2004

اختلال تنظیم در سیستم های پیش مغزی-بادامه و انگیختگی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئیدی

Dysregulation of Arousal and Amygdala-Prefrontal Systems in Paranoid Schizophrenia

چکیده

روش

افراد (آزمودنی ها)

وظیفه رفتاری

پروتکل های تصویربرداری

تجزیه و تحلیل داده ها

نتایج

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد مقایسه ای

زیرگروههای پارانوئیدی در مقابل غیرپارانوئیدی

مباحثه

چکیده

هدف: مولفان اختلال تمایز سیستم های لیمبیک- پیش پیشانی توسط تحریک خودبخودی در اسکیزوفرنی را بررسی کرده اند. پیش بینی شده است که بیماران پارانوئیدی را می توان با اختلال بیش فعالی تشخیص داد اما کاهش آمیگدال و فعالیت پیش پیشانی میانی به هر دو افراد مقایسه ای و بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی غیرپارانوئیدی مربوط می شود.

روش: تصاویری از حالات ظاهری ترس چهره به ۲۷ بیمار اسکیزوفرنیا (۱۳نفر پارانوئید، ۱۴ نفر غیرپارانوئید) و ۲۲ فرد مقایسه ای سالم تطبیق یافته در یک وظیفه ادراک ضمنی برای تحریک فعالیت لیمبیک نشان دادیم. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کارکردی و ثبت برانگیختگی از طریق هدایت پوستی به طور همزمان در طول نمایش حالات ظاهری احساس ترس چهره یا بی احساسی چهره انجام شد. پاسخ به محرک ترس بیشتر با مقایسه محرک های مرتبط با پاسخ از طریق هدایت پوستی (با انگیختگی) و محرکهای که مرتبط نبودند (بدون انگیختگی) بررسی شد.

نتایج: در افراد مقایسه ای، انگیختگی شبکه های آمیگدال/پیش پیشانی میانی (احشایی) و شبکه های هیپوکامپ/پیش پیشانی جانبی (زمینه) مربوط به بیان ترس را جدا می کند. پاسخ های انگیختگی افراطی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی فراخوانی می شوند، اما یک کاهش مرتبط در فعالیت آمیگدال/پیش پیشانی میانی وجود داشت. این اختلال در بیماران پارانوئید نسبت به افراد سالم و بیماران غیرپارانوئیدی بیان شده است.بیماران پارانوئیدی نقص پیش پیشانی نسبتا بیشتری برای پاسخ های “بدون انگیختگی” نشان دادند.

نتیجه گیری: کار حاضر اولین مطالعه ای است که عدم ارتباط کارکردی در سیستم های اتونومیک و مرکزی را برای پردازش سیگنالهای مربوط به تهدید در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئیدی نشان میدهد. شناخت پارانوئید ممکن است سیکل درون زاد سوء برداشت مربوط به سیگنالهای ورودی ترس ناشی از شکست در تنظیم این سیستم ها را نشان دهد.

مباحثه
همانطور که یافته های پیشین نیز نشان داده اند، پردازش ضمنی چهره های ترسناک در افراد سالم توسط قسمت های لیمبیک، پره فرونتال و بینایی مغز انجام شده بود. بررسی پاسخ هدایت انگیختگی پوستی تفاوت مشخصی بین فعالیت «انگیخته» امیگدال/قسمت میانی پره فرونتال و فعالیت «بدون برانگیختگی» هیپوکمپ/ قسمت خارجی پره فرونتال نشان می دهد. فعالیت آمیگدال با پاسخ هایی در نواحی مرکزی ماده خاکستری همراه بود که می تواند نشان دهنده ارتباط عملکردی با شبکه اتونوم (خودمختار) از طریق ساقه مغز باشد. این شبکه ها با یافته های قبلی در نمونه های کوچکتر هم خوانی دارد و نشان می دهد که سیستم «احشایی» از «زمینه ای» جدا می کند. درگیری قسمت مرکزی قشر پره فرونتال می تواند به ارزیابی شناختی از داده های احشایی و تصمیم گیری های متعاقب از آن کمک کند. در مقابل، قسمت خارجی قشر پره فرونتال عصب رسانی قابل توجهی از هیپوکمپ دارد (تنها ارتباط آمیگدال ضعیف است) و می تواند قسمتی از فرایند تحریکی در حافظه عملکردی را بر عهده داشته باشد.

Abstract

Objective: The authors investigated impaired differentiation of limbic-prefrontal systems by autonomic arousal in schizophrenia. It was predicted that paranoid patients would be distinguished by a disjunction of hyperarousal but reduced amygdala and medial prefrontal activity relative to both healthy comparison subjects and patients with nonparanoid schizophrenia.

Method: Pictures depicting facial expressions of fear were presented to 27 schizophrenia patients (13 paranoid, 14 nonparanoid) and 22 matched healthy comparison subjects in an implicit perception task to evoke limbic activity. Simultaneous functional magnetic resonance imaging and skin conductance arousal recordings were acquired during presentation of faces expressing fear or neutral emotion. Responses to fear stimuli were further examined by contrasting those that were associated with a skin conductance response (“with arousal”) and those that were not (“without arousal”).

Results: In the comparison subjects, arousal dissociated amygdala/medial prefrontal (“visceral”) networks and hippocampus/lateral prefrontal (“context”) networks for fear perception. Excessive arousal responses were elicited in the schizophrenia subjects, but there was an associated reduction in amygdala/medial prefrontal activity. This disjunction was pronounced in paranoid patients relative to both healthy subjects and nonparanoid patients. Paranoid patients also showed a relatively greater prefrontal deficit for “without-arousal” responses.

Conclusions: This is the first study to reveal a functional disconnection in autonomic and central systems for processing threat-related signals in patients with paranoid schizophrenia. Paranoid cognition may reflect an internally generated cycle of misattribution regarding incoming fear signals due to a breakdown in the regulation of these systems.

Discussion

Consistent with previous findings (11–۱۴), implicit processing of fearful faces in healthy subjects was subserved by activity in limbic, prefrontal, and visual brain regions. Skin conductance arousal responses differentiated distinct “with-arousal” amygdala/medial prefrontal activity from “without-arousal” hippocampus/lateral prefrontal activity. Amygdala activity was also associated with responses in the anatomically connected central gray region, which may reflect functional projections to the autonomic networks via the brainstem (6, 15). These networks accord with our earlier finding, in a smaller sample, that arousal dissociates a “visceral” from “context” system (14). Medial prefrontal involvement may allow for the cognitive appraisal of visceral input and subsequent decision making (18, 19). By contrast, the lateral prefrontal cortex receives considerable innervation from the hippocampus (with only meager amygdala connections) and may subserve processing of stimulus context in working memory (16, 20).

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

اختلال تنظیم در سیستم های پیش مغزی-بادامه و انگیختگی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئیدی

Dysregulation of Arousal and Amygdala-Prefrontal Systems in Paranoid Schizophrenia