دانلود ترجمه مقاله تحقیق در مورد باغ ایرانی

• بخشی از ترجمه:

چکیده
به دنبال ثبت باغ های ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو در ٢٠١١ و پیش از آن برگزاری نمایشگاه گسترده‌ای با نام “باغ ایرانی” در موزه‌ هنرهای معاصر تهران در سال ٢٠٠۴، جای آن است که به نکته‌ای مهم که پژوهشگران کمتر به آن پرداخته اند اشاره شود: بر اساس شواهدی که توضیح داده خواهد داشت باغ ایرانی تجلی فرآیندی از رفتارهای حکیمانۀ مردم‌ مدارانه است که شکل و هندسۀ آن ناگزیر به تبعیت از این فرایند است؛ در نتیجۀ آن سرنوشتی برای باغ مقدر می‌شود که کاربر را با ورود به باغ با خود شریک می‌کند. پس هرچه طراحی تقدیر و سرشت باغ حکیمانه‌تر باشد، تعامل او با کاربر گسترده‌تر می شود ؛ به طوری که کاربر در یک باغ ایرانی تمام حواس پنجگانه به انضام قوۀ تخیّلش برانگیخته شده و دانسته یا ندانسته، خواسته یا ناخواسته، در این سیر و سلوک، ضرباهنگ وجودش به تمامی در اختیار طبیعت و همراه با آن می‌شود و بدین طریق دگرگون و نو ( فَرِشکرد) شده و جان تازه‌ای می‌یابد.
مقدمه
باغ ایرانی به عنوان یک فرآیند از مجموعه‌ای بزرگ ، در خود صبحت از نیک‌منشانی دارد که آنها را به وجود آورده‌اند و بدین واسطه امضایی به روشنی و زلالی نیک منشی و دانایی، پای کِشتکاری‌هایشان می‌شده که این‌چنین صاحب شخصیت‌شان می‌کرده است. به باور سازندگان، نیک منشی حاصل پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک است. همین عبارت کوتاه پاسخی منطقی برای این دو پرسش خواهد بود که آیا باغ باید ایرانی باشد؟ یا نگاه به باغ؟ در اینجا پرسش دیگری پیش می‌آید که نام و نشان‌هایی که از باغ ایرانی اکنون می شناسیم تا چه اندازه وامدار جهان‌بینی گذشتگان است؟
پیش از هر چیز لازم است وجه تسمیه نام (باغ ایرانی ـ پارادایز ـ فردوس ـ نمادی از بهشت) را بررسی کنیم. در سال های اخیر باغ های ایرانی را نشانه‌ای ناسوتی از دنیای لاهوت نامیده و شناسانده‌اند. عاملی که موجب این باور شده واژه‌ی پردیس، پارادایز و فردوس بوده است که هم اکنون به معنی بهشت شناخته می‌شود و در این میان، واژه‌ی اصلی یعنی پَرَه‌دَئیزَه که همه‌ی اشارات و الهامات بهشتی برگرفته از این لفظ است، گم شده است! در لغتنامه دهخدا در پانوشت فردوس آمده است که: فردوس معرب از ایرانی،در اوستا دو بار به کلمه پَرَه‌دَئیزَه pairir-daêza برمی‌خوریم و آن مرکب است از دو جزء؛ پیشوند pairi به معنای گراگرد و پیرامون، دوم daêza به معنای انباشتن و روی هم چیدن و دیوار گذاشتن.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

The great substantial art exhibition held on Persian Gardens at Tehran Museum of Contemporary Arts in 2004 and registration of Persian Gardens on the list of UNESCO World Heritage in 2011, make it opportune to refer to a vital significant point hidden from the eyes of researchers of the subject so far: Persian Garden is the manifestation of a wise-humanist process with its form and geometry naturally following this process. As the result, the garden finds a destiny shared with those who use it. Thus the wiser is the design of the fate and destiny of the garden, the more extensive will be its interaction with the users. On entering a Persian Garden, the users will have all their senses, including their faculty of imagination aroused and inspired with the result that knowingly and unknowingly, consciously and unconsciously, the rhythm of their whole being will harmonize with that of the nature and in this way it is transformed, renewed and refreshed (frashkard) (2012)

۱٫Introduction As a process of an extensive vast complex, Persian Gardens speak of good-mannered persons who created them and through that a signature as transparent and radiant as good mannerism and wisdom appeared under their cultivation which is in fact what grants them such a lofty place. According to the beliefs of constructors, good manner is the result of good thoughts, good words and good deeds; which in itself is a reasonable answer to the two questions: Should the garden be Persian or the approach to the garden? The third question which arises is: how much the name and qualities of the Persian Garden is indebted to the worldview of long-gone people who created them?

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله