این مقاله انگلیسی ISI در نشریه ساینس دایرکت (الزویر) در 14 صفحه در سال 2018 منتشر شده و ترجمه آن 36 صفحه میباشد. کیفیت ترجمه این مقاله ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️ بوده و به صورت کامل ترجمه شده است.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
تاثیر تعدیل کننده توپولوژی شبکه تأمین بر اثر بخشی مدیریت ریسک |
عنوان انگلیسی مقاله: |
The moderating impact of supply network topology on the effectiveness of risk management |
|
مشخصات مقاله انگلیسی (PDF) | |
سال انتشار | 2018 |
تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 14 صفحه با فرمت pdf |
نوع مقاله | ISI |
نوع نگارش | مقاله پژوهشی (Research Article) |
نوع ارائه مقاله | ژورنال |
رشته های مرتبط با این مقاله | مهندسی صنایع |
گرایش های مرتبط با این مقاله | لجستیک و زنجیره تامین |
چاپ شده در مجله (ژورنال) | مجله بین المللی اقتصاد تولید – International Journal of Production Economics |
کلمات کلیدی | مدیریت ریسک زنجیره تامین، شبکه های تامین پیچیده، شبکه های تصادفی، شبکه های بدون، کاهش موجودی، تغییر مسیر احتمالی، مدلسازی مبتنی بر عامل |
کلمات کلیدی انگلیسی | Supply chain risk management – Complex supply networks – Random networks – Scale-free networks – Inventory mitigation – Contingent rerouting – Agent-based modelling |
ارائه شده از دانشگاه | موسسه تولید ، دانشگاه کمبریج ، انگلستان |
نمایه (index) | Scopus – Master journals – JCR |
نویسندگان | Anna Ledwoch، Hakan Yasarcan، Alexandra Brintrup |
شناسه شاپا یا ISSN | ISSN 0925-5273 |
شناسه دیجیتال – doi | https://doi.org/10.1016/j.ijpe.2017.12.013 |
ایمپکت فاکتور(IF) مجله | 6.344 در سال 2018 |
شاخص H_index مجله | 155 در سال 2019 |
شاخص SJR مجله | 2.475 در سال 2018 |
شاخص Q یا Quartile (چارک) | Q1 در سال 2018 |
بیس | است ✓ |
مدل مفهومی | دارد ✓ |
پرسشنامه | ندارد ☓ |
متغیر | ندارد ☓ |
رفرنس | دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله ✓ |
کد محصول | 9900 |
لینک مقاله در سایت مرجع | لینک این مقاله در نشریه Elsevier |
نشریه الزویر |
مشخصات و وضعیت ترجمه فارسی این مقاله (Word) | |
وضعیت ترجمه | انجام شده و آماده دانلود در فایل ورد و PDF |
کیفیت ترجمه | ویژه – طلایی ⭐️⭐️⭐️ |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش | 36 صفحه (شامل 1 صفحه رفرنس انگلیسی) با فونت 14 B Nazanin |
ترجمه عناوین تصاویر و جداول | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل تصاویر | ترجمه شده است ✓ |
ترجمه متون داخل جداول | ترجمه شده است ✓ |
درج تصاویر در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج جداول در فایل ترجمه | درج شده است ✓ |
درج فرمولها و محاسبات در فایل ترجمه | به صورت عکس درج شده است ✓ |
منابع داخل متن | به صورت انگلیسی درج شده است ✓ |
منابع انتهای متن | به صورت انگلیسی درج شده است ✓ |
فهرست مطالب |
چکیده |
بخشی از ترجمه |
چکیده در حالی که مدیریت ریسک زنجیره تأمین یک مجموعه از ابزارهای غنی را برای مقابله با ریسک در سطح دوگانه ارائه میدهد، اما توجه کمتری به کارایی مدیریت ریسک در شبکههای تأمین پیچیده معطوف شده است. ما این شکاف را با ایجاد یک مدل مبتنی بر عامل برای بررسی رابطه بین ویژگیهای توپولوژیکی شبکههای تأمین پیچیده و توانایی آنها برای بهبودی از طریق کاهش موجودی و تغییر مسیر احتمالی، پر میکنیم. ما شبکههای تأمین بالادست را درجاییکه هر عامل نشاندهنده یک تأمین کننده است شبیه سازی میکنیم. الگوهای ارتباط تأمین کنندگان از طریق مدلهای وابستگی تصادفی و ترجیحی ایجاد میشوند. هر تأمین کننده با استفاده از سیاست سفارش دهی تعدیل کننده، موجودی خود را کنترل میکند. ما سپس بطور تصادفی تأمین کنندگان را تفکیک میکنیم و مشاهده میکنیم که چگونه توپولوژیهای مختلف در زمان اعمال استراتژیهای مدیریت ریسک بهبود مییابند. نتایج ما نشان میدهند که توپولوژی دارای اثر تعدیل کنندهای بر کارایی استراتژیهای مدیریت ریسک میباشد. شبکههای تأمین بدون مقیاس هزینههای کمتری را ایجاد میکنند و دارای نرخ پرسازی بالاتری میباشند و در زمانیکه در معرض اختلالات تصادفی قرار میگیرند، نسبت به شبکههای تصادفی به موجودی کمتری برای بازیابی نیاز دارد. شبکههای تصادفی بطور قابل توجهی نیاز به موجودی بیشتری برای توزیع در سراسر شبکه دارند تا به نرخ پرسازی مشابه شبکههای بدون مقیاس دست یابند. کاهش موجودی، نرخ پرسازی را بیشتر از تغییر مسیر احتمالی صرف نظر از توپولوژی شبکه، بهبود میبخشد. تغییر مسیر احتمالی به دلیل تعداد اندک تأمین کنندگان دیگر برای شبکههای بدون مقیاس، بخصوص برای اختلالات کوتاه مدت مؤثر نیست. ما همچنین درمی یابیم که استفاده از کاهش موجودی برای بیشتر تأمین کنندگان جدا از هم، تنها زمانی مؤثر است که شبکه در معرض اختلالات مکرر قرار بگیرد، و در غیر اینصورت مقرون به صرفه نمی باشد. کار ما به زمینه نوظهور تحقیقاتی در مورد رابطه بین توپولوژی پیچیده شبکه تأمین و برگشت پذیری آن کمک میکند.
5- نتیجه گیری رویکردهای SCRM شامل شیوه هایی است که در سطح محلی و دوگانه به خوبی شناخته شده است. به هر حال، رابطه بین کارایی استراتژیهای SCRM و توپولوژی شبکه تامین ، علی رغم تاکید مطالعات اخیر بر توپولوژیهای شبکه پیچیده که از شبکه تامین پشتیبانی می کند، تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مقاله، ما این شکاف را با بررسی کارایی تغییر مسیر احتمالی و کاهش موجودی در شبکه های تامین با ویژگیهای توپولوژیکی مختلف پر می کنیم. پس از بررسی مقالات، ما بر دو استراتژی گسترده SCRM تمرکز کردیم: تغییر مسیر احتمالی و کاهش ریسک مبتنی بر موجودی؛ و دو توپولوژی شبکه: شبکه تامین تصادفی و شبکه تامین بدون مقیاس. پس از این، رویکرد شبیه سازی را برای بررسی اینکه کدام استراتژی در کدام سطح و در کدام توپولوژی منجر به عملکرد بهتری برای OEM و برای کل شبکه می شود، دنبال کردیم. معیار عملکرد شامل شبکه و هزینه های مربوطه و نرخ پرسازی OEM بود. |
بخشی از مقاله انگلیسی |
Abstract While supply chain risk management offers a rich toolset for dealing with risk at the dyadic level, less attention has been given to the effectiveness of risk management in complex supply networks. We bridge this gap by building an agent based model to explore the relationship between topological characteristics of complex supply networks and their ability to recover through inventory mitigation and contingent rerouting. We simulate upstream supply networks, where each agent represents a supplier. Suppliers’ connectivity patterns are generated through random and preferential attachment models. Each supplier manages its inventory using an anchor-and-adjust ordering policy. We then randomly disrupt suppliers and observe how different topologies recover when risk management strategies are applied. Our results show that topology has a moderating effect on the effectiveness of risk management strategies. Scale-free supply networks generate lower costs, have higher fill-rates, and need less inventory to recover when exposed to random disruptions than random networks. Random networks need significantly more inventory distributed across the network to achieve the same fill rates as scale-free networks. Inventory mitigation improves fill-rate more than contingent rerouting regardless of network topology. Contingent rerouting is not effective for scale-free networks due to the low number of alternative suppliers, particularly for short-lasting disruptions. We also find that applying inventory mitigation to the most disrupted suppliers is only effective when the network is exposed to frequent disruptions; and not cost effective otherwise. Our work contributes to the emerging field of research on the relationship between complex supply network topology and resilience.
5- Conclusions SCRM approaches involve practices that are well understood at the local and dyadic levels. However, the relationship between the effectiveness of SCRM strategies and supply network topology has thus far not been investigated, despite recent studies highlighting complex network topologies that underpin supply chains. In this paper we bridged this gap by exploring effectiveness of inventory mitigation and contingent rerouting in supply networks with different topological characteristics. After a review of literature, we focussed on two widely practiced SCRM strategies: inventory based risk mitigation and contingent routing; and two supply network topologies: a randomly organised supply network and a scale-free supply network. This was then followed by a simulation approach to test which strategy, at what level, in which topology results in a better performance for the OEM and for the overall network. Performance criteria included both network and the OEM’s fillrate and associated costs. |
تصویری از مقاله ترجمه و تایپ شده در نرم افزار ورد |
دانلود رایگان مقاله انگلیسی + خرید ترجمه فارسی | |
عنوان فارسی مقاله: |
تاثیر تعدیل کننده توپولوژی شبکه تأمین بر اثر بخشی مدیریت ریسک |
عنوان انگلیسی مقاله: |
The moderating impact of supply network topology on the effectiveness of risk management |
|