دانلود ترجمه مقاله مقدمه ای بر موسیقی ایران

دانشگاه دورهام بریتانیا​

• بخشی از ترجمه:

چکیده
استعداد هنری مردم سرزمین ایران علاوه بر خلق میراث درخشان ادبی، هنرهای تزئینی و صنایع دستی بدیع و معماری متعالی ، فرهنگ موسیقی پالوده ای را نیز در بطن خود پرورید که تاثیرات آن تا دوردستهای اسپانیا و ژاپن را نیز درنوردیده است.
پیشینه تاریخی
تاریخ رشد و تکامل موسیقی در ایران (پارس) به دوران ماقبل تاریخی باز می گردد.”نوآوری” موسیقی به شهریار بزرگ افسانه ای، جمشید، نسبت داده شده است. از اسناد و مدارک جداگانه ای که از دوره های مختلف تاریخی ایران به دست آمده چنین استنباط می شود که پارسیان دارای فرهنگ موسیقی غنی و پیچیده ای بوده اند. علی الخصوص از دوران ساسانی (٢٢۶ تا ۶۵١ م.) شواهد فراوانی به دست آمده که بر وجود حیات موسیقی پویائی در سرزمین پارس دلالت دارد. از این دوره نام موسیقیدانان برجسته ای چون باربد، نکیسا و رامتین به همراه عنوان برخی از آثارشان از گزند زمان مصون مانده است.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

The artistic gift of the Persian people has produced a staggering literary heritage, an exquisite tradition of decorative arts and handicrafts, a superb legacy in architecture, and a refined musical culture whose influence is evidence as far away as Spain and Japan. Historic Retrospective The history of musical development in Iran [Persia] dates back to the prehistoric era. The great legendary king, Jamshid, is credited with the “invention” of music. Fragmentary documents from various periods of the country’s history establish that the ancient Persians possessed an elaborate musical culture. The Sassanian period (A.D. 226-651), in particular, has left us ample evidence pointing to the existence of a lively musical life in Persia. The names of some important musicians such as Barbod, Nakissa and Ramtin, and titles of some of their works have survived. With the advent of Islam in the 7th century A.D., Persian music, as well as other Persian cultural traints, became the main formative element in what has, ever since, been known as “Islamic civilization”.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله