دانلود ترجمه مقاله فناوری ریزآرایه برای تحلیل آلاینده های شیمیایی در مواد غذایی (MDPI 2012) (ترجمه ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️)

فناوری ریزآرایه برای تحلیل آلاینده های شیمیایی در مواد غذایی: وضعیت فعلی و احتمالات آینده

Microarray Technology for Major Chemical Contaminants Analysis in Food: Current Status and Prospects

چکیده

1- مقدمه

2- روش ساخت

2-1- مواد پشتیبانی جامد

2-2- ساخت ریز آرایه ها

3- استراتژی های آشکارسازی

3-1- آشکارسازی برچسب گذاری

3-2- آشکارسازی بدون برچسب

4- تحلیل مبتنی بر ریز آرایه برای آلاینده های شیمیایی اصلی

4-1- میکوتوکسین ها

4-2- بیوتاکسین ها

4-3- باقیمانده آفت کش ها

4-4- باقیمانده های دارویی

5- نتیجه گیری ها

چکیده

آلاینده های شیمیایی در غذاها سبب مشکلات بهداشتی جدی در انسان ها و حیوانات شده اند. تکنولوژی ریز آرایه یک تکنیک پیشرفته است که برای تحلیل آلودگی های شیمیایی بکار می رود. رویکرد ریز آرایه-ایمن (مصون در مقابل ریز آرایه) یکی از امید بخش ترین روش ها برای تحلیل آلاینده های شیمیایی است. موضوع مقاله حاضر، استفاده از ریز آرایه ها برای تحلیل آلاینده های شیمیایی است. استراتژی های ساخت و روشهای شناسایی برای آلاینده های شیمیایی بطور کامل مورد بحث قرار می گیرند. کاربرد آن برای تحلیل میکوتوکسین ها (قارچ زهر)، بیوتاکسین ها (زیست زهر)، باقیمانده های آفت کش ها، و باقیمانده های دارویی نیز توضیح داده می شود. و در نهایت، چالش ها و فرصت های آینده را مورد بحث قرار می دهیم.

مقدمه

نظارت آلاینده های شیمیایی موجود در غذاها مهم است چون این آلاینده ها رابطه نزدیکی با زندگی انسان ها و سلامت حیوانات، و همچنین تجارت بین المللی محصولات کشاورزی و مواد غذایی دارند. آلاینده های شیمیایی اصلی شامل میکوتوکسین ها، بیوتاکسین ها، باقیمانده آفت کش ها، و باقیمانده های دارویی هستند. میکوتوکسین ها از آلاینده های جهانی مواد غذایی به شمار می آیند و می توانند سبب مشکلات بهداشتی و ضررهای اقتصادی گردند. بیوتاکسین ها مواد سمی هستند که توسط گیاهان و حیوانات تولید می شوند و از آنها سرچشمه می گیرند. آفت کش ها مواد یا ترکیبی از مواد هستند که برای جلوگیری کردن، از بین بردن، دفع کردن، یا کاهش دادن آفت ها و علف های هرز مورد استفاده قرار می گیرند. باقیمانده های آنها می تواند سبب بیماریهای جدی شود و سلامت گروه هایی که در معرض آنها قرار می گیرند را به خطر بیاندازد. بتازگی باقیمانده های دارویی هم بخاطر استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها به یک مشکل جدی تبدیل شده اند. این باقیمانده ها از حیوانات غذاساز (حیواناتی که غذاهای مختلفی را برای ما تولید می کنند) به انسان ها منتقل می شوند و اثربخشی درمان های آنتی بیوتیک برای عفونت های عمومی را کاهش می دهند. محدودیت های سختی برای حداکثر میزان باقیمانده (MRL) برای بسیاری از آلاینده های شیمیایی در انواع مختلف غذاها و علوفه ها تعیین شده است و اتحادیه اروپا (EU) و بسیاری از کشورها به مشکلات غذایی توجه خاصی دارند. از لحاظ قانونی، MRL ها حداکثر غلظت های مجاز باقیمانده ها در مواد غذایی برای انسان ها یا حیوانات را تعیین می کنند. حدود آشکارسازی (LOD) آن بر اساس تکنولوژی های مختلف باید مطابق با MRL ها باشد.

نتیجه گیری ها

تقاضای افزایشی برای روش های تحلیلی بهبود یافته برای آلاینده های شیمیایی در غذاها وجود داشته است. همچنین نگرانی های رو به افزایشی برای ایمنی غذاها، افزایش دعاوی تجارتی غذاها، و افزایش مقررات دولتی سختگیرانه وجود داشته است. در 5 سال گذشته از تکنولوژی ریز آرایه برای آشکارسازی آلاینده های شیمیایی در غذاها استفاده شده است. یک بازبینی مقالات انتخابی مورد بحث قرار گرفته است که شامل استراتژی های ساخت، روشهای آشکارسازی، و کاربرد برای چهار طبقه آلاینده های شیمیایی در غذاها می باشد.

Abstract

Chemical contaminants in food have caused serious health issues in both humans and animals. Microarray technology is an advanced technique suitable for the analysis of chemical contaminates. In particular, immuno-microarray approach is one of the most promising methods for chemical contaminants analysis. The use of microarrays for the analysis of chemical contaminants is the subject of this review. Fabrication strategies and detection methods for chemical contaminants are discussed in detail. Application to the analysis of mycotoxins, biotoxins, pesticide residues, and pharmaceutical residues is also described. Finally, future challenges and opportunities are discussed.

Introduction

Monitoring chemical contaminants in food is important because such contaminants are closely related to human life and animal health, as well as international trade of agricultural products and food commodities [1,2]. Major chemical contaminants include mycotoxins, biotoxins, pesticide residues, and pharmaceutical residues [3–9]. Mycotoxins are worldwide contaminants of foods and feed and can cause health problems and economic losses [10]. Biotoxins are toxic substances produced by and derived from plants and animals [11]. Pesticides are substances or mixture of substances intended for preventing, destroying, repelling or mitigating any pest and weeds. Their residues can cause serious acute and delayed health effects among exposed population groups [12]. Recently, pharmaceutical residues have become an increasingly prominent problem due to the abuse of antibiotics. They can be transferred from the food-producing animals to human beings and diminish the effectiveness of antibiotic treatments for common infections [13]. There have been strict maximum residue limits (MRLs) for many chemical contaminants in many kinds of food, feed, and food-related issues are required by the European Union (EU) and most countries. Legally, MRLs strictly define the maximum permitted concentrations of the residues in or on foodstuffs for humans or animals. The limit of detection (LOD) based on diversified technologies should meet the MRLs.

Conclusions

There has been an increasing demand for improved analytical methods for chemical contaminants in food. In addition, there are increasing concerns for food safety, growing food trade disputes, and increasingly stringent government regulations. Microarray technology has been used for the past five years for the detection of chemical contaminants in food. A selected literature review has been discussed that includes fabrication strategies, detection methods, and application to four classes of chemical contaminants in food.

تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد

فناوری ریزآرایه برای تحلیل آلاینده های شیمیایی در مواد غذایی: وضعیت فعلی و احتمالات آینده

Microarray Technology for Major Chemical Contaminants Analysis in Food: Current Status and Prospects