دانلود رایگان ترجمه مقاله اعتبار ساختاری و استواری بین فرهنگی برنامه پرسشنامه پروژه مداخله زورگویی در اروپا – الزویر ۲۰۱۵

اعتبار سنجی ساختاری و استواری میان فرهنگی پرسشنامه پروژه مداخله زورگویی مجازی اروپا

Structural validation and cross-cultural robustness of the European
Cyberbullying Intervention Project Questionnaire

 در طی دهه اخیر، زورگویی مجازی به یک مسئله و نگرانی روز افزون تبدیل شده است که بسیاری از رویکردهای روش شناختی و نظری متنوع برای مقابله با آن مطرح شده است. در نتیجه، مباحث زیادی در خصوص ماهیت آن وجود دارد و ابزارهای ارزیابی معتبرو قوی در این خصوص اعتبار سنجی نشده‌اند. در همین راستا، در مطالعه حاضر، یک ابزار متشکل از ۲۲ گویه که بیانگر انواع متفاوت رفتارها و اقداماتی است که معرف زورگویی مجازی است تحت اعتبار سنجی ساختاری قرار گرفته و استواری میان فرهنگی آن از نظر دو بعد اصلی محاسبه شده است: قربانی سازی سایبری و خشونت سایبری. برای این منظور، ۵۶۷۹ دانش آموز مقطع راهنمایی از شش کشور اروپایی (اسپانیا، آلمان، ایتالیا، لهستان، انگلستان و یونان) از طریق این پرسش نامه خود گزارشی که براساس ابزارهای موجود و مناسب‌ترین عناصر مفهومی طراحی شده بود نظر سنجی شدند. تحلیل‌های عاملی تاییدی واکتشافی انجام شده و همسانی درونی عمومی برای ابزار و دو بعد آن محاسبه شد. ساختارهای عاملی مشابه در همه شش زیر نمونه مشاهده شدند. نتایج این مطالعه، با ارائه یک ابزار یعنی پرسش نامه پروژه مداخله زورگویی مجازی اروپایی، که تحت اعتبار سنجی ساختاری در یک نمونه گسترده از شش کشور مختلف قرار گرفته است و برای ارزیابی مداخلات روانی- آموزشی در برابر زورگویی مجازی مفید است، به غنی‌تر شدن مطالعات موجود کمک می‌کند.

مقدمه
در طی سال‌های اخیر، توجه جامعه به پدیده موسوم به زور گویی مجازی که به طور مکرر در روابط اجتماعی آنلاین در میان کودکان ونوجوانان رخ می‌دهد افزایش یافته است. امروزه، ما به دنبال فرایند توسعه یک تخمین نظری معتبر و یک تعریف جامع از پدیده فوق می‌باشیم. بنابر این، یکی از دستور العمل های اصلی، تحقیقات انجام شده در خصوص زورگویی سنتی به عنوان زورگویی مجازی می‌باشد. زور گویی مجازی به صورت زورگویی (زورگیری) ایجاد شده از طریق رسانه‌های الکترونیک می‌باشد. زورگویی سنتی به صورت خشونت فیزیکی (جسمی)، کلامی، اجتماعی و یا روانی توسط یک فرد علیه فرد دیگر تعریف شده است (فردی که به عنوان قربانی حملات مکرر انتخاب شده است). این اقدامات منفی و عمدی، قربانی را در وضعیتی قرار می‌دهد که خروج از این وضعیت بسیار سخت و مشکل است. زورگویی نه یک خشونت مجزا ونه یک رفتار فردی ساده است، بلکه یک پدیده تعاملی است که در آن چندین فرد حداقل سه نقش را ایفا می‌کنند: زورگو، قربانی و زورگو- قربانی. ویژگی‌های منحصر به فرد و متمایز آن به شرح زیر هستند: قصد آسیب رساندن و صدمه زدن به فرد دیگر، عدم تعادل قدرت بین مهاجم و قربانی وتکرار رفتارهای خشونت آمیز توسط متجاوزان نسبت به قربانیان. این شواهد علمی، ماهیت پدیده زورگویی را آشکار کرده و نیز استاندارد بودن آن را تعیین کرده و ابزارهایی را برای اندازه گیری آن معرفی کرده است. با این حال، بررسی نه تنها مفهوم، و نیز ارائه ابزارهای مناسب با هدف نشان دادن سطوح شیوع زورگویی میان جمعیت نوجوانان ضروری است.
زورگویی مجازی: تعریف و ویژگی‌ها
رفتارهایی نظیر حملات کلامی از طریق دستگاه‌های دیجیتال، انتشار و نمایش عکس‌ها و تصاویر شرم آور و محرومیت از ارتباطات آنلاین، مثال‌هایی از شیوه تبدیل زورگویی سنتی (حقیقی) به زورگویی مجازی است. سایر رفتارها نظیر سرقت هویت مجازی (یعنی جعل هویت فرد دیگر ویا هک حساب‌های شخصی با هدف دست یابی به اطلاعات شخصی) در اشکال سنتی زورگویی گنجانده نمی‌شود، بلکه به عنوان زورگویی مجازی در نظر گرفته می‌شود. در عوض، رفتارهای مجازی همراه با تفاوت‌های ظریف خاص نظیر حضور بزرگسالانی که از افراد نوجوان و کوچک سو استفاده می‌کنند یا قصد دست یابی به تصاویر شخصی ومحرمانه، مربوط به سایر پدیده‌هایی است که متفاوت از زورگویی مجازی نظیر سوء استفاده غیر اخلاقی یا پیامک جنسی می‌باشد.
با استناد به تحقیقات زورگویی سنتی، زورگویی مجازی به صورت یک خشونت عمدی یا اقدام خصومت آمیز یا مضر که از طریق دستگاه الکترونیک به مرور زمان با ایجاد یک عدم توازن قدرت بین متجاوز و قربانی تعریف می‌شود. بر همین اساس، هر دوی متجاوز و قربانی، از کاراکترها و شخصیت‌های برجسته و مهم پدیده هستند، با این حال سایر افرادی وجود دارند که هم زمان هم متجاوز وهم قربانی می‌باشند که موسوم به متجاوز (زورگو)- قربانی هستند. به علاوه، تحقیقاتی وجوددارند که زورگویی مجازی را منحصراً با خشونت مجازی یا با قربانی کردن مجازی شناخته و بین نقش‌ها و شیوه اسفاده ازمعیار های تعمد، تکرار و عدم توازن قدرت بین آن‌ها یک پویایی را برقرار می‌کنند. معیارهایی که در زورگویی مجازی وجود ندارند زیرا آن‌ها مختص زورگویی سنتی هستند. در این راستا، برخی محققان پیشنهاد کرده‌اند که یک تصویریا سایر اطلاعات سمعی- بصری می‌تواند مشابه با تکرار زورگویی سنتی باشد زیرا محتوی به طور دایمی در اینترنت قرار گرفته و برای هر فردی که به آن دسترسی دارد قابل دسترس بوده و یا حتی می‌توان آن را دانلود و برروی دستگاه‌های شخصی دانلود کرد که نشان می‌دهد خشونت دیجیتال به همان اندازه مضر است. در خصوص عدم توازن قدرت، سطوح بالایی از دانش فنی و مشکلات برای قربانی در شناسایی متجاوزان وجود دارد که موجب می‌شود تا آن‌ها تحت تأثیر وکنترل متجاوز قرار بگیرد.
علی رغم این ملاحظات، از دیدگاه ما، تکرار بایستی به صورت لازمه زورگویی مجازی درنظرگرفته شودزیرا از نظر قربانی و یا حتی از نظر هر دوی متجاوز و قربانی، تجربه به صورت یک رفتار تکراری (مکرر) در نظر گرفته می‌شود. در حقیقت، مطالعات کیفی موجود لزوم حفظ این معیار را نشان داده‌اند. با توجه به عدم توازن قدرت، در مورد اهمیت آن در پویایی پدیده‌ها بدیهی است زیرا عدم داشتن قابلیت و صلاحیت برای حفاظت از امنیت داده‌ها در سناریوهای دیجیتال به این معنی است که قربانی در زمان برقراری ارتباط از طریق دستگاه‌های دیجیتال، با ضعف از طرف متجاوز مواجه می‌شود.

Abstract

During the last decade, cyberbullying has become an increasing concern which has been addressed by diverse theoretical and methodological approaches. As a result there is a debate about its nature and rigorously validated assessment instruments have not yet been validated. In this context, in the present study an instrument composed of 22 items representing the different types of behaviours and actions that define cyberbullying has been structurally validated and its cross-cultural robustness has been calculated for the two main dimensions: cyber-victimization and cyber-aggression. To this end, 5679 secondary school students from six European countries (Spain, Germany, Italy, Poland, United Kingdom, and Greece) were surveyed through this self-report questionnaire which was designed based on previously existing instruments and the most relevant conceptual elements. Exploratory and confirmatory factor analyses were conducted and the global internal consistency was computed for the instrument and its two dimensions. Identical factor structures were found across all of the six subsamples. The results contribute to existing research by providing an instrument, the European Cyberbullying Intervention Project Questionnaire, which has been structurally validated in a wide sample from six different countries and that is useful to evaluate psycho-educative interventions against cyberbullying.

۱٫ Introduction

In recent years, society has shown a growing interest in the phenomenon named cyberbullying frequently appearing in the online social relationships among youngsters and adolescents (Fenaughty & Harré, ۲۰۱۳). Nowadays, we are immersed in the process of elaborating a solid theoretical approximation and an agreed definition of the phenomenon (Berne et al., 2013; Tokunaga, 2010). Thus, one of the main guides to follow is the research developed around traditional bullying (Olweus, 2013) as cyberbullying is defined as bullying developed through electronic media (Vivolo-Kantor, Martell, Holland, & Westby, 2014). Traditional bullying has been defined as physical, verbal, social and/or psychological aggression by a pupil against another, whom is chosen to be a victim of repeated attacks (Olweus, 1993, 1999). Such a negative and intentioned action puts the victim in a situation that is difficult to get out of. Bullying is neither an isolated aggression nor a simple individual behaviour but an interactive phenomenon in which several subjects are involved in at least three roles: bully, victim and bully-victim. Its distinctive characteristics are: the intentionality to hurt someone else, the imbalance of power between the aggressor and the victim and the repetition of the aggressive conducts by the aggressors over their victims. Such scientific evidences have clarified the nature of the bullying phenomenon and determined its standardization, hence, the appearance of instruments to measure it (Greif & Furlong, 2006).However, the nature of the electronic means that characterizes cyberbullying has made it necessary to investigate not only its conceptualization but also in order to provide instruments suitable to its nature with the aim of showing the levels of prevalence among adolescent population (Vivolo-Kantor et al., 2014).

۲٫ Cyberbullying: Definition and characteristics

Behaviours such as verbal attacks through digital devices, publication and exhibition of embarrassing pictures, and the exclusion from online communication are some examples of how traditional bullying brings to life cyberbullying. Other behaviours such as virtual identity theft (i.e. to impersonate someone else or to hack personal accounts with the aim of obtaining personal information) are not included in traditional forms of bullying but are considered as cyberbullying (Perren et al., 2012). Instead, virtual behaviours accompanied by certain nuances such as the presence of adults take advantage of minors, or the intentionality of sexual nature to obtain embarrassing pictures (Smith, Thompson, & Davidson, 2014), are linked to other phenomena different from cyberbullying such as grooming or sexting (Den Hamer & Konijn, 2015). Cyberbullying, by mainly referring to traditional bullying researches (Slonje & Smith, 2008), is defined as a clearly intentional aggression or hostile or harmful act carried out through an electronic device repeatedly over time by setting up an imbalance of powers between the aggressor and the victim (Tokunaga, 2010). Accordingly, both the aggressor and the victim are, a priori, substantial characters of the phenomenon, but there are also those that are aggressors and victims at the same time, the bully-victims (Yang & Salmivalli, 2013). In addition, there are researches that identifies cyberbullying exclusively with cyber-aggression (Calvete, Orue, Estévez, Villardón, & Padilla, 2010) or with cybervictimization (Müller, Pfetsch, & Ittel, 2014), leaving out the dynamic existing between the roles and how the criteria of intentionality, repetition and imbalance of powers takes place between them (Olweus, 2013). Criteria that otherwise are not as evident in cyberbullying as they are in traditional bullying (Dehue, 2013; Slonje, Smith, & Frisén, 2013; Smith, Del Barrio, & Tokunaga, 2013). In this respect, some authors suggest that a single image or any other humiliating audio-visual material can be comparable to the repetition of traditional bullying, since the content can be perpetual on the Internet and is available for any person seeking access to it, or may even be downloaded and stored on personal devices (Heirman & Walrave, 2008), this suggests that digital aggression is equally harmful. Concerning the imbalance of power, high levels of technological knowledge and the difficulties that the victims may have in identifying the aggressors, can be interpreted as inferiority before the aggressor (Menesini & Nocentini, 2009; Vandebosch & Van Cleemput, 2008). Despite these considerations, from our point of view, repetition shall be considered as a requirement for cyberbullying as for the victim or even for both the aggressor and the victim the experience is a repeated behaviour. In fact, certain existing qualitative studies have shown the need to maintain such a criterion (Nocentini et al., 2010). With regard to the imbalance of power, there is no doubt of its relevance in the dynamic of the phenomenon as the lack of competence for keeping personal data secure in digital scenarios imply or may imply that the victim faces inferiority with respect to the aggressor when communicating through digital devices (Vandebosch & Van Cleemput, 2008).